Pałka policyjna

Pałka używana w przeszłości przez austriacką policję

Tonfa używana przez polskie służby porządkowe wraz z uchwytem

Pałka policyjna – podłużna broń obuchowa miażdżąca o przekroju owalnym (typowy rozmiar: długość około 60 centymetrów, średnica około 3 centymetrów), zwykle wykonana z elastycznego materiału z rękojeścią, używana przez służby policyjne do obrony lub ataku.

Pałka policyjna jest jedną z najprostszych broni i wywodzi swój „rodowód” od zwykłego drewnianego kija. Można ją uznać za nieinwazyjną, ręczną broń białą. Jest to jeden ze środków przymusu bezpośredniego.

Stosowana w wielu krajach przez policję, straż miejską, żandarmerię, ochronę, straż graniczną i inne służby porządkowe.

W Polsce i wielu innych krajach jest to podstawowe wyposażenie szeregowego policjanta pełniącego służbę na patrolu.

Podstawowym celem przy użyciu tego typu broni jest zastosowanie przymusu bezpośredniego wobec osób, które są agresywne i nie reagują na polecenia służb porządkowych. Stosowana także (razem z tarczą policyjną) w celu rozproszenia nielegalnych demonstracji i wystąpień masowych, zwłaszcza w czasach niepokojów społecznych.

Fechtunek pałką i prawidłowe jej użycie jest jednym z przedmiotów nauki w szkołach policyjnych.

Stosuje się ją do uderzeń w najbardziej umięśnione partie ciała, które jest trudno w trwały sposób uszkodzić, ale uderzenia po nich są bolesne (głównie od pasa w dół). Pałka policyjna może służyć także do pchnięć, duszenia i bloków.

O konkretnej potrzebie użycia pałki policyjnej, w zdarzeniach nagłych, decyduje osobiście przedstawiciel sił porządkowych. W innych przypadkach decydują o tym jego przełożeni.

Odmianą pałki policyjnej (posiadającą dodatkowy element poprzeczny) jest tonfa.

Zobacz też

• pałka teleskopowa

Linki zewnętrzne

• Strona poświęcona historii ZOMO i Policji – wiele informacji i zdjęć dotyczących ich wyposażenia i działania, można między innymi obejrzeć różne rodzaje pałek policyjnych i funkcjonariuszy nimi się posługujących w czasie akcji prewencyjnych