Parowiec: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Masur (dyskusja | edycje)
m WP:SK, drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
{{dopracować|źródła=2018-11}}
[[Plik:Ss wilno1930.jpg|thumb|[[SS Wilno|SS ''Wilno'']], 1927]]
[[Plik:Ss wilno1930.jpg|thumb|[[SS Wilno|SS ''Wilno'']], 1927]]
'''Parowiec''' – [[statek wodny|statek]] lub [[okręt]] o [[Silnik parowy|napędzie parowym]], napędzany tłokową [[maszyna parowa|maszyną parową]] (SS) lub [[turbina parowa|turbiną parową]] ([[statek parowoturbinowy|TSS]]).
'''Parowiec''' – [[statek wodny|statek]] lub [[okręt]] o [[Silnik parowy|napędzie parowym]], napędzany tłokową [[maszyna parowa|maszyną parową]] (SS) lub [[turbina parowa|turbiną parową]] ([[statek parowoturbinowy|TSS]]).
Linia 33: Linia 34:
* [[ORP Błyskawica|ORP ''Błyskawica'']] w Gdyni – turbiny parowe z kotłami opalanymi [[mazut]]em
* [[ORP Błyskawica|ORP ''Błyskawica'']] w Gdyni – turbiny parowe z kotłami opalanymi [[mazut]]em


== Zobacz też ==
{{commonscat|Steamboats}}
{{commonscat|Steamboats}}
{{ISG|Parowiec|Parowiec}}
{{ISG|Parowiec|Parowiec}}
* [[napęd kołowy statku]]


[[Kategoria:Parowce| ]]
[[Kategoria:Parowce| ]]

Wersja z 20:01, 27 lis 2018

SS Wilno, 1927

Parowiecstatek lub okręt o napędzie parowym, napędzany tłokową maszyną parową (SS) lub turbiną parową (TSS).

Historia

Pyroscaphe, 1783
Siłownia parowa bocznokołowego holownika wiślanego Gdańsk, 1897

W 1783 roku francuski arystokrata, markiz Claude François Jouffroy d'Abbans (1751–1832), zbudował łódź, której wiosła były napędzane maszyną parową. Wynalazca nazwał łódź Pyroscaphe (ognisty statek) i pomyślnie przeprowadził na rzece próby pierwszego parowca.

Pierwszy parowiec wypłynął w rejs w 1807 roku. Początkowo parowce były dość niebezpieczne, gdyż często zdarzały się eksplozje niewystarczająco wytrzymałych kotłów. Udoskonalono je w drugiej połowie XIX wieku i wówczas rejsy parowcami stały się powszechne.

Paliwa

Siłownia holownika Słoń, z maszyną parową napędzającą śrubę, 1893

Początkowo, gdy parowce wchodziły do użytku, kotły wytwarzające parę ogrzewane były przez spalanie najpopularniejszego opału, czyli węgla lub drewna. Po skonstruowaniu palników zasilanych paliwem ciekłym zaczęto budować parowce z kotłami na różne frakcje ropy naftowej (olej opałowy). Pozwoliło to na lepsze wykorzystanie przestrzeni na statkach, ponieważ ciekłe paliwo można umieścić w zbiornikach dennych, a miejsce wcześniej zajmowane przez zasobnie węgla (tendry) przeznaczyć na ładunek. Kolejną zmianę przyniosło wprowadzenie energii jądrowej. Jednostki pływające, na których źródłem ciepła jest reaktor atomowy, mają niespotykaną w innych rozwiązaniach autonomiczność (mogą nie uzupełniać paliwa przez kilka lat) – ale są bardzo drogie w budowie i eksploatacji, więc napęd ten jest stosowany na okrętach i lodołamaczach.

Współcześnie

Parowoturbinowy transatlantyk Stefan Batory, 1952

W drugiej połowie XX wieku liczba parowców zaczęła się zmniejszać, gdyż lepszy okazał się napęd spalinowy. Obecnie, poza jednostkami o napędzie jądrowym, napęd turbiną parową stosuje się sporadycznie na tankowcach transportujących ropę naftową, ze względu na dostępność taniego paliwa w portach załadunkowych, oraz na statkach pasażerskich, gdyż turbiny pracują ciszej i powodują mniej wibracji niż silniki spalinowe.

Znane parowce

Parowce jako muzea