Gwiazdozbiór Sekstantu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m zbędne powtórzenie
drobne redakcyjne przy użyciu AWB
Linia 2: Linia 2:
| nazwa = Sekstant
| nazwa = Sekstant
| nazwa łacińska = Sextans
| nazwa łacińska = Sextans
| mapka = Sextans constelation PP3 map PL.jpg
| mapka = Sextans constellation PP3 map PL.svg
| dopełniacz łaciński = Sextantis
| dopełniacz łaciński = Sextantis
| skrót nazwy = Sex
| skrót nazwy = Sex
Linia 9: Linia 9:
| powierzchnia = 314 stopni kw.
| powierzchnia = 314 stopni kw.
| ilość jasnych gwiazd = 0
| ilość jasnych gwiazd = 0
| najjaśniejsza gwiazda = α&nbsp;Sextantis (4,48<sup>m</sup>)
| najjaśniejsza gwiazda = [[Alfa Sextantis|α&nbsp;Sex]] (4,48<sup>m</sup>)
| gwiazdozbiory sąsiadujące = <nowiki></nowiki>
| gwiazdozbiory sąsiadujące = <nowiki></nowiki>
* [[Gwiazdozbiór Lwa|Lew]]
* [[Gwiazdozbiór Lwa|Lew]]
Linia 17: Linia 17:
| szermaks = 77
| szermaks = 77
| szermin = 85{{r|Kosmos}}
| szermin = 85{{r|Kosmos}}
| zdjęcie =
| zdjęcie =
| commons = Category:Sextans (constellation)
}}
}}
'''Sekstant''' (Sekstans, [[łacina|łac.]] ''Sextans'', [[dopełniacz (przypadek)|dop.]] ''Sextantis'', skrót ''Sex'') – słabo widoczny [[gwiazdozbiór]], 47. co do wielkości, usytuowany w rejonie [[równik niebieski|równika niebieskiego]]. W Polsce widoczny zimą i wiosną. Liczba gwiazd widoczna [[Gołe oko|nieuzbrojonym okiem]]: około 25{{r|tablice}}. Konstelacja położona jest na południe od [[Gwiazdozbiór Lwa|Lwa]], graniczy również z [[Gwiazdozbiór Pucharu|Pucharem]] i [[Gwiazdozbiór Hydry|Hydrą]]{{r|kosmos}}.
'''Sekstant''' (Sekstans, [[łacina|łac.]] ''Sextans'', [[dopełniacz (przypadek)|dop.]] ''Sextantis'', skrót ''Sex'') – słabo widoczny [[gwiazdozbiór]], 47. co do wielkości, usytuowany w rejonie [[równik niebieski|równika niebieskiego]]. W Polsce widoczny zimą i wiosną. Liczba gwiazd widoczna [[Gołe oko|nieuzbrojonym okiem]]: około 25{{r|tablice}}. Konstelacja położona jest na południe od [[Gwiazdozbiór Lwa|Lwa]], graniczy również z [[Gwiazdozbiór Pucharu|Pucharem]] i [[Gwiazdozbiór Hydry|Hydrą]]{{r|kosmos}}.
Linia 26: Linia 27:


== Gwiazdy Sekstantu ==
== Gwiazdy Sekstantu ==
* Najjaśniejsza gwiazda [[Alfa Sextantis]] (α Sex) ma zaledwie [[Obserwowana wielkość gwiazdowa|jasność]] 4,48{{magnitudo}}, pozostałe są słabsze niż 5<sup>m</sup>. Gwiazda jest zwykłym [[Olbrzym (gwiazda)|olbrzymem typu A]], znajdującym się w odległości 286 [[rok świetlny|lat świetlnych]]. Ten niebiesko-biały olbrzym ma masę 3 razy większą od [[Masa Słońca|masy Słońca]] i jest od niego 120 razy jaśniejszy{{r|Kosmos}}.

* Piątej wielkości gwiazdowej Beta (β Sex) jest niebiesko-białą gwiazdą ciągu głównego, znajdującą się w odległości 345 lat świetlnych{{r|gwiazda}}.
* Najjaśniejsza gwiazda [[alfa Sextantis]] (α Sex) ma zaledwie [[Obserwowana wielkość gwiazdowa|jasność]] 4,48{{magnitudo}}, pozostałe są słabsze niż 5<sup>m</sup>. Gwiazda jest zwykłym [[Olbrzym (gwiazda)|olbrzymem typu A]], znajdującym się w odległości 286 [[rok świetlny|lat świetlnych]]. Ten niebiesko-biały olbrzym ma masę 3 razy większą od [[Masa Słońca|masy Słońca]] i jest od niego 120 razy jaśniejszy{{r|Kosmos}}.
* Piątej wielkości gwiazdowej beta (β Sex) jest niebiesko-białą gwiazdą ciągu głównego, znajdującą się w odległości 345 lat świetlnych{{r|gwiazda}}.
* Dwie niezwiązane ze sobą gwiazdy – 17 i 18 Sextantis – tworzą podwójną parę optyczną, dobrze widoczną przez lornetkę{{r|encyklopedia}}.
* Dwie niezwiązane ze sobą gwiazdy – 17 i 18 Sextantis – tworzą podwójną parę optyczną, dobrze widoczną przez lornetkę{{r|encyklopedia}}.
* Gamma (γ) Sektantu to interesująca [[gwiazda podwójna]]. Jest to para podobnych gwiazd typu A, krążących wokół siebie z okresem 77 lat. Gwiazdy są oddalone o około 260 lat świetlnych. Przy maksymalnym rozdzieleniu – które zdarza się 2-3 razy na stulecie, a ostatnio miało miejsce w 1996 roku – daje się zaobserwować oddzielnie za pomocą 25-centymetrowego teleskopu{{r|Kosmos}}.
* Gamma (γ) Sektantu to interesująca [[gwiazda podwójna]]. Jest to para podobnych gwiazd typu A, krążących wokół siebie z okresem 77 lat. Gwiazdy są oddalone o około 260 lat świetlnych. Przy maksymalnym rozdzieleniu – które zdarza się 2-3 razy na stulecie, a ostatnio miało miejsce w 1996 roku – daje się zaobserwować oddzielnie za pomocą 25-centymetrowego teleskopu{{r|Kosmos}}.
Linia 59: Linia 59:
* [http://www.constellation-guide.com/constellation-list/sextans-constellation/ Gwiazdozbiór Sekstantu w serwisie Constellation Guide] {{lang|en}}
* [http://www.constellation-guide.com/constellation-list/sextans-constellation/ Gwiazdozbiór Sekstantu w serwisie Constellation Guide] {{lang|en}}
* [http://wikisky.org/?object=Sextans&zoom=2 WIKISKY.ORG: Sextans constellation]
* [http://wikisky.org/?object=Sextans&zoom=2 WIKISKY.ORG: Sextans constellation]

{{Commons|Sextans}}


{{gwiazdozbiory}}
{{gwiazdozbiory}}
{{Kontrola autorytatywna}}


[[Kategoria:Gwiazdozbiór Sekstantu| ]]
[[Kategoria:Gwiazdozbiór Sekstantu| ]]

Wersja z 18:01, 7 gru 2018

Sekstant
Mapa gwazdozbioru
Nazwa łacińska

Sextans

Dopełniacz łaciński

Sextantis

Skrót nazwy łacińskiej

Sex

Dane obserwacyjne (J2000)
Rektascensja

10 h

Deklinacja

Charakterystyka
Powierzchnia

314 stopni kw.

Liczba gwiazd o obserwowanej wielkości gwiazdowej < 3

0

Najjaśniejsza gwiazda

α Sex (4,48m)

Gwiazdozbiory sąsiadujące

Roje meteorów

brak

Widoczny na szerokościach geograficznych
pomiędzy 85[1]° S a 77° N.
ilustracja

Sekstant (Sekstans, łac. Sextans, dop. Sextantis, skrót Sex) – słabo widoczny gwiazdozbiór, 47. co do wielkości, usytuowany w rejonie równika niebieskiego. W Polsce widoczny zimą i wiosną. Liczba gwiazd widoczna nieuzbrojonym okiem: około 25[2]. Konstelacja położona jest na południe od Lwa, graniczy również z Pucharem i Hydrą[3].

Pochodzenie nazwy

Konstelacja upamiętnia wynalazek przyrządu astronomicznego. Kwadrant i Oktant też były uwiecznione na niebie, ale tylko Oktant i Sekstant wytrzymały próbę czasu. Blade gwiazdy były znane już w czasach starożytnych, ale nie miały powiązania z konkretną figurą czy odniesień mitologicznych[1]. Gwiazdozbiór został wprowadzony przez gdańskiego astronoma Jana Heweliusza w 1687 roku, opublikowany w 1690 roku, w pośmiertnie wydanym atlasie Firmamentum Sobiescianum; poświęcony muzie astronomii, pod pierwotną nazwą Sekstans Uranii. Wyobraża jeden z XVII-wiecznych instrumentów do pomiaru pozycji gwiazd i planet, którego egzemplarz spłonął w pożarze obserwatorium Heweliusza[2]. W ten sposób astronom upamiętnił instrument, którego używał do określenia położenia gwiazd. Do mierzenia kątów na niebie dla określenia pozycji gwiazd Heweliusz prowadził obserwacje nieuzbrojonym okiem, jedynie z użyciem sekstantu, mimo że w jego czasach używano już w tym celu teleskopów. Utworzył on gwiazdozbiór Sekstantu z gwiazd o jasności obserwowanej nie większej od 4,5m co dowodzi bystrego wzroku astronoma[4]. Od czasów Heweliusza konstelacja nie podlegała znaczącym zmianom poza skróceniem nazwy do Sextans[1].

Gwiazdy Sekstantu

  • Najjaśniejsza gwiazda Alfa Sextantis (α Sex) ma zaledwie jasność 4,48m, pozostałe są słabsze niż 5m. Gwiazda jest zwykłym olbrzymem typu A, znajdującym się w odległości 286 lat świetlnych. Ten niebiesko-biały olbrzym ma masę 3 razy większą od masy Słońca i jest od niego 120 razy jaśniejszy[1].
  • Piątej wielkości gwiazdowej Beta (β Sex) jest niebiesko-białą gwiazdą ciągu głównego, znajdującą się w odległości 345 lat świetlnych[4].
  • Dwie niezwiązane ze sobą gwiazdy – 17 i 18 Sextantis – tworzą podwójną parę optyczną, dobrze widoczną przez lornetkę[5].
  • Gamma (γ) Sektantu to interesująca gwiazda podwójna. Jest to para podobnych gwiazd typu A, krążących wokół siebie z okresem 77 lat. Gwiazdy są oddalone o około 260 lat świetlnych. Przy maksymalnym rozdzieleniu – które zdarza się 2-3 razy na stulecie, a ostatnio miało miejsce w 1996 roku – daje się zaobserwować oddzielnie za pomocą 25-centymetrowego teleskopu[1].
  • Delta (δ Sex), gwiazda piątej wielkości znajduje się w odległości 300 lat świetlnych i jest niebiesko-białą gwiazdą ciągu głównego[4].

Interesujące obiekty

Sekstant leży daleko od jasnych świateł Drogi Mlecznej i ma niewiele do zaoferowania astronomom amatorom.

  • W Sekstansie znajduje się galaktyka soczewkowata NGC 3115 o jasności 10,1m, ustawioną do nas bokiem, dlatego oglądana przez teleskop ma silnie eliptyczny kształt[5]. Została odkryta przez Williama Herschela w 1787 roku. Jest to stara galaktyka (prawie nie posiadająca gazu), wielokrotnie większa od naszej i odległa o około 32 mln lat świetlnych. W 15-centymetrowym teleskopie wygląda jak małe wrzeciono z bardzo jasnym jądrem. Czasem ze względu na swój wydłużony kszałt jest nazywana galaktyką Wrzeciono[5]. Na podstawie obserwacji teleskopu Chandra wywnioskowano, że w centrum NGC 3115 znajduje się supermasywna czarna dziura o masie dwóch miliardów mas Słońca. Do jej obserwacji wymagany jest teleskop średnich rozmiarów[3][1].
  • Inne ciekawe obiekty to para galaktyk NGC 3166, NGC 3169, które prezentują się ciekawie w 20-centymetrowym teleskopie. Te dwie widoczne niemal na wprost galaktyki spiralne wydają się bardzo podobne. Są małe i okrągłe z wyraźnymi jądrami. Leżą blisko siebie na tle połyskujących małych gwiazd[1]. O ich wzajemnym wpływie świadczy nieco zdeformowany kształt obu ciał niebieskich[6].
  • Blade zarysy widzianej z boku galaktyki spiralnej NGC 3044, ledwo dostrzegalne przez 20-centymetrowy teleskop, prezentują się jak kłębek babiego lata[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g h Praca zbiorowa: KOSMOS. Warszawa: Buchmann Sp. z o.o., 2012, s. 458-459. ISBN 978-83-7073-928-7.
  2. a b Jan Desselberger, Jacek Szczepanik: Tablice astronomiczne z przewodnikiem po gwiazdozbiorach.. Bielsko-Biała: PPU „PARK” Sp. z o.o., 2002, s. 163. ISBN 83-7266-156-1.
  3. a b Kamil Złoczewski: Cuda nieba południowego. Przewodnik obserwatora.. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2013, s. 23, seria: Kosmos. Tajemnice Wszechświata. ISBN 978-83-252-1916-1.
  4. a b c Ian Ridpath: Gwiazdy i planety. Przewodnik Collinsa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2010, s. 236-237. ISBN 978-83-7073-928-7.
  5. a b c Praca zbiorowa: Encyklopedia Wszechświat. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 380. ISBN 978-83-01-14848-5.
  6. Przemysław Mieszko Rudź: Atlas gwiazd. Przewodnik po konstelacjach.. Warszawa: Wydawnictwo SBM Sp. z o.o., 2015, s. 48-49. ISBN 978-83-7845-873-9.

Bibliografia

  • Ian Ridpath, Wil Tirion: Collins Stars and Planets Guide (Collins Guide). London: Collins, 2007. ISBN 978-0-00-725120-9.

Linki zewnętrzne