Nogajowie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 14: | Linia 14: | ||
== Etnogeneza == |
== Etnogeneza == |
||
W etnogenezie Nogajów brały udział takie starożytne ludy jak: Siracy, Ujsuni, [[Ujgurzy]], [[Kipczacy]], Asi, [[Kereici]], Dormeni, [[Najmanowie]], [[Mangini]], [[Bułgarzy]], Katagani, Bajdarzy i inne, mieszkające w regionie [[Irtysz]], północno-zachodniej [[Mongolia|Mongolii]], [[Azja Środkowa|Azji Środkowej]], południowym [[Ural|Uralu]], [[Wołga|Dolnej Wołdze]], [[Północny Kaukaz|Północnym Kaukazie]], północnym regionie [[Morze Czarne|Morza Czarnego]], w regionie [[Don|Donu]], regionie [[Azow|Azowskim]] i regionie Dolnego [[Dniepr|Dniepru]]<ref>{{Cytuj |autor = Р. Х. Керейтов |tytuł = Ногайцы. Особенности этнической истории и бытовой культуры |data = 2009 |miejsce = Stawropol}}</ref>. Wiele z nich posiadało własne państwa. Pojawienie się etnonimu "nogaj", jest związane z przywódcą wojskowym i politycznym |
W etnogenezie Nogajów brały udział takie starożytne ludy jak: Siracy, Ujsuni, [[Ujgurzy]], [[Kipczacy]], Asi, [[Kereici]], Dormeni, [[Najmanowie]], [[Mangini]], [[Bułgarzy]], Katagani, Bajdarzy i inne, mieszkające w regionie [[Irtysz]], północno-zachodniej [[Mongolia|Mongolii]], [[Azja Środkowa|Azji Środkowej]], południowym [[Ural|Uralu]], [[Wołga|Dolnej Wołdze]], [[Północny Kaukaz|Północnym Kaukazie]], północnym regionie [[Morze Czarne|Morza Czarnego]], w regionie [[Don|Donu]], regionie [[Azow|Azowskim]] i regionie Dolnego [[Dniepr|Dniepru]]<ref>{{Cytuj |autor = Р. Х. Керейтов |tytuł = Ногайцы. Особенности этнической истории и бытовой культуры |data = 2009 |miejsce = Stawropol}}</ref>. Wiele z nich posiadało własne państwa. Pojawienie się etnonimu "nogaj", jest związane z przywódcą wojskowym i politycznym zachodniego [[Ułus|ułusu]] [[Złota Orda|Złotej Ordy]], Beklerbekom Nogajem, żyjącym w XIII wieku<ref>{{Cytuj |autor = Викторин В. М. |tytuł = Социальная организация и обычное право ногайцев Нижнего Поволжья (XVIII — нач. XX в.) |data = 1985 |miejsce = Leningrad}}</ref>. Nogaj skonsolidował wokół siebie ludy protonogajskie, które otrzymały wkrótce swój etnonim po imieniu swojego wodza<ref>{{Cytuj |autor = Агеева Р. А. |tytuł = Какого мы роду-племени?: Народы России: имена и судьбы: Словарь-справочник |data = 2000 |miejsce = Moskwa}}</ref>. Według dobrze znanych źródeł<ref>{{Cytuj |autor = Димитров Б. |tytuł = България в средновековна картография ХIV-ХVII век. |data = 1984 |miejsce = Sofia}}</ref>, najwcześniejszym pojawieniem się nazwy "Nogais", w kontekście ery Złotej Ordy, jest określenie "nogaj" wzdłuż lewego brzegu Dniestru na mapie Morza Czarnego, weneckiego kartografa Andrea Bianco w 1436 roku<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Mapa Morza Czarnego z książki Andrea Bianco "Navigazione Atlante Nautico" |data = |url = https://it.wikipedia.org/wiki/Andrea_Bianco#/media/File:Biancomap.jpg}}</ref>. W okresie panowania Złotej Ordy, pod wspólnym etnonimem "nogaj", rozumiano całą ludność koczowniczą i pół-koczowniczą obszaru stepowego między [[Dunaj|Dunajem]], [[Don|Donem]], [[Kubań|Kubaniem]], [[Terek|Terekiem]], Wołgą, Uralem i [[Emba (rzeka)|Embą]]<ref>{{Cytuj |autor = Трепавлов В. В. |tytuł = История Ногайской Орды |data = 2002 |s = 471}}</ref>. |
||
== Język == |
== Język == |
Wersja z 01:15, 20 sty 2019
Szablon:Naród infobox Nogajowie – (przest. nagaj[1], Nogajscy Tatarzy, także Krymscy Stepowi Tatarzy[2], własna nazwa - ногай [noˈɣaj]) - lud turecki, zamieszkujący Kaukaz Północny, południowe Powołże i Półwysep Krymski.
Etnogeneza
W etnogenezie Nogajów brały udział takie starożytne ludy jak: Siracy, Ujsuni, Ujgurzy, Kipczacy, Asi, Kereici, Dormeni, Najmanowie, Mangini, Bułgarzy, Katagani, Bajdarzy i inne, mieszkające w regionie Irtysz, północno-zachodniej Mongolii, Azji Środkowej, południowym Uralu, Dolnej Wołdze, Północnym Kaukazie, północnym regionie Morza Czarnego, w regionie Donu, regionie Azowskim i regionie Dolnego Dniepru[3]. Wiele z nich posiadało własne państwa. Pojawienie się etnonimu "nogaj", jest związane z przywódcą wojskowym i politycznym zachodniego ułusu Złotej Ordy, Beklerbekom Nogajem, żyjącym w XIII wieku[4]. Nogaj skonsolidował wokół siebie ludy protonogajskie, które otrzymały wkrótce swój etnonim po imieniu swojego wodza[5]. Według dobrze znanych źródeł[6], najwcześniejszym pojawieniem się nazwy "Nogais", w kontekście ery Złotej Ordy, jest określenie "nogaj" wzdłuż lewego brzegu Dniestru na mapie Morza Czarnego, weneckiego kartografa Andrea Bianco w 1436 roku[7]. W okresie panowania Złotej Ordy, pod wspólnym etnonimem "nogaj", rozumiano całą ludność koczowniczą i pół-koczowniczą obszaru stepowego między Dunajem, Donem, Kubaniem, Terekiem, Wołgą, Uralem i Embą[8].
Język
Język nogajski należy do tureckiej grupy językowej, ałtajskiej rodziny językowej. W trakcie rozproszenia narodu nogajskiego, wytworzyły się cztery dialekty tego języka: karanogajski, współczesny nogajski, aknogajski i karagaszski. Wraz z dialektami języka krymsko-tatarskiego, kipczackiego dialektu języka uzbeckiego, tworzą kipczacko-nogajską podgrupę kipczackiej grupy języków tureckich. Na rozwój języka nogajskiego największy wpływ miały ludy kipczacko-połowieckie. Język literacki utworzono na podstawie dialektu karanogajskiego i nogajskiego języka mówionego. Piśmiennictwo od XVIII wieku do 1928 roku oparte było na liternictwie arabskim, w latach 1928-1938 używano do zapisu alfabetu łacińskiego, od 1938 - cyrylicę.
Religia
Religie tradycyjne i islam.
Przypisy
Bibliografia
- M.A. Bulgarova , Nogajskaja toponimika, Stawropol: Stavropolservisshkola, 1999, ISBN 5-93078-014-5 (ros.).
- ↑ Чудинов А. Н. , Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка, Sankt Petersburg 1910 .
- ↑ Ушаков Д. Н , Толковый словарь русского языка t. 4, Leningrad 1938 .
- ↑ Р.Х. Керейтов , Ногайцы. Особенности этнической истории и бытовой культуры, Stawropol 2009 .
- ↑ Викторин В. М. , Социальная организация и обычное право ногайцев Нижнего Поволжья (XVIII — нач. XX в.), Leningrad 1985 .
- ↑ Агеева Р. А. , Какого мы роду-племени?: Народы России: имена и судьбы: Словарь-справочник, Moskwa 2000 .
- ↑ Димитров Б. , България в средновековна картография ХIV-ХVII век., Sofia 1984 .
- ↑ Mapa Morza Czarnego z książki Andrea Bianco "Navigazione Atlante Nautico" [online] .
- ↑ Трепавлов В. В. , История Ногайской Орды, 2002, s. 471 .