Medal „Za udział w walkach o Berlin”

Medal „Za udział w walkach o Berlin”

Awers i rewers
Baretka
Ustanowiono	21 kwietnia 1966
Wycofano	23 grudnia 1992
Wielkość	średnica 38 mm
Kruszec	srebrzony, oksydowany
Powyżej	Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie
Poniżej	Medal za Zasługi dla Obronności Kraju
Powiązane	Order Krzyża Grunwaldu

Medal „Za udział w walkach o Berlin” – polskie odznaczenie wojskowe, nadawane przez Ministra Obrony Narodowej.

Historia

Medal „Za udział w walkach o Berlin” został ustanowiony przez Sejm ustawą z dnia 21 kwietnia 1966 roku dla uczczenia zwycięstwa nad niemieckim faszyzmem oraz wkładu ludowego Wojska Polskiego w zdobyciu Berlina w 1945 roku. Zgodnie z ustawą medal stanowił uznanie dla osób, które brały udział w walkach o Berlin.

Rozporządzenie z dnia 25 kwietnia 1966 roku Ministra Obrony Narodowej określiło zasady i tryb nadawania medalu, wzór odznaki oraz sposób jego noszenia.

Z dniem 23 grudnia 1992 uznano nadawanie Medalu Za udział w walkach o Berlin za zakończone, podobnie jak większości orderów i odznaczeń wojennych za dotychczasowe zasługi (ustawą z dnia 16 października 1992).

Zasady nadawania

Zgodnie z rozporządzeniem medal nadawany był osobom, które pełniły służbę wojskową w okresie od kwietnia 1945 roku do 9 maja 1945 roku w następujących jednostkach Wojska Polskiego:

• 1 Warszawska Dywizja Piechoty (dowództwo, 1, 2, 3 pułk piechoty, 1 pułk artylerii lekkiej, 1 dywizjon artylerii pancernej, 1 batalion saperów)
• 2 Pomorska Brygada Haubic (dowództwo, 7, 8, 9 pułk artylerii haubic)
• 1 Samodzielna Brygada Moździerzy (dowództwo, 5, 8, 10, 11 pułk moździerzy)
• 6 Warszawski Batalion Pontonowo – Mostowy
• Samodzielny Batalion Szturmowy.

Medal mógł być nadany również osobom, które pełniły służbę wojskową w wymienionym okresie w dowództwach i sztabach kierujących walką o Berlin, a także w sztabach i jednostkach Wojska Polskiego współdziałających w zdobyciu Berlina. Medal można było nadawać pośmiertnie.

Nadanie medalu następowało na podstawie dokumentów stwierdzających spełnienie wymaganych warunków, a wniosek o nadanie medalu przedstawiała specjalna komisja powołana przez Ministra Obrony Narodowej. Wraz z odznaką wyróżnienia wręczana była legitymacja. W razie nadania medalu pośmiertnie, odznakę medalu oraz legitymację wręczano najbliższemu członkowi rodziny.

Medal w zasadzie wręczano podczas uroczystości związanych z Dniem Zwycięstwa (9 maja) i wręczany był:

• żołnierzom zawodowym – przez dowódców jednostek wojskowych lub wyższych przełożonych
• żołnierzom rezerwy i żołnierzom w stanie spoczynku – przez szefów wojewódzkich sztabów wojskowych lub ich zastępców albo też przez inne osoby upoważnione przez Ministra Obrony Narodowej.

Opis odznaki

Odznaką medalu jest srebrzony i oksydowany krążek o średnicy 38 mm, na którego awersie znajduje się wizerunek Orderu Krzyża Grunwaldu otoczony na obwodzie napisem ZA UDZIAŁ W WALKACH O BERLIN. Na rewersie jest pionowa gałązka lauru, na której jest wkomponowany poziomy napis w trzech wierszach: MINISTERSTWO / OBRONY NARODOWEJ / PRL.

Odznaka medalu jest zawieszona na czerwonej wstążce o szerokości 38 mm z żółtymi i czarnymi paskami o szerokości 4 mm po bokach.

Medal za udział w walkach o Berlin jest noszony na lewej piersi w kolejności bezpośrednio po orderach i odznaczeniach polskich, a przed medalem „Za zasługi dla obronności kraju”. Z racji nadawania przez Ministra Obrony Narodowej, było to odznaczenie resortowe o niższej randze od pozostałych odznaczeń państwowych, wręczanych przez Radę Państwa lub Prezydenta RP.

Zobacz też

• Medal za Zdobycie Berlina