Ziemiaństwo: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja |
Błąd ortograficzny |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:The percentage of large private property in relation to the total area of the poviats of the Second Polish Republic in 1925.png|thumb|240px|Procent wielkiej własności prywatnej w stosunku do ogólnej powierzchni powiatów II Rzeczypospolitej w 1925 roku]] |
[[Plik:The percentage of large private property in relation to the total area of the poviats of the Second Polish Republic in 1925.png|thumb|240px|Procent wielkiej własności prywatnej w stosunku do ogólnej powierzchni powiatów II Rzeczypospolitej w 1925 roku]] |
||
[[Plik:Gutsbesitzern von Sanok (Galizien) 1848.jpg|thumb|240px| |
[[Plik:Gutsbesitzern von Sanok (Galizien) 1848.jpg|thumb|240px|Ziemiaństwo polskie w [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicji]] wznosi toast za [[Gwardia Narodowa (Galicja)|Gwardię Narodową]] podczas [[Wiosna Ludów|Wiosny Ludów]] w [[1848]]]] |
||
[[Plik:Nagrobek BaczalDolny.JPG|thumb|240px|Nagrobek obywatelki ziemskiej, z XIX w.]] |
[[Plik:Nagrobek BaczalDolny.JPG|thumb|240px|Nagrobek obywatelki ziemskiej, z XIX w.]] |
||
[[Plik:Powazki kw 173 (6).JPG|thumb|240px|Nagrobek ziemianina, z XX w.]] |
[[Plik:Powazki kw 173 (6).JPG|thumb|240px|Nagrobek ziemianina, z XX w.]] |
Wersja z 18:24, 24 mar 2019
Ziemianie – warstwa społeczna, w dawnych i współczesnych społeczeństwach, posiadacze znacznych (wielkich i średnich) majątków ziemskich, zwykle obejmowanych drogą dziedziczenia (dziedzice), obywatele ziemscy.
Ziemiaństwo w Polsce
W języku staropolskim termin "ziemiaństwo" oznaczał szlachtę zamieszkującą określoną ziemię, ale także wszystkich, którzy zajmowali się rolnictwem - uprawiali ziemię - (a więc również chłopów). Tak szeroki zakres pojęcia był używany jeszcze do połowy XIX w.[1] Najczęściej jednak ziemianami nazywano szlachtę-posesjonatów. Od połowy XIX w. do ziemiaństwa zaliczano posiadaczy majątków powyżej 50 ha. Byli to najczęściej przedstawiciele dawnej magnaterii (często posiadający tytuły arystokratyczne) oraz średniej i drobnej szlachty. Ziemianie krytykowani byli przez środowiska związane z Gazetą Polską oraz z pismem satyrycznym Tandeciarz. Określano ich mianem kasty dziedzicznych gnuśnych próżniaków[2].
W wyniku przemian gospodarczych (np. rewolucja przemysłowa), społecznych (uwłaszczenie chłopów) i politycznych (represje po powstaniu styczniowym) do warstwy ziemiaństwa nie weszły liczne rzesze średniej i drobnej szlachty – część z nich zasiliła szeregi inteligencji, część schłopiała[3], a pewna grupa szlachty weszła w szeregi proletariatu robotniczego. Z drugiej strony zniesienie barier stanowych (takich jak na przykład statuty piotrkowskie z 1496 r.) spowodowało, że w szeregach ziemiaństwa pojawili się także przedstawiciele burżuazji, którzy przejmowali styl życia szlacheckich ziemian, nabywali tytuły arystokratyczne i wchodzili w koligacje z członkami rodów szlacheckich. Silne ziemiaństwo pozostało ważną grupą społeczną jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym, zachowując w kontaktach prywatnych szlachecką tytulaturę. Na mocy konstytucji marcowej z 1921 roku państwo polskie zaprzestało uznawania przywilejów rodowych i stanowych. Jednak zwłaszcza na Kresach Wschodnich zachowały się specyficzne stosunki stanowe. Znane były sytuacje typowe dla dawnej szlachty, jak np. całowanie "pana" w rękę, odnoszenie się ziemian do pracowników (bez względu na ich wiek) na "Ty", a w świadomości ludności wiejskiej zachował się stary, postfeudalny podział na "chłopów" i "panów". Wytworzył się również swoisty zrost kulturowy, co można zilustrować chociażby przez przykład obecności samochodów obok powozów w bogatszych majątkach.
Cechą szczególną tej warstwy jest dziedziczna przynależność oraz oparcie na własności ziemskiej, czyli posiadaniu i użytkowaniu ziemi (w epitafiach spotyka się określenie "obywatel ziemski" mające świadczyć o szlachectwie zmarłego). Ziemiaństwo wchodziło w skład systemu stanowego charakterystycznego dla społeczeństw feudalnych.
Kres istnienia ziemiaństwa jako warstwy społecznej w Polsce położyła II wojna światowa i jej następstwa w postaci: przesiedleń, zmiany systemu polityczno-gospodarczego, utraty przez Polskę Kresów Wschodnich oraz reforma rolna, w której ziemianie polscy stracili prawie wszystkie majątki ziemskie o powierzchni przekraczającej 50 hektarów, otrzymując w zamian dożywotnie zaopatrzenie w wysokości pensji urzędniczej VI grupy. Ziemianie zasłużeni w walce z okupantem niemieckim otrzymywali wyższe zaopatrzenie[4]. Ci ziemianie, którzy po 1945 r. nie emigrowali, a zdecydowali się na pozostanie w Polsce, jako wrogowie ustroju socjalistycznego byli represjonowani i inwigilowani przez aparat bezpieczeństwa[5].
Od 1989 roku ziemiaństwo polskie prowadzi aktywną walkę o poszanowanie prawa własności i zwrot majątków ziemskich lub (gdy jest to niemożliwe) uzyskanie odszkodowania. Na szczególną uwagę zasługuje próba podważenia dekretu PKWN z dn. 6 września 1944 jako aktu prawnie nieobowiązującego nawet w ówczesnym systemie legislacji[6].
Ziemiaństwo w innych krajach
Obecnie ziemiaństwo jest bardzo silną warstwą społeczną w Wielkiej Brytanii oraz w znacznym stopniu w Europie Zachodniej (szczególnie we Francji, Hiszpanii oraz Niemczech).
Zobacz też
- szlachta w Polsce
- arystokracja
- dobra rycerskie
- Towarzystwo Rolnicze w Królestwie Polskim
- Towarzystwo Kredytowe Ziemskie w Królestwie Polskim
Przypisy
- ↑ Ziemianie w PWN Biznes. [dostęp 2012-04-04].
- ↑ Zbigniew Stankiewicz,Dzieje wielkości i upadku Aleksandra Wielopolskiego, Warszawa 1967, s. 44,
- ↑ Por. Jolanta Sikorska-Kulesza, Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w XIX wieku
- ↑ Norbert Kołomejczyk, Bronisław Syzdek. Polska w latach 1944-1949. Warszawa 1971, s.48.
- ↑ Jarosław Durka , Aparat bezpieczeństwa wobec ziemian wielkopolskich do 1957 roku, Jarosław Durka (red.), „Zeszyty Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk”, Nr 15: Ziemiaństwo kaliskie, wielkopolskie i polskie w XIX i XX wieku, Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 2015, s. 204-226, ISSN 1426-6547 .
- ↑ PTZ w Krakowie, Dekret Rolny a prawo
Bibliografia
- A. Wójtowicz, "Ród Petrykowskich, Linia kujawsko-mazowiecka", Bytom 2008.
- A. Wójtowicz, "Ród Sulińskich, Linia sieradzko-mazowiecka", Bytom 2009.
- J. Żarnowski, Społeczeństwo II Rzeczypospolitej 1918-1939, Warszawa 1973
- T. Chrzanowski, Dziedzictwo. Ziemianie polscy i ich udział w życiu narodu., Kraków, Znak, 1995
- S. Rudnicki, "Ziemiaństwo polskie XX wieku", Warszawa 1996
- A. Kwilecki, "Ziemiaństwo wielkopolskie", Warszawa 1998
- W. Roszkowski, "Gospodarcza rola większej prywatnej własności w Polsce 1918-1939", Warszawa 1986
- T. Piekarski, "Ziemiaństwo Mazowsza Płockiego w latach 1918-1939", Poznań 2013
- J. Durka, "Aparat bezpieczeństwa wobec ziemian wielkopolskich do 1957 roku", „Zeszyty Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk” 2015, nr 15: Ziemiaństwo kaliskie, wielkopolskie i polskie w XIX i XX wieku, red. J. Durka, Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, s. 204-226, ISSN 1426-6547
Linki zewnętrzne
- European Landowners' Organization
- Dwory i rezydencje szlacheckie
- Polskie Towarzystwo Ziemiańskie
- Łosiowisko: „Czas ziemiaństwa”. rdc.pl, 2017-12-17. [dostęp 2017-12-17].