Korosteń: Różnice pomiędzy wersjami
50°57′N 28°38′E/50,950000 28,633333| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m обновление данных |
kategoria |
||
| Linia 69: | Linia 69: | ||
{{Obwód żytomierski}} |
{{Obwód żytomierski}} |
||
[[Kategoria:Korosteń| |
[[Kategoria:Korosteń| ]] |
||
[[Kategoria:Miasta w obwodzie żytomierskim]] |
|||
[[Kategoria:Rejon korosteński]] |
|||
[[Kategoria:Wołyń]] |
|||
[[Kategoria:Miasta lokowane przez Zygmunta III Wazę]] |
[[Kategoria:Miasta lokowane przez Zygmunta III Wazę]] |
||
Wersja z 23:19, 6 kwi 2019
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Burmistrz |
Wołodymyr Moskalenko | ||||
| Powierzchnia |
42,308[1] km² | ||||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||||
| Kod pocztowy |
11500 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
AM | ||||
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 50°57′N 28°38′E/50,950000 28,633333
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Korosteń (ukr. Коростень) – miasto na Ukrainie (obwód żytomierski), stolica rejonu nad rzeką Uszą (dopływem Prypeci). Około 63,3 tys. mieszkańców.
Historia
Do X w. gród pod nazwą Iskorosteń, był jedną z głównych siedzib plemienia Drewlan. W 946 oblegany i zdobyty przez Rusów.
Iskorost dziś jest wioską, było znaczném miastem przed założeniem dynastii Ruryków; ma pamiętnych wiele mogił, starémi dębami już zarosłych. Zdobywając Iskorost poległ Igor, syn Ruryka, synowiec Olega, będący pod jego przychodzień Normandski; miał tylko prawo oręża, władzę idącą nie od narodu, ale z miecza; Drewlanie go zwyciężyli, ale pomściła się śmierci jego Olga, która mu usypała dwie mogiły, w jednéj pochowano ciało jego, w drugiéj zwyciężonych nieprzyjaciół, których stołeczne miasto Iskorost spaliła. Takie naprzykład podania o Iskorosti się do dziś w pamięci mieszkańców zachowują: że przez Olgę chciwą zemsty, były wróble połapane i wypuszczone z przywiązanémi siarczystémi lontami, strzechy miasta pozapalały; że cerkiew się w czasie nabożeństwa zamknęła i sama posuwając się z ludem do brzegu przepaści z nim wpadła; wszyscy bez ratunku zginęli. Zachowuje się dotąd kopiec Olgi: mogiły Iskorosti są pomnikiem i dowodem silniejszym jak księgi, że Rurykowie nie byli narodowymi książętami, ale obcymi przychodniami, zdobywcami z cudzéj ziemi; przez miecz i zdradę do panowania i władzy przyszli. (...) [3]
W I Rzeczypospolitej przynależał administracyjnie do powiatu owruckiego województwa kijowskiego. W 1589 król Zygmunt III Waza nadał miejscowości prawa miejskie[4]. Miasto zostało utracone w 1793 w II rozbiorze Polski na rzecz Imperium Rosyjskiego.
W październiku 1920 Polacy odnieśli zwycięstwo w zagonie na Korosteń, który był jednym z ostatnich epizodów wojny polsko-bolszewickiej. Po traktacie ryskim miasto znalazło się w granicach ZSRR.
Od sierpnia 1941 do grudnia 1943 było okupowane przez Niemcy.
W 1989 liczyło 72 367 mieszkańców[5].
W 2013 liczyło 65 503 mieszkańców[6].
Zabytki
- Gmach dawnego sądu okręgowego
- Gmach biblioteki z lat 1925-1927
- Gmach szkoły zawodowej
-
Gmach dawnego sądu okręgowego -
Biblioteka publiczna -
Szkoła zawodowa
_%D0%9A%D0%BE%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B5%D0%BD%D1%8C.jpg)
Miasta partnerskie
Od 20 stycznia 2007 roku miasto partnerskie z miastem Kraśnik (woj. lubelskie). Korosteń będzie jednym z kilkudziesięciu partnerów realizujących projekt "Polsko-Ukraiński Ośrodek Edukacji Publicznej".
Przypisy
- ↑ Постанова Верховної Ради України № 866-VII вiд 11 березня 2014 р. «Про зміну і встановлення меж міста Коростень і Коростенського району Житомирської області»
- ↑ Чисельність населення (за оцінкою) на 1 листопада 2018 року // Головне управління статистики у Житомирській області
- ↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 666
- ↑ ::Korosteń :Korosteń prawobrzeżna [online], rzecz-pospolita.com [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.57
Linki zewnętrzne
- Iskorość, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 305.
