Wikipedysta:Bartsblueeyes/brudnopis

Arcellinida

Systematyka
Domena	Eukarionty
Supergrupa	Amoebozoa
Podtyp	Lobosa
Gromada	Tubulinea
Rząd	Arcellinida
Nazwa systematyczna
{{{nazwa łacińska}}} Kent, 1880 {{{cytat}}}

{{Takson infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | cytat = | opis grafiki = | nazwa łacińska = | grafika = | synonimy = Nieznane pola: "synonim", "obrazek", "łacina", "kolor" oraz "opis obrazka".

Arcellinida – największa grupa ameb skorupkowatych, należąca do supergrupy Amoebozoa(w klasyfikacji Cavaliera-Smitha. Klasyfikacja Adl'a traktuje Arcellinida jako klad),w której mieści się około 1100 gatunków stanowiących trzy czwarte znanych gatunków. Według Cavalier-Smitha należą tutaj 18 rodzin w tym:

• Arcellina Haeckel 1894

W klasyfikacji Adl'a wyróżniamy następujące rodziny:

• Arcellina Haeckel 1894
• Difflugina Meisterfeld 2002
• Phryganellina Bovee 1985
• Nolandella Page 1980
• Echinamoebida Cavalier-Smith 2004
• rodzaje o niepewnej przynależności
  • Geamphorella, Oopyxis, Pseudawerintzewia, Pseudonebela

Wszystkie Arcellinida żyją na wolności, poruszają się i odżywiają za pomocą lobopodiów. Najmniejsze okazy mierzą około 10 µm długości, podczas gdy okazy największe dochodzą do 450 µm. Ich skorupki zbudowane są w rozmaity sposób, dzięki czemu zróżnicowanie występujących form jest bardzo duże. Występują we wszystkich świeżych wodach, łącznie z łącznie z osadami, peryfytonami (Aufwuchs), planktonem, mchami, oraz także glebami. Każde środowisko jest reprezentowane przez specyficzną formę. Stanowią one ważne składniki wodnych oraz lądowych ekosystemów, głównie za sprawą spożywania bakterii, grzybów, oraz różnych gatunków glonów.

Budowa skorupki

Istnieją trzy główne typy skorupek.

1. Skorupki białkowe (zbudowane z materii organicznej)

2. Skorupki zlepiane

3. skorupki zbudowane z materii nieorganicznej łączonej przez komórkę

Skorupki z pierwszej grupy możemy dodatkowo podzielić na

Większość gatunków posiada skorupki zlepione, które tworzone są przez zewnętrzne materiały takie jak drobne ziarenka piasku lub puste skorupki okrzemków, które łączone są w organiczną całość, która może przybierać różne kształty np. podobne do zachodzących na siebie płytek, tworzących wspólny pancerz.

Budowa komórki

W przypadku wielu gatunków niewiele wiadomo na temat wewnętrznej budowy, ze względu na skorupkę uniemożliwiającą wgląd wewnątrz ameb. W większości przypadków przednia część, usytuowana bliżej otworu jest nieco mniej gęsta niż część tylna, w której znajduje jądro komórkowe (zazwyczaj jedno, rzadziej dwa).

Pseudopodia

Zazwyczaj ciężko je zaobserwować, pomimo tak ważnej funkcji, jaką spełniają. Z ich pomocą ameba porusza się oraz zdobywa pożywienie.

Fotosynteza

Niektóre z gatunków posiadają symbionty glonów, dzięki którym mogą korzystać z fotosyntezy. Występują głównie w warstwie mokrych mszaków torfowiskowych. Ze względu na brak odpowiedniego nasłonecznienia nie występują w warstwach dna oraz osadów jeziornych.

Rozmnażanie

Arcellinida rozmnażają się przez rozszczepienie binarne. Pierwszym etapem jest budowa identycznej powłoki potomnej. W zależności od rodzaju skorupy, organiczne elementy budowlane lub cząstki mineralne są rozmieszczone wokół przedłużenia cytoplazmatycznego funkcjonującego jako szablon.