Richard Coudenhove-Kalergi: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji 53206827 autora 178.36.57.89 (dyskusja) - jak poprzednio. Proszę nie prowadzić wojny edycyjnej, bo hasło zostanie zabezpieczone Znacznik: Anulowanie edycji |
kat. |
||
Linia 58: | Linia 58: | ||
[[Kategoria:Urodzeni w 1894]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1894]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1972]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1972]] |
||
[[Kategoria:Austriacy pochodzenia greckiego]] |
|||
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Tokio]] |
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Tokio]] |
Wersja z 22:10, 10 wrz 2019
Coudenhove-Kalergi w 1926 roku | |
Data i miejsce urodzenia |
17 listopada 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 lipca 1972 |
Przewodniczący Unii Paneuropejskiej | |
Okres |
od 1923 |
Następca | |
Odznaczenia | |
Richard Nikolaus hrabia Coudenhove-Kalergi (ur. 17 listopada 1894 w Tokio, zm. 27 lipca 1972 w Schruns) – polityk austriacki, twórca paneuropeizmu.
Życiorys
Był synem Henryka Jana Marii, dyplomaty austro-węgierskiego i Japonki Mitsu Aoyama. Jego prababką ze strony ojca była Maria z hr. Nesselrode Kalergis Muchanow (ukochana Norwida), córka Tekli z Górskich herbu Nałęcz. Studiował filozofię w Monachium i Wiedniu, gdzie też doktoryzował się. Ożenił się z Żydówką Idą Roland, swego czasu wybitną aktorką.
Rozpoczął wydawanie pisma „Paneuropa”, na łamach którego propagował utworzenie jednego państwa europejskiego. Głosił potrzebę zjednoczenia wszystkich państw europejskich „od Polski po Portugalię”, by stawić czoła wzmagającej presji Rosji na Europę. W 1923 wydał książkę Pan-Europa, będącą manifestem ruchu paneuropejskiego. Tezy te rozwinął w głównym dziele swojego życia, trzytomowej Walce o Paneuropę (1925-1928). Jego idee stały się inspiracją dla Aristide Brianda, w jego mowie w Lidze Narodów 8 września 1929. Po anschlussie Austrii, Kalergi uciekł w 1938 do Francji, a w 1940 do USA. Tam wykładał na New York University, w 1944 wydał Krucjatę dla Paneuropy. W 1945 wrócił do Francji. Założył tu Europejską Unię Parlamentarną. Pod koniec życia przekazał stanowisko przewodniczącego Unii Paneuropejskiej Ottonowi von Habsburgowi.
W 1950 został odznaczony jako pierwszy laureat Nagrodą Karola Wielkiego[1], a w 1966 Europejską Nagrodą Karola Ziomkostwa Sudeckoniemieckiego.
Odznaczenia
- 1954 – Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)[2]
- 1962 – Wielka Srebrna Odznaka Honorowa na Wstędze za Zasługi (Austria)[3]
- 1966 – Wielka Wstęga Orderu Świętego Skarbu (Japonia)[4]
- 1970 – Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Włochy)[5]
- 1972 – Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi (Niemcy)[6]
Przypisy
- ↑ Le Prix Charlemagne. aachen.de. [dostęp 2015-10-24]. (fr.).
- ↑ Wilhelm Kosch: Deutsches Literatur-Lexikon. das 20. Jahrhundert. T. 5: Butenschön-Dedo. Walter de Gruyter, 2003, s. 374
- ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952, s. 133
- ↑ Morinosuke Kajima: The diplomatic theses and documents of Dr. Morinosuke Kajima. Tokio: Japan Times, 1969, s. 443
- ↑ Who was Who 1971-1980. T. 7, Londyn: A & C Black, 1989, s. 175
- ↑ Tabellarischer Lebenslauf: Richard Nikolaus Graf Coudenhove-Kalergi, kas.de
Linki zewnętrzne
- ISNI: 000000010891151X
- VIAF: 41867032
- LCCN: n50059462
- GND: 118677101
- NDL: 00436728
- LIBRIS: 53hkdf0p53cdg8n
- BnF: 120904608
- SUDOC: 029236274
- SBN: SBLV147451
- NLA: 36240529
- NKC: skuk0000265
- BNE: XX916112
- NTA: 070113106
- BIBSYS: 90699707
- CiNii: DA03396214
- Open Library: OL129349A
- PLWABN: 9810538197305606
- NUKAT: n98043915
- J9U: 987007260179705171
- LNB: 000025711
- NSK: 000161088
- CONOR: 48211299
- BNC: 000455120
- ΕΒΕ: 149553
- LIH: LNB:V*53834;=BJ
- WorldCat: lccn-n50059462
- Austriaccy politycy
- Austriaccy wolnomularze
- Geopolitycy
- Laureaci Międzynarodowej Nagrody Karola Wielkiego
- Odznaczeni Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii
- Odznaczeni Orderem Świętego Skarbu
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Oficerowie Legii Honorowej
- Wykładowcy uczelni w Stanach Zjednoczonych
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1972
- Austriacy pochodzenia greckiego
- Ludzie urodzeni w Tokio