Trwały nośnik: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Ustawodawstwo: źródła/przypisy
→‎Ustawodawstwo: źródła/przypisy
Linia 18: Linia 18:
== Ustawodawstwo ==
== Ustawodawstwo ==
Pojęcie trwałego nośnika zostało zdefiniowane m.in. w następujących polskich aktach prawnych:
Pojęcie trwałego nośnika zostało zdefiniowane m.in. w następujących polskich aktach prawnych:
* ustawa z 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (tzw. "ustawa deweloperska")<ref>{{Dziennik Ustaw|2017|1468}}</ref>,
* ustawa z 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (tzw. "ustawa deweloperska")<ref>{{Dziennik Ustaw|2019|1805}}</ref>,
* ustawa z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim<ref>{{Dziennik Ustaw|2019|1083}}</ref>,
* ustawa z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim<ref>{{Dziennik Ustaw|2019|1083}}</ref>,
* ustawa z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych<ref>{{Dziennik Ustaw|2019|659}}</ref>,
* ustawa z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych<ref>{{Dziennik Ustaw|2019|659}}</ref>,

Wersja z 18:40, 23 wrz 2019

Trwały nośnik (ang. durable media) – materiał lub urządzenie (każdy nośnik informacji) umożliwiające przechowywanie - przez czas niezbędny, wynikający z charakteru informacji oraz celu ich sporządzenia lub przekazania - zawartych na nim informacji w sposób uniemożliwiający ich zmianę lub pozwalający na odtworzenie informacji w wersji i formie, w jakiej zostały sporządzone lub przekazane[1][a].

Trwały nośnik w praktyce

W celu spełnienia definicji trwały nośnik informacji musi spełniać więc 3 kryteria: trwałości, dostępności i integralności.

Do trwałych nośników można zaliczyć w szczególności:

  • papier z wydrukiem komputerowym, jeśli cechy jakościowe papieru i tuszu pozwolą na odczytanie zawartości wydruku do końca okresu wymaganego do przechowywania danych
  • dyski optyczne (CD-ROM-y) oraz inne nośniki komputerowe, które umożliwiają jednokrotne zapisanie danych i wielokrotne ich odczytywanie (np. mikrofilmy)
  • stronę internetową, odpowiadającą wymogom trwałości nośnika danych, tzn. umożliwiającą przechowywanie danych przez odpowiednio długi okres, gwarantującą bezwarunkowy dostęp do przechowywanych danych i zapewniającą niezmienialność przechowywanych danych

Poczta elektroniczna nie jest nośnikiem informacji, o którym mowa w ww. definicji, jednakże np. w uzasadnieniu projektu ustawy o prawach konsumenta jest komentarz mówiący o tym, że przy komunikowaniu się poprzez pocztę elektroniczną przekazywane informacje mogą być utrwalane na trwałych nośnikach, np. na serwerze spełniającym wymogi trwałości nośnika danych.

Definicję trwałego nośnika spełniają także dokumenty podpisane elektronicznie z wykorzystaniem podpisu cyfrowego, który zapewnia:

  • autentyczność pochodzenia, dającą pewność co do autorstwa dokumentu
  • niezaprzeczalność, utrudniającą wyparcie się autorstwa lub znajomości treści dokumentu
  • integralność, pozwalającą wykryć nieautoryzowane modyfikacje dokumentu po jego podpisaniu.

Ustawodawstwo

Pojęcie trwałego nośnika zostało zdefiniowane m.in. w następujących polskich aktach prawnych:

  • ustawa z 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (tzw. "ustawa deweloperska")[2],
  • ustawa z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim[3],
  • ustawa z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych[4],
  • rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2009 r. w sprawie trybu i warunków postępowania firm inwestycyjnych, banków, o których mowa w art. 70 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, oraz banków powierniczych (uchylone w 2012 r.),
  • ustawa z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (wejście w życie 25 grudnia 2014 r.)[5],

oraz w prawie Unii Europejskiej:

  • dyrektywa MiFID – Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Europy 2004/39/WE z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (skrót od Markets In Financial Instruments Directive),
  • dyrektywa PSD - Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Europy 2007/64/WE z 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego (skrót od Payment Services Directive),
  • pojęcie trwałego nośnika informacji znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (np. wyrok z 27 stycznia 2010 r. 2010/C 305/09).

Uwagi

  1. Definicja nieznacznie różni się w niektórych aktach prawnych, np. według planowanej ustawy o prawach konsumenta jest to "materiał lub urządzenie umożliwiające konsumentowi lub przedsiębiorcy przechowywanie informacji kierowanych osobiście do niego, w sposób umożliwiający dostęp do informacji w przyszłości przez czas odpowiedni do celów, jakim te informacje służą, i które pozwalają na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej postaci."

Przypisy