Krakowiec: Różnice pomiędzy wersjami
49°57′N 23°09′E/49,950000 23,150000| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kategoria |
m обновление данных |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|powierzchnia = 1,46 |
|powierzchnia = 1,46 |
||
|wysokość = |
|wysokość = |
||
|rok = |
|rok = 2019 |
||
|liczba ludności = 1147<ref>Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.52</ref> |
|||
|liczba ludności = 1156 |
|||
|gęstość zaludnienia = |
|gęstość zaludnienia = |
||
|numer kierunkowy = |
|numer kierunkowy = |
||
|kod pocztowy = |
|kod pocztowy = |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Krakowiec''' ([[język ukraiński|ukr.]] Краковець, ''Krakoweć''; Краківець, ''Krakiweć'') – [[osiedle typu miejskiego]] na [[Ukraina|Ukrainie]], w [[obwód lwowski|obwodzie lwowskim]], w [[rejon jaworowski|rejonie jaworowskim]], położone na [[Płaskowyż Tarnogrodzki|Płaskowyżu Tarnogrodzkim]], nad rzeką [[Szkło (dopływ Sanu)|Szkło]] i Stawem Krakowieckim. |
'''Krakowiec''' ([[język ukraiński|ukr.]] Краковець, ''Krakoweć''; Краківець, ''Krakiweć'') – [[osiedle typu miejskiego]] na [[Ukraina|Ukrainie]], w [[obwód lwowski|obwodzie lwowskim]], w [[rejon jaworowski|rejonie jaworowskim]], położone na [[Płaskowyż Tarnogrodzki|Płaskowyżu Tarnogrodzkim]], nad rzeką [[Szkło (dopływ Sanu)|Szkło]] i Stawem Krakowieckim. |
||
Do roku [[1772]] [[ziemia przemyska]], [[województwo ruskie]], do roku [[1918]] powiat [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosław]] w austriackiej prowincji [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicja]]. Do [[17 września]] [[1939]] w [[Powiat jaworowski|powiecie jaworowskim]], [[województwo lwowskie|województwie lwowskim]]. Pod [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacją niemiecką w Polsce]] pozbawiony praw miejskich, stając się siedzibą wiejskiej [[gmina Krakowiec|gminy Krakowiec]]<ref>[http://wiki-de.genealogy.net/w/index.php?title=Datei:Generalgouv_gemeindevz_1943.djvu&page=1|''Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG'']</ref>. |
Do roku [[1772]] [[ziemia przemyska]], [[województwo ruskie]], do roku [[1918]] powiat [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosław]] w austriackiej prowincji [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicja]]. Do [[17 września]] [[1939]] w [[Powiat jaworowski|powiecie jaworowskim]], [[województwo lwowskie|województwie lwowskim]]. Pod [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacją niemiecką w Polsce]] pozbawiony praw miejskich, stając się siedzibą wiejskiej [[gmina Krakowiec|gminy Krakowiec]]<ref>[http://wiki-de.genealogy.net/w/index.php?title=Datei:Generalgouv_gemeindevz_1943.djvu&page=1|''Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG'']</ref>. |
||
Wersja z 08:46, 25 paź 2019
,_%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%BD%D0%BE%D0%BA%D0%BE%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D1%83%D0%B2%D0%B0%D1%87%D1%83_%D0%A3%D0%9F%D0%90,_%D0%B3%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%B0%D0%BB%D1%83.jpg)
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Powierzchnia |
1,46 km² | ||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
81033, 81034 | ||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 49°57′N 23°09′E/49,950000 23,150000
| |||
Krakowiec (ukr. Краковець, Krakoweć; Краківець, Krakiweć) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie jaworowskim, położone na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Szkło i Stawem Krakowieckim.
Do roku 1772 ziemia przemyska, województwo ruskie, do roku 1918 powiat Jarosław w austriackiej prowincji Galicja. Do 17 września 1939 w powiecie jaworowskim, województwie lwowskim. Pod okupacją niemiecką w Polsce pozbawiony praw miejskich, stając się siedzibą wiejskiej gminy Krakowiec[2].
Miasto leży przy drodze M10, między Jaworowem a Korczową. Znajduje się w nim polsko-ukraińskie przejście graniczne.
Historia
Prawa miejskie Krakowca potwierdzone przywilejem w roku 1520, dobra krakowieckie były w tym okresie własnością Franciszka Fredry, następnie Jerzego Fredry (tzw. krakowiecka linia Fredrów), następnie od 1590 własność ks. Aleksandra Ostrogskiego wojewody wołyńskiego, kolejni właściciele Bełzeccy i Cetnerowie, do roku 1772 własność Ignacego Cetnera wojewody bełskiego. Po rozbiorach Polski własność książąt lotaryńskich (jako wiano księżnej Anny Cetner, od roku 1813), następnie hrabiów Potockich i książąt Lubomirskich, a od końca XIX do II wojny światowej - hrabiów Łubieńskich.
W roku 1880 miasto liczyło 1891 mieszkańców w tym Polaków, Rusinów, Ormian, Niemców i Żydów. Do roku 1945 Krakowiec otoczony był polskimi wsiami Czaplaki, Ruda Krakowiecka, Podborze, Morańce, Pyszówka, Gnojnice i Budzyń. W listopadzie 1945 wysiedlono mieszkających w Krakowcu Polaków.
Zamek
W roku 1590 książę Aleksander Ostrogski wybudował w Krakowcu zamek obronny. W roku 1786 na zamku Cetnerów znajdowała się bogata kolekcja obrazów oraz okazów przyrodniczych.
Religia
- Katolicy obrządku łacińskiego
Parafia Krakowiec, dekanat Jaworów, diecezja przemyska obejmowała prócz samego Krakowca: Broszki, Budzyń, Czaplaki, Gnojnice, Huki, Kochanówka, Lubienie, Młyny, Morańce, Przedborze, Pyszówka, Ruda Krakowiecka, Ruda Kochanowska, Sarny, Świdnica, Wola Gnojnicka i Wólka Rosnowska; łącznie 3308 parafian wg stanu z 1938 r. W połowie XVI wieku katolicki kościół został zamieniony przez Stanisława Fredrę na zbór kalwiński, w roku 1604 kościół został zwrócony katolikom, w okresie tym dziedziczką Krakowca była księżna Anna Ostrogska na Ostrogu. Murowany kościół katolicki wybudowano w roku 1785, a w roku 1854 został on konsekrowany.
- Grekokatolicy
Parafia greckokatolicka w miejscu, dekanat jaworowski, diecezja przemyska, posiadała cerkiew oraz kaplice filialne w Przedborzu, Hukach i Budzyniu.
Osoby pochodzące z Krakowca
Pobliskie miejscowości
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.52
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
Bibliografia
- "Geografia Galicyi" , Kuropatnicki, Przemyśl, 1786,
- "Okolice Galicyi", Maciej Stęczyński, 1847-1848
Linki zewnętrzne
- Krakowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 605.
