Marie-Joseph Chénier: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
infobox
Linia 1: Linia 1:
{{Polityk infobox
| polityk = Marie Joseph Chénier
| grafika = AduC 190 Chenier (M.J. de, 1764-1811).JPG
| opis grafiki =
| data urodzenia = [[11 lutego]] [[1764]]
| miejsce urodzenia = [[Stambuł]]
| data śmierci = [[10 stycznia]] [[1811]]
| miejsce śmierci = [[Paryż]]
| funkcja = Deputowany do [[Konwent Narodowy|Konwentu Narodowego]]
| partia = [[jakobini]]
| od =
| do =
| poprzednik =
| następca =
| odznaczenia =
| commons = Category:Marie-Joseph Chénier
| quote =
| www =
}}
'''Marie Joseph Chénier''' (ur. [[11 lutego]] [[1764]] w [[Stambuł|Stambule]], zm. [[10 stycznia]] [[1811]] w [[Paryż]]u) – [[Francja|francuski]] dramatopisarz i działacz polityczny.
'''Marie Joseph Chénier''' (ur. [[11 lutego]] [[1764]] w [[Stambuł|Stambule]], zm. [[10 stycznia]] [[1811]] w [[Paryż]]u) – [[Francja|francuski]] dramatopisarz i działacz polityczny.



Wersja z 12:21, 15 sty 2020

Marie Joseph Chénier
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1764
Stambuł

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1811
Paryż

Deputowany do Konwentu Narodowego
Przynależność polityczna

jakobini

podpis

Marie Joseph Chénier (ur. 11 lutego 1764 w Stambule, zm. 10 stycznia 1811 w Paryżu) – francuski dramatopisarz i działacz polityczny.

Życiorys

Był bratem poety André Chéniera. Działał w klubie jakobinów i był członkiem Konwentu, 1803 został członkiem Akademii Francuskiej. W okresie rewolucji francuskiej 1789-1799 podjął próby stworzenia tragedii narodowej poruszającej aktualne problemy społeczne i polityczne (m.in. Charles IX (1789), Fénelon, czyli zakonnice kambrezyjskie (1793, wyd. pol. 1803), dzięki czemu stał się sławny, jednak jego dramaty, z powodu czystej koniunkturalności, mają niewielką wartość artystyczną. Napisał także popularne hymny i pieśni patriotyczne, m.in. słynny Chant du départ (Pieśń wymarszu) 1794 z muzyką É. Méhula. Napisał również (na polecenie Akademii Francuskiej) pracę przedstawiającą stan francuskiej literatury w okresie od 1789 do 1809 oraz Épitre dur la calomnie (1797), w której bronił się przed oskarżeniem o zdradę brata (skazanego na śmierć i zgilotynowanego w okresie terroru jakobinów).

Bibliografia

  • Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa 2001.