Godfryd II Plantagenet: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
|||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|dewiza = |
|dewiza = |
||
|1. tytuł = [[Władcy Bretanii|Książę Bretanii]] |
|1. tytuł = [[Władcy Bretanii|Książę Bretanii]] |
||
|1. od = |
|1. od = 1181 |
||
|1. do = |
|1. do = 19 sierpnia 1186 |
||
|1. koronacja = |
|1. koronacja = |
||
|1. poprzednik = [[Conan IV Młodszy]] |
|1. poprzednik = [[Conan IV Młodszy]] |
||
|1. następca = [[Konstancja Bretońska]] |
|1. następca = [[Konstancja Bretońska]] |
||
|dynastia = [[Plantageneci]] |
|dynastia = [[Plantageneci]] |
||
|data urodzenia = |
|data urodzenia = 23 września 1158 |
||
|miejsce urodzenia = |
|miejsce urodzenia = |
||
|data śmierci = |
|data śmierci = 19 sierpnia 1186 |
||
|miejsce śmierci = [[Paryż]] |
|miejsce śmierci = [[Paryż]] |
||
|przyczyna śmierci = |
|przyczyna śmierci = |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
|wikicytaty = |
|wikicytaty = |
||
}} |
}} |
||
'''Godfryd Plantagenet''' (ur. |
'''Godfryd Plantagenet''' (ur. 23 września 1158, zm. 19 sierpnia 1186 w [[Paryż]]u), książę [[Bretania|Bretanii]], młodszy syn [[Władcy brytyjscy|króla Anglii]] [[Henryk II Plantagenet|Henryka II]] i [[Eleonora Akwitańska|Eleonory]], dziedziczki [[Władcy Akwitanii|księstwa Akwitanii]]. |
||
W |
W 1166 r. ojciec zaręczył Godfryda z [[Konstancja Bretońska|Konstancją]] (1161 – 5 września 1201), córką [[Władcy Bretanii|księcia Bretanii]] [[Conan IV Młodszy|Conana IV]] i Małgorzaty, córki [[Henryk Szkocki|Henryka Szkockiego, 3. hrabiego Huntington]]. Ślub miał miejsce w 1181 r. i Godfryd objął rządy w księstwie Bretanii. Godfryd i Konstancja mieli syna i dwie córki: |
||
* [[Eleonora Plantagenet|Eleonorę]] (ok. |
* [[Eleonora Plantagenet|Eleonorę]] (ok. 1184 – 1241) |
||
* Matyldę ( |
* Matyldę (1185 – 1189) |
||
* [[Artur z Bretanii|Artura]] ( |
* [[Artur z Bretanii|Artura]] (1187 – kwiecień 1203), [[Władcy Bretanii|księcia Bretanii]] |
||
W |
W 1173, mając 15 lat, zbuntował się ze swoimi starszymi braćmi, [[Henryk Młody Król|Henrykiem]] i [[Ryszard I Lwie Serce|Ryszardem]], przeciwko ojcu. Rebelia została stłumiona i Godfryd w 1174 ukorzył się przed ojcem. Kiedy Henryk i Ryszard zaczęli walczyć ze sobą w 1183 trzymał stronę Młodego Króla. |
||
Był bliskim przyjacielem [[Władcy Francji|króla Francji]] [[Filip II August|Filipa Augusta]] i wiele czasu spędzał na jego paryskim dworze. Filip uczynił go nawet swoim [[seneszal]]em. Często, w porozumieniu z królem Francji, brał udział w spiskach i buntach przeciwko swojemu ojcu. Miał opinię człowieka zdradliwego i perfidnego. Kronikarz Gerald z Walii napisał o nim: ''więcej było w nim fałszu niż uczciwości. Jego język był bardziej oślizgły niż oliwa. Dzięki swojemu urokowi i elokwencji był zdolny rozbijać najtrwalsze przymierza i wpędzać w konflikt dwa królestwa''. |
Był bliskim przyjacielem [[Władcy Francji|króla Francji]] [[Filip II August|Filipa Augusta]] i wiele czasu spędzał na jego paryskim dworze. Filip uczynił go nawet swoim [[seneszal]]em. Często, w porozumieniu z królem Francji, brał udział w spiskach i buntach przeciwko swojemu ojcu. Miał opinię człowieka zdradliwego i perfidnego. Kronikarz Gerald z Walii napisał o nim: ''więcej było w nim fałszu niż uczciwości. Jego język był bardziej oślizgły niż oliwa. Dzięki swojemu urokowi i elokwencji był zdolny rozbijać najtrwalsze przymierza i wpędzać w konflikt dwa królestwa''. |
||
Linia 49: | Linia 49: | ||
Godfryd znany był również z tego, że aby zdobyć pieniądze na własne kampanie wojenne, uciekał się do łupienia opactw i kościołów. Takie postępowanie nie jednało mu poparcia w kręgach kościelnych oraz wśród kronikarzy. |
Godfryd znany był również z tego, że aby zdobyć pieniądze na własne kampanie wojenne, uciekał się do łupienia opactw i kościołów. Takie postępowanie nie jednało mu poparcia w kręgach kościelnych oraz wśród kronikarzy. |
||
Książę Bretanii zmarł |
Książę Bretanii zmarł 19 sierpnia 1186, prawdopodobnie podczas przygotowania kolejnej rebelii przeciwko swojemu ojcu. Istnieją dwie teorie dotyczące jego śmierci. Najbardziej popularna, pochodząca z kroniki Rogera z Hoveden, głosi, że zginął w wypadku na turnieju. Podczas jego pogrzebu w [[Katedra Notre-Dame w Paryżu|katedrze Notre-Dame]] zrozpaczony Filip miał wskoczyć do jego trumny. Informacja o histerycznym zachowaniu króla Francji pochodzi od [[Giraldus Cambrensis|Geralda z Walii]]. Inna hipoteza, zapisana w kronice Rigorda, głosi, że książę zmarł na nagłą chorobę, niedługo po wygłoszeniu przemówienia o najeździe na [[Księstwo Normandii|Normandię]]. Kronikarz pisze, że była to kara boska za nieposłuszeństwo wobec ojca i plądrowanie kościołów. |
||
Po jego śmierci rządy w księstwie Bretanii przejęła wdowa po Godfrydzie, Konstancja, która w |
Po jego śmierci rządy w księstwie Bretanii przejęła wdowa po Godfrydzie, Konstancja, która w 1196 abdykowała na rzecz syna, Artura, który po śmierci swojego stryja, Ryszarda Lwie Serce, został wysunięty jako kontrkandydat do angielskiej korony, przeciwko [[Jan bez Ziemi|Janowi bez Ziemi]]. |
||
Postać Godfryda występuje w sztuce [[James Goldman|Jamesa Goldmana]] ''Lew w zimie''. W wersji filmowej z 1968 w postać Godfryda wcielił się [[John Castle]]. W wersji z 2003 księcia Bretanii zagrał [[John Light]]. |
Postać Godfryda występuje w sztuce [[James Goldman|Jamesa Goldmana]] ''Lew w zimie''. W wersji filmowej z 1968 w postać Godfryda wcielił się [[John Castle]]. W wersji z 2003 księcia Bretanii zagrał [[John Light]]. |
Wersja z 13:03, 24 sty 2020
Książę Bretanii | |
Okres |
od 1181 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
23 września 1158 |
Data i miejsce śmierci |
19 sierpnia 1186 |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo | |
Żona | |
Dzieci |
Godfryd Plantagenet (ur. 23 września 1158, zm. 19 sierpnia 1186 w Paryżu), książę Bretanii, młodszy syn króla Anglii Henryka II i Eleonory, dziedziczki księstwa Akwitanii.
W 1166 r. ojciec zaręczył Godfryda z Konstancją (1161 – 5 września 1201), córką księcia Bretanii Conana IV i Małgorzaty, córki Henryka Szkockiego, 3. hrabiego Huntington. Ślub miał miejsce w 1181 r. i Godfryd objął rządy w księstwie Bretanii. Godfryd i Konstancja mieli syna i dwie córki:
- Eleonorę (ok. 1184 – 1241)
- Matyldę (1185 – 1189)
- Artura (1187 – kwiecień 1203), księcia Bretanii
W 1173, mając 15 lat, zbuntował się ze swoimi starszymi braćmi, Henrykiem i Ryszardem, przeciwko ojcu. Rebelia została stłumiona i Godfryd w 1174 ukorzył się przed ojcem. Kiedy Henryk i Ryszard zaczęli walczyć ze sobą w 1183 trzymał stronę Młodego Króla.
Był bliskim przyjacielem króla Francji Filipa Augusta i wiele czasu spędzał na jego paryskim dworze. Filip uczynił go nawet swoim seneszalem. Często, w porozumieniu z królem Francji, brał udział w spiskach i buntach przeciwko swojemu ojcu. Miał opinię człowieka zdradliwego i perfidnego. Kronikarz Gerald z Walii napisał o nim: więcej było w nim fałszu niż uczciwości. Jego język był bardziej oślizgły niż oliwa. Dzięki swojemu urokowi i elokwencji był zdolny rozbijać najtrwalsze przymierza i wpędzać w konflikt dwa królestwa.
Godfryd znany był również z tego, że aby zdobyć pieniądze na własne kampanie wojenne, uciekał się do łupienia opactw i kościołów. Takie postępowanie nie jednało mu poparcia w kręgach kościelnych oraz wśród kronikarzy.
Książę Bretanii zmarł 19 sierpnia 1186, prawdopodobnie podczas przygotowania kolejnej rebelii przeciwko swojemu ojcu. Istnieją dwie teorie dotyczące jego śmierci. Najbardziej popularna, pochodząca z kroniki Rogera z Hoveden, głosi, że zginął w wypadku na turnieju. Podczas jego pogrzebu w katedrze Notre-Dame zrozpaczony Filip miał wskoczyć do jego trumny. Informacja o histerycznym zachowaniu króla Francji pochodzi od Geralda z Walii. Inna hipoteza, zapisana w kronice Rigorda, głosi, że książę zmarł na nagłą chorobę, niedługo po wygłoszeniu przemówienia o najeździe na Normandię. Kronikarz pisze, że była to kara boska za nieposłuszeństwo wobec ojca i plądrowanie kościołów.
Po jego śmierci rządy w księstwie Bretanii przejęła wdowa po Godfrydzie, Konstancja, która w 1196 abdykowała na rzecz syna, Artura, który po śmierci swojego stryja, Ryszarda Lwie Serce, został wysunięty jako kontrkandydat do angielskiej korony, przeciwko Janowi bez Ziemi.
Postać Godfryda występuje w sztuce Jamesa Goldmana Lew w zimie. W wersji filmowej z 1968 w postać Godfryda wcielił się John Castle. W wersji z 2003 księcia Bretanii zagrał John Light.