Mijanka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji 58691918 autorstwa Tokyotown8 (dyskusja) Znacznik: Anulowanie edycji |
Tokyotown8 (dyskusja | edycje) Znacznik: Anulowanie edycji |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[Plik:196 Silesian Interurbans, passing loop, Lipiny.jpg|thumb|Mijanka na sieci tramwajowej [[Tramwaje w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym|GOP]] w [[Świętochłowice|Świętochłowicach]] w dzielnicy [[Lipiny (Świętochłowice)|Lipiny]]]] |
[[Plik:196 Silesian Interurbans, passing loop, Lipiny.jpg|thumb|Mijanka na sieci tramwajowej [[Tramwaje w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym|GOP]] w [[Świętochłowice|Świętochłowicach]] w dzielnicy [[Lipiny (Świętochłowice)|Lipiny]]]] |
||
'''Mijanka''' |
'''Mijanka''' – wyznaczony odcinek drogi szynowej lub kołowej jednopasmowej (jednotorowej) umożliwiający [[wyprzedzanie]] i [[wymijanie]] się [[Pojazd szynowy|pojazdów szynowych]] lub [[Pojazd kołowy|drogowych]]. |
||
Mijanka to [[stacja kolejowa]] o ograniczonym zakresie działania, której układ [[tor kolejowy|torowy]] umożliwia jedynie krzyżowanie i wyprzedzanie [[pociąg]]ów<ref>{{Dziennik Ustaw|rok= 2005 |numer= 172 |pozycja= 1444}}.</ref><ref>Instrukcja o prowadzeniu ruchu pociągów (R-1) [http://kolej.krb.com.pl/r1/rozdz1.htm].</ref><ref>Bronisław Gajda: ''Technika ruchu kolejowego Cz. I: Prowadzenie ruchu pociągów.'' Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, s. 20. {{ISBN|83-206-0290-4}}.</ref>. |
|||
== Rodzaje mijanek == |
== Rodzaje mijanek == |
||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
== Mijanka wraz z innymi punktami == |
== Mijanka wraz z innymi punktami == |
||
Na |
Na kolei w Polsce mijanka może być urządzona wraz z innymi punktami na szlaku, takimi jak: |
||
* [[ładownia publiczna|ładownia]] i [[przystanek osobowy]] |
* [[ładownia publiczna|ładownia]] i [[przystanek osobowy]] |
||
* [[przystanek osobowy]] |
* [[przystanek osobowy]] |
||
Wersja z 03:59, 5 lut 2020
Mijanka – wyznaczony odcinek drogi szynowej lub kołowej jednopasmowej (jednotorowej) umożliwiający wyprzedzanie i wymijanie się pojazdów szynowych lub drogowych.
Mijanka to stacja kolejowa o ograniczonym zakresie działania, której układ torowy umożliwia jedynie krzyżowanie i wyprzedzanie pociągów[1][2][3].
Rodzaje mijanek
Tor główny zasadniczy i główny dodatkowy
Podstawowy system mijanki, w którym przy obu torach znajdują się perony. Tor główny jest w tej samej linii, co szlaki z obu stron, natomiast tor boczny odchodzi na bok. Stosowany przeważnie w miejscach gdzie ruch jest niewielki, najczęściej tylko pasażerski. Przeważnie przez tor główny można przejechać bez większej zmiany prędkości natomiast przez tor boczny już ze znaczną redukcją.
Mijanka z peronem tylko przy torze dodatkowym
Wjazd na peron tylko w torze bocznym. Tor przelotowy bez peronu.
Mijanka stosowana przeważnie przy przystankach podmiejskich na liniach, w których nie ma wydzielonych torów tylko do ruchu podmiejskiego. Tor przelotowy umożliwia przejazd przez stację bez większej redukcji prędkości, lecz nie pozwala na zatrzymanie na stacji więcej niż dwóch pociągów. Dodatkowy drugi tor boczny może być wykorzystywany do ruchu towarowego.
Mijanka z peronem wyspowym
Układ w którym na szlakach wokół odbywa się ruch dwukierunkowy, a na samej stacji ruch jednokierunkowy ze stałymi (często umownymi) kierunkami. Pociągi zatrzymują się przy przeciwległych krawędziach peronu. Układ ten jest bardzo często wykorzystywany na liniach lokalnych w Wielkiej Brytanii (w Polsce najpopularniejszy jest pierwszy system).
Prędkość musi być ograniczona na obu torach jednakże nie tak drastycznie jak w powyższych przykładach.
Mijanka wraz z innymi punktami
Na kolei w Polsce mijanka może być urządzona wraz z innymi punktami na szlaku, takimi jak:
Tak urządzony posterunek stanowi całość. Nie stosuje się oddzielnych nazw czy pozycji w wewnętrznych rozkładach jazdy.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 2005 r. nr 172, poz. 1444.
- ↑ Instrukcja o prowadzeniu ruchu pociągów (R-1) [1].
- ↑ Bronisław Gajda: Technika ruchu kolejowego Cz. I: Prowadzenie ruchu pociągów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, s. 20. ISBN 83-206-0290-4.