Język martwy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+1 |
Link do Wikicytatów |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Język martwy''' – [[Język (mowa)|język]], który nie jest używany przez zwartą [[grupa etniczna|grupę etniczną]] lub taki, który ma obecnie rozproszoną społeczną bazę osób posługujących się nim. W pierwszym przypadku taki język jest nazywany [[język wymarły|wymarłym]], w drugim zaś – nieżywym. Często przywoływanym przykładem języka martwego jest [[łacina]] używana w Kościele katolickim, która spełnia oba powyższe warunki<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Susskin | imię = Marian | tytuł = Paninterlingwa: powszechny język międzynarodowy | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1990 | strony = 19 | isbn = 9788301092719}}</ref>. Języki zasadniczo martwe mogą być w określonych warunkach przywrócone do życia<ref name="Warszawa">{{Cytuj książkę | autor = Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański | tytuł = Słownik terminologii językoznawczej | miejsce = Warszawa | data = 1968 | strony = 333-334}}</ref>. Tak się stało z [[język hebrajski|językiem hebrajskim]]{{r|Warszawa}}. |
'''Język martwy''' – [[Język (mowa)|język]], który nie jest używany przez zwartą [[grupa etniczna|grupę etniczną]] lub taki, który ma obecnie rozproszoną społeczną bazę osób posługujących się nim. W pierwszym przypadku taki język jest nazywany [[język wymarły|wymarłym]], w drugim zaś – nieżywym. Często przywoływanym przykładem języka martwego jest [[łacina]] używana w Kościele katolickim, która spełnia oba powyższe warunki<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Susskin | imię = Marian | tytuł = Paninterlingwa: powszechny język międzynarodowy | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1990 | strony = 19 | isbn = 9788301092719}}</ref>. Języki zasadniczo martwe mogą być w określonych warunkach przywrócone do życia<ref name="Warszawa">{{Cytuj książkę | autor = Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański | tytuł = Słownik terminologii językoznawczej | miejsce = Warszawa | data = 1968 | strony = 333-334}}</ref>. Tak się stało z [[język hebrajski|językiem hebrajskim]]{{r|Warszawa}}. |
||
{{wikicytaty|o języku martwym|Język martwy}} |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 22:27, 13 mar 2020
Język martwy – język, który nie jest używany przez zwartą grupę etniczną lub taki, który ma obecnie rozproszoną społeczną bazę osób posługujących się nim. W pierwszym przypadku taki język jest nazywany wymarłym, w drugim zaś – nieżywym. Często przywoływanym przykładem języka martwego jest łacina używana w Kościele katolickim, która spełnia oba powyższe warunki[1]. Języki zasadniczo martwe mogą być w określonych warunkach przywrócone do życia[2]. Tak się stało z językiem hebrajskim[2].
Przypisy
- ↑ Marian Susskin: Paninterlingwa: powszechny język międzynarodowy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 19. ISBN 978-83-01-09271-9.
- ↑ a b Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański: Słownik terminologii językoznawczej. Warszawa: 1968, s. 333-334.