Kwas kawowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
Zmieniam sposób realizacji przypisu używając Szablon:DrugBank |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
|inne rozpuszczalniki = '''[[etanol]]''': łatwo{{r|FPX}} |
|inne rozpuszczalniki = '''[[etanol]]''': łatwo{{r|FPX}} |
||
|temperatura topnienia = 225 |
|temperatura topnienia = 225 |
||
|tt źródło = {{r| |
|tt źródło = {{r|DB|FPX}} |
||
|tt warunki niestandardowe = rozkład |
|tt warunki niestandardowe = rozkład |
||
|temperatura wrzenia = |
|temperatura wrzenia = |
||
| Linia 82: | Linia 82: | ||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy |
{{Przypisy| |
||
* <ref name="DB">{{DrugBank|id=DB01880|nazwa=3,4-Dihydroxycinnamic Acid|data dostępu=}}</ref> |
|||
}} |
}} |
||
Wersja z 21:51, 18 mar 2020
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C9H8O4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
180,16 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
białe lub prawie białe kryształy lub płytki[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem |
{{{nazwa}}}, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: (ang.). | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kwas kawowy (kwas 3,4-dihydroksycynamonowy) – organiczny związek chemiczny z grupy kwasów fenolowych.
Występowanie
Jest wtórnym metabolitem bardzo często występującym w tkankach roślinnych. Jej prekursorem jest fenyloalanina, z której w wyniku deaminacji powstaje kwas cynamonowy oraz jego hydroksypochodne.[3]
Źródłem kwasu kawowego w żywności są m.in. ziemniaki, ziarna kawy, jabłka, szpinak, sałata, kapusta, gruszki, śliwki, aronia, czarna jagoda, liście Gingko biloba i morwy białej, oliwa z oliwek, wino, liście tytoniu, ziarniaki owsa.[3][4] W niewielkich ilościach występuje również w propolisie[5].
Właściwości
Wykazuje silne właściwości antyoksydacyjne. Posiada zdolność blokowania związków kancerogennych powstających na drodze metabolicznych przemian niektórych substancji rakotwórczych, np. 4-nitrochinolino-1-tlenków czy nitrozoamin. Podobnie jak inne pochodne kwasu cynamonowego chroni frakcję LDL cholesterolu przed oksydacją i skutkiem tego hamują aterogenezę. Przeciwdziała utlenianiu lipoprotein i recyrkulacji α-tokoferolu do formy aktywnej. Działa również żółciopędnie. Wykazano działanie przeciwnowotworowe kwasu kawowego i jego pochodnych.[3][4] Jego działanie przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybicze jest bardzo słabe (MIC > 1000)[6].
Przypisy
- ↑ a b c d Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne: Farmakopea Polska X. Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276. ISBN 978-83-63724-47-4.
- ↑ 3,4-Dihydroxycinnamic Acid, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB01880 (ang.).
- ↑ a b c Urszula Gawlik - Dziki, Fenolokwasy jako bioaktywne składniki żywności, „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość”, 4 (41), Kraków: Wydawnictwo Naukowe PTTŻ, 2004, s. 30-40, ISSN 1425-6959.
- ↑ a b Anna, Przeciwutleniające i farmakologiczne właściwości kwasów fenolowych, „Postępy Fitoterapii” (1/2013), Warszawa: Wydawnictwo Medyczne Borgis, 2013, s. 48, ISSN 1731-2477.
- ↑ Bogdan Kędzia, Skład chemiczny i aktywność biologiczna propolisu pochodzącego z różnych rejonów świata, „Postępy Fitoterapii” (1/2006), Warszawa: Wydawnictwo Medyczne Borgis, 2006, s. 48-53, ISSN 1731-2477.
- ↑ Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia, Działanie przeciwdrobnoustrojowe roślinnych pochodnych fenolu, „Postępy Fitoterapii” (3/2012), Warszawa: Wydawnictwo Medyczne Borgis, 2012, s. 121-155, ISSN 1731-2477.