Wyspy Lojalności: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 61: Linia 61:
== Demografia ==
== Demografia ==
Prowincję zamieszkują następujące grupy etniczne (2009)<ref>[http://www.isee.nc/population/population.html ISEE - Population<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>:
Prowincję zamieszkują następujące grupy etniczne (2009)<ref>[http://www.isee.nc/population/population.html ISEE - Population<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>:
* [[Kanakowie]] - 96,62%,
* [[Kanakowie]] 96,62%,
* [[Europa|Europejczycy]] - 1,96%,
* [[Europa|Europejczycy]] 1,96%,
* [[Wallis i Futuna|Wallisyjczycy]] - 0,14%,
* [[Wallis i Futuna|Wallisyjczycy]] 0,14%,
* [[Tahitańczycy]] - 0,08%,
* [[Tahitańczycy]] 0,08%,
* [[Ni-Vanuatu]] - 0,07%,
* [[Ni-Vanuatu]] 0,07%,
* [[Żółta odmiana człowieka|Azjaci]] - 0,04%,
* [[Żółta odmiana człowieka|Azjaci]] 0,04%,
* [[Indonezyjczycy]] - 0,04%,
* [[Indonezyjczycy]] 0,04%,
* [[Wietnamczycy]] - 0,01%,
* [[Wietnamczycy]] 0,01%,
* inni - 0,10%,
* inni 0,10%,
* pochodzenie mieszane - 0,93%.
* pochodzenie mieszane 0,93%.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 14:08, 23 mar 2020

Wyspy Lojalności
Province des îles Loyauté
Prowincja
ilustracja
Flaga
Flaga
Państwo

 Francja

Terytorium zamorskie

 Nowa Kaledonia

Siedziba

Prezydent

Néko Hnepeune

Powierzchnia

1 980,9

Populacja (2009)
• liczba ludności


17 436

• gęstość

8,8

Położenie na mapie Nowej Kaledonii
Mapa konturowa Nowej Kaledonii, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wyspy Lojalności”
20°59′46″S 167°16′20″E/-20,996111 167,272222
Strona internetowa
Mapa podziału administracyjnego Nowej Kaledonii
Wyspy Lojalności
31. Ouvéa
32. Lifou
33. Maré

Wyspy Lojalności (fr. Îles Loyauté) – grupa wysp stanowiących jedną z trzech prowincji Nowej Kaledonii. Leżą na Oceanie Spokojnym w odległości 100 do 150 km na północny wschód od wybrzeża Nowej Kaledonii.

Wyspy zostały odkryte w 1792 przez ekspedycję francuską Antoine’a d'Entrecasteaux. Pierwszym Europejczykiem, który wylądował w 1793 na wyspach był angielski kapitan William Raven, dowódca handlowego statku „Britannia” płynącego z wyspy Norfolk do Batawii (obecnej Dżakarty). Wyspy Lojalności zostały dokładnie zbadane w 1827 przez Jules’a Dumonta d’Urville'a, który sporządził ich pierwszą dokładną mapę w 1840. Pierwszymi osadnikami byli angielscy misjonarze, którzy przybyli na wyspy w 1843. Natomiast pierwszy misjonarz francuski przybył na wyspy wraz z ekspedycją francuską pod dowództwem admirała Febvriera Despointe'a, który 24 września 1853 w imieniu Napoleona III przejął archipelag we władanie Francji.

Archipelag składa się sześciu zamieszkanych wysp:

oraz kilku mniejszych i bezludnych wysp i wysepek. Całkowita powierzchnia archipelagu wynosi 1981 km². Najwyższy szczyt osiąga 138 m n.p.m. i znajduje się na wyspie Maré.

Klimat wysp jest gorący, podzwrotnikowy. Opady deszczu są obfite i wynoszą od 1500 do 2000 mm rocznie, przynoszone przez pasat południowo-zachodni, znacznie większe na nawietrznej stronie wysp. Średnia roczna temperatura wynosi 23 °C do 28 °C.

Głównym ośrodkiem administracyjnym całej prowincji jest miejscowość nad zatoką Baie de Chateaubriand na wyspie Lifou.

Archipelag zamieszkują Melanezyjczycy, Polinezyjczycy oraz mniejszość pochodzenia azjatyckiego i europejskiego. Według spisu ludności z 2004 liczba ludności Wysp Lojalności wyniosła 22080 mieszkańców. Kilka tysięcy rdzennych mieszkańców Wysp Lojalności zamieszkuje stolicę Nowej Kaledonii – Numéę.

Głównymi uprawami są kawa, palma kokosowa, kukurydza, drzewa owocowe i warzywa, natomiast towarami eksportowanymi m.in. do Francji, Australii są kopra, kawa i bawełna. Z uwagi na niezwykle atrakcyjne położenie wysp, dogodną komunikację (lotniska na Ouvéa, Lifou, Maré) oraz sprzyjający klimat coraz większego znaczenia nabiera turystyka.

Demografia

Prowincję zamieszkują następujące grupy etniczne (2009)[1]:

Przypisy

Bibliografia