Biblia Calova: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
źródła/przypisy
Linia 5: Linia 5:
Jednym z posiadaczy Biblii Calova był niemiecki kompozytor epoki baroku [[Johann Sebastian Bach]]{{r|Gedanensis}}. Między teologią a muzyką tworzoną przez J.S. Bacha istnieje istotny związek. Był on człowiekiem bardzo religijnym który od dzieciństwa odbierał podstawy kształcenia [[teologia|teologii]]. Przez całe życie czytał i studiował [[Biblia|Biblię]] oraz dzieła teologiczne, szczególnie te napisane przez Marcina Lutra. Ze względu na znaczenie, jakie Bach nadawał słowom Ewangelii, większość badaczy uznała go za muzycznego komentatora Biblii, a jego kantaty za rodzaj muzycznych kazań<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Teksty religijnych kantat Jana Sebastiana Bacha i źródła ich inspiracji. Religijna poezja kantatowa Picandra | autor = Katarzyna Korpanty | strony = 64, 65}}</ref>. Czytając Biblię Calova Bach zapisywał na jej marginesach swoje spostrzeżenia i uwagi. Na stronie tytułowej każdego z tomów umieścił też swoje sygnatury.
Jednym z posiadaczy Biblii Calova był niemiecki kompozytor epoki baroku [[Johann Sebastian Bach]]{{r|Gedanensis}}. Między teologią a muzyką tworzoną przez J.S. Bacha istnieje istotny związek. Był on człowiekiem bardzo religijnym który od dzieciństwa odbierał podstawy kształcenia [[teologia|teologii]]. Przez całe życie czytał i studiował [[Biblia|Biblię]] oraz dzieła teologiczne, szczególnie te napisane przez Marcina Lutra. Ze względu na znaczenie, jakie Bach nadawał słowom Ewangelii, większość badaczy uznała go za muzycznego komentatora Biblii, a jego kantaty za rodzaj muzycznych kazań<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Teksty religijnych kantat Jana Sebastiana Bacha i źródła ich inspiracji. Religijna poezja kantatowa Picandra | autor = Katarzyna Korpanty | strony = 64, 65}}</ref>. Czytając Biblię Calova Bach zapisywał na jej marginesach swoje spostrzeżenia i uwagi. Na stronie tytułowej każdego z tomów umieścił też swoje sygnatury.


Przez dwa stulecia Biblia Calova była uznawana za utraconą. W czerwcu 1934 roku [[luteranizm|luterański]] [[pastor]] Christian G. Riedel udając się na synod luterański w [[Frankenmuth (Michigan)|Frankenmuth]] w stanie [[Michigan]] zatrzymał się w domu swojego kuzyna, który na strychu posiadał starą Biblię w języku niemieckim i nie wiedział co z nią zrobić. Biblia ta okazała się być egzemplarzem Biblii Calova, który należał do Johanna Sebastiana Bacha, co poświadczały jego odręczne sygnatury i uwagi w tekście.
Przez dwa stulecia Biblia Calova była uznawana za utraconą. W czerwcu 1934 roku [[luteranizm|luterański]] [[pastor]] Christian G. Riedel udając się na synod luterański w [[Frankenmuth (Michigan)|Frankenmuth]] w stanie [[Michigan]] zatrzymał się w domu swojego kuzyna Leonarda Reichle’a, który na strychu posiadał starą Biblię w języku niemieckim i nie wiedział co z nią zrobić. Biblia ta okazała się być egzemplarzem Biblii Calova, który należał do Johanna Sebastiana Bacha, co poświadczały jego odręczne sygnatury i uwagi w tekście<ref>{{Cytuj stronę | url = https://www.bachbijbel.nl/english/the-history/ | tytuł = The discovery of Bach's Bible in 1934 | praca = Bach's Bible | opublikowany = bachbijbel.nl | język = en | data dostępu = 2020-05-14}}</ref>.


W 1938 roku rodzina Reichle z Frankenmuth przekazała odnaleziony egzemplarz należący do J.S. Bacha do biblioteki luterańskiego Seminarium Concordia w [[Saint Louis]], w stanie [[Missouri (stan)|Missouri]]<ref name="kfp">{{Cytuj stronę | url = https://kfp.pl/biblia-jana-sebastiana-bacha | tytuł = Biblia Jana Sebastiana Bacha | opublikowany = kfp.pl | data dostępu = 2020-05-13}}</ref>.
W 1938 roku rodzina Reichle z Frankenmuth przekazała odnaleziony egzemplarz należący do J.S. Bacha do biblioteki luterańskiego Seminarium Concordia w [[Saint Louis]], w stanie [[Missouri (stan)|Missouri]]<ref name="kfp">{{Cytuj stronę | url = https://kfp.pl/biblia-jana-sebastiana-bacha | tytuł = Biblia Jana Sebastiana Bacha | opublikowany = kfp.pl | data dostępu = 2020-05-13}}</ref>.

Wersja z 18:02, 14 maj 2020

Biblia Calova z sygnaturą J.S. Bacha

Biblia Calova (pełny tytuł niem. Heilige Bibel nach Herrn Martini Lutheri Dolmetschung und mit Anführung von Lutheri deutschen und verdeutschen Schriften abgefasst) – trzytomowa Biblia Lutra z uwagami Marcina Lutra, skompilowana i uzupełniona obszernymi komentarzami luterańskiego teologa Abrahama Calova od którego wzięła swoją nazwę. Została wydana w roku 1682. Przez długi czas uważana za zaginioną[1].

Egzemplarz J.S. Bacha

Jednym z posiadaczy Biblii Calova był niemiecki kompozytor epoki baroku Johann Sebastian Bach[1]. Między teologią a muzyką tworzoną przez J.S. Bacha istnieje istotny związek. Był on człowiekiem bardzo religijnym który od dzieciństwa odbierał podstawy kształcenia teologii. Przez całe życie czytał i studiował Biblię oraz dzieła teologiczne, szczególnie te napisane przez Marcina Lutra. Ze względu na znaczenie, jakie Bach nadawał słowom Ewangelii, większość badaczy uznała go za muzycznego komentatora Biblii, a jego kantaty za rodzaj muzycznych kazań[2]. Czytając Biblię Calova Bach zapisywał na jej marginesach swoje spostrzeżenia i uwagi. Na stronie tytułowej każdego z tomów umieścił też swoje sygnatury.

Przez dwa stulecia Biblia Calova była uznawana za utraconą. W czerwcu 1934 roku luterański pastor Christian G. Riedel udając się na synod luterański w Frankenmuth w stanie Michigan zatrzymał się w domu swojego kuzyna Leonarda Reichle’a, który na strychu posiadał starą Biblię w języku niemieckim i nie wiedział co z nią zrobić. Biblia ta okazała się być egzemplarzem Biblii Calova, który należał do Johanna Sebastiana Bacha, co poświadczały jego odręczne sygnatury i uwagi w tekście[3].

W 1938 roku rodzina Reichle z Frankenmuth przekazała odnaleziony egzemplarz należący do J.S. Bacha do biblioteki luterańskiego Seminarium Concordia w Saint Louis, w stanie Missouri[4].

Faksymile egzemplarza Biblii, który posiadał Johann Sebastian Bach wraz z jego odręcznymi wpisami wydało Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej „Bernardinum”[4].

Przypisy

  1. a b Józef Majewski. Bach teolog?. „Universitas Gedanensis”. 30, s. 50, 51, 2018. Pomorskie Towarzystwo Filozoficzno-Teologiczne. ISSN 1230-0132. 
  2. Katarzyna Korpanty: Teksty religijnych kantat Jana Sebastiana Bacha i źródła ich inspiracji. Religijna poezja kantatowa Picandra. s. 64, 65.
  3. The discovery of Bach's Bible in 1934. [w:] Bach's Bible [on-line]. bachbijbel.nl. [dostęp 2020-05-14]. (ang.).
  4. a b Biblia Jana Sebastiana Bacha. kfp.pl. [dostęp 2020-05-13].