Piotr Legutko

Piotr Legutko

Data i miejsce urodzenia	1960 Kraków
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta

{{Biogram infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = Nieznane pola: "podpis".

Piotr Legutko (ur. 1960 w Krakowie) – polski dziennikarz, publicysta i wykładowca związany z Krakowem, były redaktor naczelny „Dziennika Polskiego”.

Życiorys

Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 80. współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”. W latach 1991–1997 pracował w „Czasie Krakowskim” (także jako redaktor naczelny). Od 1997 jest związany z krakowskim oddziałem TVP. Jest autorem licznych programów telewizyjnych, głównie o tematyce regionalnej, reportaży i filmów dokumentalnych. W 2006 za prezesury Bronisława Wildsteina był kierownikiem redakcji publicystyki TVP1, a do czerwca 2007 - zastępcą dyrektora Agencji Informacji TVP. W latach 1999–2005 był członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika „Gość Niedzielny”, a w latach 2005–2006 - redaktorem naczelnym kwartalnika „Nowe Państwo”. Publikuje w „Rzeczypospolitej” i w tygodniku „Uważam Rze”. Był redaktorem naczelnym „Dziennika Polskiego” (2007–2011). W styczniu 2012 został publicystą „Gościa Niedzielnego” i kierownikiem krakowskiego oddziału tygodnika. Od 2016 był dyrektorem TVP3 Kraków, a od 2017 jest dyrektorem TVP Historia. W 2018 został redaktorem naczelnym kwartalnika Fundacji Republikańskiej „Rzeczy Wspólne”.

Jest wykładowcą Wydziału Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej oraz Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II oraz retoryki i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 2012 otrzymał srebrny medal im. Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej.

Wybrane publikacje

• Mity czwartej władzy (z Dobrosławem Rodziewiczem) (2002)
• Kod buntu (2002)
• Jad medialny (2005)
• Gra w media (z Dobrosławem Rodziewiczem) (2007)
• Sztuka debaty (2009)
• Jedyne takie muzeum (2014)
• Marzyciele (2019)