Pipes of Peace

Pipes of Peace (pol. "Fajki pokoju") jest albumem Paula McCartneya wydanym w 1983 r. Zawiera materiał nagrany podczas sesji do Tug Of War / Pipes of Peace. Jako następca cieszącego się popularnością albumu Tug of War, Pipes of Peace był kolejną kopalnią przebojów McCartneya, dzięki czemu zajmuje ważne miejsce w jego dyskografii. Jest on (wraz z poprzednikiem) częścią dyptyku "Wojna i pokój". Pod względem muzycznym znacznie odstaje od pierwszej części.

Okoliczności powstania i charakterystyka albumu

Płyta została wyprodukowana przez Georga Martina - byłego producenta nagrań Beatlesów. Co ciekawe, zawiera dwie piosenki wspólnie napisane i zaśpiewane w duecie wraz z Michaelem Jacksonem. Ponadto na płycie możemy usłyszeć efekty kontynuacji współpracy z ex-beatlesem Ringo Starrem, gitarzystą 10cc Ericiem Stwartem oraz Dennym Lainem byłym członkiem Wings.

Gdy tylko płyta się ukazała, od razu rzucało się w oczy wielkie podobieństwo (a właściwie zamierzony kontrast) z poprzednim dziełem - tam mieliśmy wojnę, a tutaj pokój. Wpływ na to miał zapewne fakt, że części piosenek powstała już podczas trwającej w 1981 roku sesji do albumu Tug of War. Oczywiście nie wszystkie piosenki, gdyż "Pipes Of Peace", "The Other Me", "So Bad", "Tug Of Peace", "Through Our Love" – zostały nagrane dopiero w 1982 roku.

Album rozpoczyna kompozycja "Pipes of Peace", która nie przypadkowo jest pierwszą piosenką na płycie. Paul chciał, by wraz z "Tug of Peace" tworzyły kontrast do otwierający poprzedni album "Tug of War". Warto zwrócić także uwagę na podobne rozpoczęcia obu utworów, w których na początku słyszymy "dziwne odgłosy", oraz na podobne zakończenia opartych o sekcję instrumentów smyczkowych. Pragnę podkreslić, że umieszczenie "Pipes of Peace" w tym miejscu nosilo znamiona akcji promocyjnej, gdyż znajdowała się tuż przed "Say Say Say" (utwór jako pierwszy wydany na singlu) - piosenką, którą McCartney widział jako potencjalny numer 1. Nie mylił się, piosenka zyskała ogromną popularność na całym świecie i znacząco podniosła sprzedawalność albumu. Wróćmy jednak do piosenki "Pipes of Peace", ktorą promował teledysk (drugi z tego albumu po "Say Say Say"), w którym zostało zrekonstruowane wydarzenie z grudnia 1914 roku, gdy walczące ze sobą wojska Ententy i państw centralnych przerwały walki na okres Świąt Bożego Narodzenia. Piosenką numer dwa jest przebój Makki (tak Paula nazywają jego fani) i Jacksona "Say Say Say". Chwytliwa i wpadająca w ucho melodia, piękne wokale i charyzma Michaela przyczyniły się do wielkiego sukcesu tej piosenki. Warto tutaj podkreślić ogromną rolę promocji w sukcesie tej piosenki. Na jej potrzeby został stworzony teledysk za aż 500 tysięcy dolarów. Na płycie na uwagę zasługuje również piosenka "So Bad". Jest to kompozycja budująca romantyczny nastrój, delikatna i śpiewana falsetem. Dodam tylko, że na płycie tej piosence poziomem dorównuje jedynie jeszcze zamykająca album piosenka "Through Our Love".

Strona pierwsza tej płyty ma charakter przebojowy, natomiast druga strona jest o wiele słabsza. Nie pomógł jej nawet drugi duet z Michaelem "The Man", ani typowana początkowo na przebój "Average Person".

Reakcja krytyki nie była zaskakująca. Krytykom podobała się forma kontrastu wojna-pokój nawiązująca do poprzedniego albumu. Pomimo tego album został przez nią przyjęty chłodniej niż Tug of War. Wielu krytyków obwiniało za to wiele błędów popełnionych podczas procesu produkcji, który zapewne w znacznej mierze odbiegał od zamierzonej idei. Jedną z przyczyn upatrywano w równolegle trwającym procesie produkcji filmu i ścieżki dźwiękowej. W listopadzie, McCartney rozpoczął kręcenie napisanego przez siebie filmu Give My Regards to Broad Street, w którym oprócz niego występowała Linda, Tracey Ullman i Ringo Starr. Realizacja tego projektu zajęła mu znaczną część 1983 roku. Z powodu kręcenia flimu (i niektórych błędów popełnionych w czasie nagrywania materiału) premiera Pipes of Peace została przesunięta na październik 1983 roku.

Lista utworów

Wszystkie piosenki napisane przez McCartneya (prócz wyróżnionych w nawiasach)

Edycja oryginalna

1. "Pipes of Peace" – 3:56
2. "Say Say Say" (Paul McCartney/Michael Jackson) – 3:55
   • Paul śpiewa w ducie z Michaelem Jacksonem
3. "The Other Me" – 3:58
4. "Keep Under Cover" – 3:05
5. "So Bad" – 3:20
6. "The Man" (Paul McCartney/Michael Jackson) – 3:55
   • Paul śpiewa w ducie z Michaelem Jacksonem
7. "Sweetest Little Show" – 2:54
8. "Average Person" – 4:33
9. "Hey Hey" (Paul McCartney/Stanley Clarke) – 2:54
   • instrumentalna kompozycja stworzona wraz z wirtuozem gitary basowej Stanleyem Clarkiem
10. "Tug Of Peace" – 2:54
    • odpowiedź na swoją piosenkę "Tug Of War"
11. "Through Our Love" – 3:28

Edycja zremasterowana

1. "Pipes of Peace" – 3:56
2. "Say Say Say" (Paul McCartney/Michael Jackson) – 3:55
   • Paul śpiewa w ducie z Michaelem Jacksonem
3. "The Other Me" – 3:58
4. "Keep Under Cover" – 3:05
5. "So Bad" – 3:20
6. "The Man" (Paul McCartney/Michael Jackson) – 3:55
   • Paul śpiewa w ducie z Michaelem Jacksonem
7. "Sweetest Little Show" – 2:54
8. "Average Person" – 4:33
9. "Hey Hey" (Paul McCartney/Stanley Clarke) – 2:54
   • instrumentalna kompozycja stworzona wraz z wirtuozem gitary basowej Stanleyem Clarkiem
10. "Tug Of Peace" – 2:54
    • odpowiedź na swoją piosenkę "Tug Of War"
11. "Through Our Love" – 3:28
12. "Twice In A Lifetime" - 2:58
    • piosenka tytułowa filmu
13. "We All Stand Together" - 4:22
    • ciesząca się ogromną popularnością piosenka o serialowym białym misiu
14. "Simple As That" - 4:15
    • nagrana w 1986 roku z myślą o kampanii antyheroinowej"

Single (bonusy)

W 1993 roku Pipes of Peace zostało zremasterowane i wydane na nośniku CD jako część serii "The Paul McCartney Collection". Zawiera 3 bonusy: "Twice In A Lifetime" (piosenka tytułowa filmu), "We All Stand Together" (przebój singlowy, który nie ukazał się ani na Tug of War, ani na Pipes of Peace), "Simple As That" (piosenka nagrana dopiero w 1986 roku w związku z kampanią antyheroinową).

Say Say Say / Ode To A Koala Bear

wydany w Niemczech, Wielkiej Brytanii i USA 3 października 1983 roku

Pipes Of Peace / So Bad

wydany w Wielkiej Brytanii i Niemczech 5 grudnia 1983 roku

So Bad / Pipes Of Peace

wydany w USA 5 grudnia 1983 roku, a w Francji na początku 1984 roku

We All Stand Together / We All Stand Together (humming version)

(bonus!) wydany w Wielkiej Brytanii 12 listopada 1984 roku, w Niemczech pod koniec listopada

Wideografia

Teledyski:

• "Say Say Say" reż. Bob Giraldi
• "Pipes of Peace"
• "So Bad"

Nagrody i pozycja listach przebojów

Singiel z piosenką "Say Say Say" skomponowaną i zaśpiewaną w ducie z Michaelem Jacksonem (zobacz współpraca McCartney/Jackson) okazał się wielkim sukcesem. Osiągnął #2 miejsce w Wielkiej Brytanii i #1 miejsce w USA, gdzie panował przez 6 tygodni.

Zachęcony sukcesem "Say Say Say" McCartney postanowił wydać utwór tytułowy (czyli "Pipes of Peace"). To była trafna decyzja, gdyż piosenka osiągnęła #1 miejsce w Wielkiej Brytanii. Ostatnim singlem z tego albumu była piosenka "So Bad", która w USA osiągnęła tylko #23 pozycję. Album był sukcesem porównywalnym z Tug of War, osiągnął #4 pozycję w Wielkiej Brytanii i tylko #15 w USA. Pomimo tego za oceanem osiągnął status platynowej płyty. Z perspektywy czasu nie osiągnięcie przez album US Top 10 mogło być zwiastunem tego, że żaden z późniejszych albumów McCartneya nie był w stanie już osiągnąć US TOP 10 aż 1997 roku, gdy ukazała się Flaming Pie, za pomocą której muzyka Paula znów mogła tam zagościć.

21 lutego 1984 na corocznej gali British Rock And Pop Adwards w Londynie, teledysk do piosenki "'Pipes of Peace" otrzymał nagrodę w kategorii najlepszego teledysku 1983 roku.

W 1993 roku jako bonus do płyty dołączono "We All Stand Together" (nagrany wraz z The Frog Chorus). Utwór został stworzony na potrzeby serialu animowanego o białym misiu. W Wielkiej Brytanii doszedł do #3 miejsca.

Twórcy

• Paul McCartney: gitara basowa, gitara elektryczna, gitara akustyczna, pianino, keyboard, wokal, perkusja, syntezator
• Linda McCartney: keyboard, podkład wokalny
• Michael Jackson: wokal
• Eric Stewart: gitara, podkład wokalny
• Denny Laine: gitara, keyboard, wokal
• Hughie Burns: gitara
• Geoff Whitehorn: gitara
• Stanley Clarke: gitara basowa, wokal
• Gavin Wright: skrzypce
• Jerry Hey: instrumenty smyczkowe, róg
• Gary Herbig: flet
• Chris Hammer Smith: organki (harmonijka ustna)
• Andy Mackay: saksofon
• Ernie Watts: saksofon
• Gary Grant: róg
• Ringo Starr: perkusja
• Steve Gadd: perkusja
• Dave Mattacks: perkusja
• James Kippen: tabla w piosence "Pipes of Peace".
• Petalozzi's Children's Choir: podkład wokalny w piosence "Pipes Of Peace".
• Nathan Watts: gitara basowa
• David Williams: gitara

• George Martin: producent
• Geoff Emerick: inżynier dźwięku
• Bill Wolfer: współpraca
• Gary Grant: współpraca
• Ricky Lawson: współpraca
• Andy Mackay: współpraca

Sesja do albumów Tug of War / Pipes Of Peace

• 28 czerwca 1980 roku - Finston Manor w Tenterton w hrabstwie Kent - próby wraz z nagraniami "Ballroom Dancing" i ostatecznie niewydanej piosenki "Call Of Nature",

• 16 lipca 1980 roku - studia Super Bear w Paryżu we Francji - podczas sesji do albumu Ringa Stop And Smell The Roses zostaje nagrana 8 minutowa piosenka Lindy "Love's Full Glory". Pozostała niewydana do czasu ukazania się w 1998 roku albumu Wide Prairie (zamieszczona tam wersja była skrócona i trwała tylko 3:46)

• 2-25 października 1980 roku - Finston Manor w Tenterton w hrabstwie Kent - ostatnia sesja zespołu Wings, w której bierze udział pięciu muzyków. Zaowocowała ona wieloma wersjami demo piosenek:

TUG OF WAR: "Take It Away", "Ballroom Dancing", "The Pound Is Sinking", "Wanderlust", "Dress Me Up As A Robber" i "Ebony And Ivory". PIPES OF PEACE: "Keep Under Cover", "Average Person" i "Sweetest Little Show".

Nagrano także (piosenki te możemy znaleźć np. na bootlegach):
"Rainclouds" (druga strona singla "Ebony And Ivory"), "Old Man Lovin", "Sure To Fall", "Movie Magg", "Blue Moon Of Kentucky", "Summertime", "Good Rockin' Tonight - Shake, Rattle and Roll", "Cut Across Shorty", "Stealin' Back To My Same Old Used To Be", "Singing The Blues", "Johnny B. Goode", "Twenty Flight Rock" i "Cage".

Plus piosenki, których nigdy nie wydano:
"Stop, You Don't Know Where She Came From", "Take Her Back, Jack", "The Unbelievable Experience", "Here's The Chord, Roy (sic)", "Seems Like Old Times" oraz starsza wersja "Boil Crisis" pierwsze nagrano w 1977. Wszystkie piosenki powstały podczas jam session.

• 27 października - 3 listopada 1980 roku - AIR Studios w Londynie - zarejestrowano parę podejść do "The Rupert The Bear"

• 9 grudnia 1980 roku - AIR Studios w Londynie - dzień po zamordowaniu Lennona. Paul i Denny wraz George Martin nagrali część "Rainclouds". Przygnębiające uczucie smutku doprowadziło w końcu do przerwania nagrań.

• 2 lutego - 3 marca 1981 roku - Air Studios na wyspie Montserrat - nagrano piosenki: "Somebody Who Cares", "The Pound Is Sinking", "Hey Hey" i "Rainclouds". Z nocy z 16 na 17 lutego podczas nagrań nad piosenką "Take It Away" do Paula dołączył Ringo. 21 lutego w nagraniach nad piosenką "Get It" wziął udział Carl Perkins. Natomiast Stevie Wonder pojawił się na Montserrat 26 lutego i nagrał wraz z Paulem "What's That You're Doing" oraz w ostatnich dniach pobytu na wyspie "Ebony And Ivory".

• lato 1981 - studio Paula we Szkocji - nagrano tam: "Dress Me Up As A Robber", "Tug Of War", "Ballroom Dancing", "Be What You See", "Wanderlust", "Here Today", "I'll Give You A Ring", "The Man", "Average Person", "Keep Under Cover", "Sweetest Little Show", "Ode To A Koala Bear" oraz przebój "Say Say Say", którego współautorem jest Michael Jackson. Nagrano także piosenkę "Blackpool" która miała pojawić się na drugiej stronie singla "The Man".

• 14-16 kwietnia 1982 roku - Westlake Studios w Los Angeles - W drodze rewanżu za udział Jacksona na płycie Pipes of Peace, Paul zgodził się wziąć udział w nagraniach przeboju "The Girl Is Mine", który ukazał się na albumie "Thriller"

Ciekawostki

• Fotografia będąca na okładce została zrobiona przez Lindę.
• Teledysk do utworu "Say Say Say" był kręcony przez 4 dni w położonym okołu 110 km od Los Angeles miasteczku Los Alaoms. Reżyserem tego wartego 500.000 $ przedsięwzięcia był Bob Giraldi. W pracy zostały wykorzystane pobliskie budynki, między innymi Union Hotel, gdzie gra w bilard. Również Heather McCartney (córka) odgrywa rolę grając rolę przybranego dziecka.
• Teledysk ten miał problemy z ukazaniem się w brytyjskiej telewizji (w programie Top Of The Pops), gdyż planowana na 27 października 1983 premiera się nie odbyła, gdyż piosenka spadła już z list przbojów. W związku z tym parę dni później Paul i Linda organizują pokaz teledysku w TV i poprzedzającą ją konferencję prasową, na której odpowiadają na pytania związane z nowym albumem. Reakcja była natychmiastowa - piosenka wskoczyła na #1 miejsce.
• Brytyjskie wydanie albumu zostało przesunięte z 17 października na 31 października. Oficjalnym powodem była chęć wydania albumu równocześnie po obu stronach Atlantyku.
• W czasie prac nad albumem Paula spotkała śmieszna przygoda. Otóż gdy jego pociąg dojeżdzał do jednej z londyńskich stacji, Paul dostrzegł zmagajacą się z bagażem straszą kobietę. Bez wachania postanowił, że jej pomoże. Paul tak ochoczo zabrał się do roboty, że kobieta była święcie przekonana, że jest on bagażowym. W związku z tym dała mu napiwek! Możemy tylko sobie wyobrazić, jak wielkie było jej zdziwienie, gdy zobaczyła podjeżdżający do "bagażowego" luksusowny samochód z szoferem, wsiadającego do niego "bagażowego", który do niej krzyczał : "Teraz powinna już pani sobie jakoś poradzić".
• Po wielkim sukcesie "Say Say Say" Paul planował wydanie utworu "The Man" na dwóch rodzajach singli. Na pierwszym - na jego drugiej stronie miała się znaleźć nie publikowana nigdy wcześniej piosenka "Blackpool". Na drugim - na jego drugiej stronie miała się znaleźć insturmentalna wersja piosenki "The Man"

Co powiedzieli o płycie...

• "Gdy zacząłem nagrywać ten album wiedziałem, że powinien mieć antywojenną wymowę" - mówi McCartney. "Album rozpoczyna piosenka antywojenna. Postanowiliśmy, że zaaranżujemy jedną ze scen I wojny światowej. Zostałem ładnie przystrzyżony, wpakowali mnie w mundur i wsadzono do profesjonalnie wykopanego okopu. Mundury zostały przygotowane z dbałością o najmniejszy szczegół. Nikt nie mógłby powiedzieć, że taki regiment nie uczestniczył w tamtej wojnie. Wszystko wyglądało bardzo realistycznie, a ja nie próbowałem wcale robić za czarującego aktora. Ta piosenka jak i cały album jest szczera i prawdziwa. Sądzę, że to stanowi największą siłę tego albumu".

• McCartney: "Sądzę, że czegoś tutaj brakuje. Czuję, że zatraciłem swoją unikalność w pisaniu piosenek, jaką miałem dawniej. Jestem szczęśliwym człowiekiem, a człowiek szczęśliwy nie może pisać dobrych piosenek".