Czerwona Gwardia (Rosja): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Gungir1983 (dyskusja | edycje) poprawa linków, drobne merytoryczne |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 38: | Linia 38: | ||
Oddziały Gwardii Czerwonej liczące wówczas około 200 tysięcy osób, razem ze zrewoltowanymi marynarzami i żołnierzami garnizonu piotrogrodzkiego wzięły udział w przewrocie bolszewickim zapoczątkowującym rewolucję październikową, zdobyciu [[Pałac Zimowy|pałacu Zimowego]] i aresztowaniu ministrów rosyjskiego [[Rząd Tymczasowy Rosji|Rządu Tymczasowego]] {{Data|1917-11-08}}<ref name="Ency" />. |
Oddziały Gwardii Czerwonej liczące wówczas około 200 tysięcy osób, razem ze zrewoltowanymi marynarzami i żołnierzami garnizonu piotrogrodzkiego wzięły udział w przewrocie bolszewickim zapoczątkowującym rewolucję październikową, zdobyciu [[Pałac Zimowy|pałacu Zimowego]] i aresztowaniu ministrów rosyjskiego [[Rząd Tymczasowy Rosji|Rządu Tymczasowego]] {{Data|1917-11-08}}<ref name="Ency" />. |
||
Od listopada 1917 Gwardia Czerwona pełniła funkcje policyjne i ochraniała ważne obiekty. |
Od listopada 1917 Gwardia Czerwona pełniła funkcje policyjne i ochraniała ważne obiekty. Po utworzeniu dekretem [[Rada Komisarzy Ludowych RFSRR|Rady Komisarzy Ludowych]] z 28 stycznia 1918 [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], oddziały Gwardii weszły w jej skład<ref name="Ency" />. |
||
== Polacy w Gwardii Czerwonej == |
== Polacy w Gwardii Czerwonej == |
Wersja z 22:29, 18 wrz 2020
Uzbrojony oddział Gwardii Czerwonej w fabryce „Wulkan” w Piotrogrodzie | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1917 |
Rozformowanie |
1918 |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Konflikty zbrojne | |
Rewolucja październikowa | |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk |
paramilitarny |
Podległość |
Gwardia Czerwona (ros. Красная гвардия) – oddziały paramilitarne bolszewików działające w Rosji od rewolucji lutowej i obalenia caratu w marcu 1917 do utworzenia po przewrocie bolszewickim (rewolucji październikowej) Armii Czerwonej (luty 1918), składające się z robotników przemysłowych, związanych z Socjaldemokratyczną Partią Robotniczą Rosji (bolszewików).
Po rewolucji lutowej 1917 i obaleniu cesarza Mikołaja II, oddziały Gwardii Czerwonej od kwietnia masowo powstawały w fabrykach, rekrutowane wśród członków partii socjalistycznych i związków zawodowych w których duże wpływy mieli bolszewicy[1]. W czasie masowych demonstracji antyrządowych w Piotrogrodzie zwanych kryzysem lipcowym, czerwonogwardziści 4 lipca?/17 lipca 1917 lipca obsadzili kluczowe punkty w mieście (między innymi na dworcach Fińskim i Nikołajewskim)[2]. Pod koniec sierpnia 1917, gdy przywódca bolszewików Włodzimierz Lenin ukrywał się w Finlandii, generał Ławr Korniłow, głównodowodzący armii rosyjskiej, wysłał wojska z frontu do Piotrogrodu – sytuacja wyglądała na próbę wojskowego puczu i przeszła do historii jako sprawa Korniłowa. Premier Aleksander Kiereński zwrócił się do Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich – w tym do bolszewików – o pomoc, pozwalając rewolucjonistom organizować robotników w Gwardii Czerwonej w celu obrony Piotrogrodu przed wojskiem Korniłowa. Wzmocniło to Gwardię która otrzymała dodatkowe uzbrojenie[3].
Oddziały Gwardii Czerwonej liczące wówczas około 200 tysięcy osób, razem ze zrewoltowanymi marynarzami i żołnierzami garnizonu piotrogrodzkiego wzięły udział w przewrocie bolszewickim zapoczątkowującym rewolucję październikową, zdobyciu pałacu Zimowego i aresztowaniu ministrów rosyjskiego Rządu Tymczasowego 26 października?/8 listopada 1917[1].
Od listopada 1917 Gwardia Czerwona pełniła funkcje policyjne i ochraniała ważne obiekty. Po utworzeniu dekretem Rady Komisarzy Ludowych z 28 stycznia 1918 Armii Czerwonej, oddziały Gwardii weszły w jej skład[1].
Polacy w Gwardii Czerwonej
- Zobacz też kategorię:
Żołnierzami Gwardii Czerwonej byli między innymi późniejsi generałowie Armii Czerwonej i ludowego Wojska Polskiego: Karol Świerczewski, Stanisław Grochoczyński i Aleksander Romeyko.
Galeria
-
Członkowie jednego z pierwszych oddziałów Gwardii Czerwonej w Piotrogrodzie
-
Patrol Gwardii Czerwonej na ulicy w Piotrogrodzie przy ognisku
-
Zmotoryzowany oddział Gwardii Czerwonej w Piotrogrodzie
-
Członkowie Gwardii Czerwonej odpoczywają w burżuazyjnym mieszkaniu (karykatura)
Przypisy
- ↑ a b c Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 845-846. ISBN 83-01-11097-X.
- ↑ Richard Pipes: Rewolucja rosyjska. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. ISBN 83-01-11521-1.
- ↑ Richard Pipes: The Russian Revolution: 1899–1919. Londyn: Collins Harvill, 1990. ISBN 978-0-679-73660-8.