Marcin Jacoby: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
dalsze szczegóły |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
'''Marcin Jan Jacoby''' (ur. [[1976]]) – [[polska|polski]] [[Literatura|literaturoznawca]], [[Sinologia|sinolog]], tłumacz, [[Habilitacja|doktor habilitowany]] [[Nauki humanistyczne|nauk humanistycznych]], [[profesor uczelni|profesor]] [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|Uniwersytetu SWPS]], kierownik Zakładu Studiów Azjatyckich na Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|Uniwersytetu SWPS z siedzibą w Warszawie]]<ref name="nauka polska.pl"/><ref name=":0">{{Cytuj stronę | url =https://www.swps.pl/marcin-jacoby | tytuł = Marcin Jacoby | opublikowany = w SWPS |data dostępu = 2020-09-20 }}</ref>. |
'''Marcin Jan Jacoby''' (ur. [[1976]]) – [[polska|polski]] [[Literatura|literaturoznawca]], [[Sinologia|sinolog]], tłumacz, [[Habilitacja|doktor habilitowany]] [[Nauki humanistyczne|nauk humanistycznych]], [[profesor uczelni|profesor]] [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|Uniwersytetu SWPS]], kierownik Zakładu Studiów Azjatyckich na Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|Uniwersytetu SWPS z siedzibą w Warszawie]]<ref name="nauka polska.pl"/><ref name=":0">{{Cytuj stronę | url =https://www.swps.pl/marcin-jacoby | tytuł = Marcin Jacoby | opublikowany = w SWPS |data dostępu = 2020-09-20 }}</ref>. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Absolwent sinologii na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], stopień doktora uzyskał w 2008 na podstawie pracy ''Zagadnienie malarskiego powtórzenia i falsyfikatu w chińskim piśmiennictwie o sztuce z okresu od V do XIX wieku'' (promotorka: [[Lidia Kasarełło]]), a stopień doktora habilitowanego w 2019 na podstawie pracy ''Sztuka perswazji w starożytnych Chinach. Opowiastka alegoryczna w okresie Walczących Państw (453–221 r. p.n.e.)''<ref name="nauka polska.pl"/>. |
Absolwent lingwistyki stosowanej (2001) i sinologii (2004) na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], stopień doktora uzyskał w 2008 na podstawie pracy ''Zagadnienie malarskiego powtórzenia i falsyfikatu w chińskim piśmiennictwie o sztuce z okresu od V do XIX wieku'' (promotorka: [[Lidia Kasarełło]]), a stopień doktora habilitowanego w 2019 na podstawie pracy ''Sztuka perswazji w starożytnych Chinach. Opowiastka alegoryczna w okresie Walczących Państw (453–221 r. p.n.e.)''<ref name="nauka polska.pl"/>. Jest profesorem [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|Uniwersytetu Humanistycznego SWPS z siedzibą w Warszawie] |
||
W latach 2002-2008 pracował w Zbiorach Sztuki Orientalnej [[Muzeum Narodowe w Warszawie|Muzeum Narodowego w Warszawie]], a w latach 2008-2017 w Instytucie Adam Mickiewicza, gdzie kierował Projektem Azja. Równolegle, w latach 2008-2017 pracował na stanowisku adiunkta w Zakładzie Sinologii na [[Wydział Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego]]<ref name="nauka polska.pl"/>. Od 2017 pracuje w Uniwersytecie SWPS jako dyrektor, a od 2019 Pełnomocnik Rektora ds Współpracy Międzynarodowej. Jednocześnie wykłada w Zakładzie Studiów Azjatyckich, którym kieruje od 2020<ref name="nauka polska.pl"/>. |
|||
| ⚫ | Specjalizuje się w chińskiej literaturze klasycznej i kulturze Chin starożytnych. Zajmuje się też zagadnieniami polityczno-społecznymi regionu Azji Wschodniej, szczególnie Chin i Republiki Korei. Zna język chiński współczesny i klasyczny, jest tłumaczem dzieł literatury chińskiej na język polski. Autor publikacji popularnonaukowych o Azji Wschodniej ''Chiny bez makijażu'' (2016) i ''Korea Południowa. Republika żywiołów'' (2018), popularyzator wiedzy o Azji i współautor podręcznika do nauki języka chińskiego ''Współczesny język chiński. Mówię i piszę po chińsku'' (2008)<ref name=":0" />. |
||
Jest profesorem uczelni Katedry Studiów Azjatyckich Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego z siedzibą w Warszawie]]<ref name="nauka polska.pl"/>. |
|||
| ⚫ | Zajmuje się zagadnieniami polityczno-społecznymi regionu Azji Wschodniej, szczególnie Chin i Republiki Korei |
||
Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z zakresu wiedzy o Chinach i Azji Wschodniej: literatury, sztuki i dyplomacji kulturalnej. |
Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z zakresu wiedzy o Chinach i Azji Wschodniej: literatury, sztuki i dyplomacji kulturalnej. |
||
Wersja z 00:04, 21 wrz 2020
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1976[1] |
| doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: kulturoznawstwo - orientalistyka, literaturoznawstwo, nauki o sztuce, sinologia: literatura i sztuka Chin, język chiński[2] | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
19 listopada 2008[2] – sinologia |
| Habilitacja |
25 czerwca 2019[2] – sinologia |
| Wykładowca akademicki | |
| uczelnia |
SWPS Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych; Katedra Studiów Azjatyckich |
| Stanowisko |
profesor Uniwersytetu SWPS |
| uczelnia |
UW Wydział Orientalistyczny; Zakład Sinologii |
Marcin Jan Jacoby (ur. 1976) – polski literaturoznawca, sinolog, tłumacz, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu SWPS, kierownik Zakładu Studiów Azjatyckich na Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych Uniwersytetu SWPS z siedzibą w Warszawie[2][3].
Życiorys
Absolwent lingwistyki stosowanej (2001) i sinologii (2004) na Uniwersytecie Warszawskim, stopień doktora uzyskał w 2008 na podstawie pracy Zagadnienie malarskiego powtórzenia i falsyfikatu w chińskim piśmiennictwie o sztuce z okresu od V do XIX wieku (promotorka: Lidia Kasarełło), a stopień doktora habilitowanego w 2019 na podstawie pracy Sztuka perswazji w starożytnych Chinach. Opowiastka alegoryczna w okresie Walczących Państw (453–221 r. p.n.e.)[2]. Jest profesorem [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|Uniwersytetu Humanistycznego SWPS z siedzibą w Warszawie] W latach 2002-2008 pracował w Zbiorach Sztuki Orientalnej Muzeum Narodowego w Warszawie, a w latach 2008-2017 w Instytucie Adam Mickiewicza, gdzie kierował Projektem Azja. Równolegle, w latach 2008-2017 pracował na stanowisku adiunkta w Zakładzie Sinologii na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Od 2017 pracuje w Uniwersytecie SWPS jako dyrektor, a od 2019 Pełnomocnik Rektora ds Współpracy Międzynarodowej. Jednocześnie wykłada w Zakładzie Studiów Azjatyckich, którym kieruje od 2020[2]. Specjalizuje się w chińskiej literaturze klasycznej i kulturze Chin starożytnych. Zajmuje się też zagadnieniami polityczno-społecznymi regionu Azji Wschodniej, szczególnie Chin i Republiki Korei. Zna język chiński współczesny i klasyczny, jest tłumaczem dzieł literatury chińskiej na język polski. Autor publikacji popularnonaukowych o Azji Wschodniej Chiny bez makijażu (2016) i Korea Południowa. Republika żywiołów (2018), popularyzator wiedzy o Azji i współautor podręcznika do nauki języka chińskiego Współczesny język chiński. Mówię i piszę po chińsku (2008)[3].
Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z zakresu wiedzy o Chinach i Azji Wschodniej: literatury, sztuki i dyplomacji kulturalnej.
Publikacje książkowe
- Sztuka perswazji w starożytnych Chinach. Opowiastka alegoryczna w okresie Walczących Państw (453–221 r. p.n.e.), Wydawnictwo Akademickie „Dialog”, Warszawa 2018, ISBN 978-83-8002-756-5.
- Korea Południowa. Republika żywiołów, Sport i Turystyka - Muza, Warszawa 2018, ISBN 978-83-287-1074-0.
- Chiny bez makijażu, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2016, ISBN 978-83-287-0292-9.
- Powtórzenie i falsyfikat w malarstwie chińskim, wyd. Trio / Instytut Konfucjusza w Krakowie / Polskie Stowarzyszenie Sztuki Orientu, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7436-189-7.
- Współczesny język chiński. Mówię i piszę po chińsku. Tom 1 (współautor z Ewą Zajdler i Qian li-Piszczek); Wydawnictwo Akademickie „Dialog”, Warszawa 2008, ISBN 978-83-61203-02-5.
- Współczesny język chiński. Mówię i piszę po chińsku. Tom 2 (współautor z Ewą Zajdler i Gao Zhiwu); Wydawnictwo Akademickie „Dialog”, Warszawa 2008, ISBN 978-83-61203-20-9.
- red.: Urzędnicy, biznesmeni, artyści: analiza sektora kultury w krajach Azji Wschodniej i w Indiach, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego: Instytut Adama Mickiewicza, Warszawa 2016, ISBN 978-83-235-2325-3.
Tłumaczenia
- Zhuangzi, Prawdziwa Księga Południowego Kwiatu, Wydawnictwo ISKRY, Warszawa 2009, ISBN 978-83-244-0092-8.
- Lie Yukou, Prawdziwa Księga Pustki : przypowieści taoistyczne / Liezi, Drzewo Babel, Warszawa 2006, ISBN 83-89933-20-9.
Przypisy
- ↑ Powtórzenie i falsyfikat w malarstwie chińskim. Instytut Konfucjusza w Krakowie > Aktualności. [dostęp 2020–09–20].
- ↑ a b c d e f g Dr hab. Marcin Jan Jacoby, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-09-18].[martwy link]
- ↑ a b Marcin Jacoby. w SWPS. [dostęp 2020-09-20].