Stanisław Kukuryka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m MalarzBOT: przerabiam link na wywołanie szablonu {{Cmentarze Warszawa}}
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 384 060 edycji
Linia 48: Linia 48:


{{Rząd Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego}}
{{Rząd Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego}}

{{Kontrola autorytatywna}}


{{SORTUJ:Kukuryka, Stanisław}}
{{SORTUJ:Kukuryka, Stanisław}}

Wersja z 23:37, 23 lis 2020

Stanisław Kukuryka
Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1928
Zemborzyce

Data i miejsce śmierci

12 maja 2010
Warszawa

Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych
Okres

od 9 października 1982
do 12 listopada 1985

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Order Uśmiechu
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Stanisława Kukuryki na Cmentarzu Powązkowskim

Stanisław Edward Kukuryka (ur. 14 czerwca 1928 w Zemborzycach, zm. 12 maja 2010 w Warszawie[1]) – polski polityk, minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji, ambasador PRL/RP w Libii w latach 1986–1990.

Stanisław Kukuryka

Życiorys

Syn Stanisława i Marianny. Na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie uzyskał tytuł magistra prawa.

W 1962 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lublinie (pełnił mandat do 1967). W latach 1964–1966 zasiadał w egzekutywie Komitetu Miejskiego partii w Lublinie. Był także członkiem plenum Komitetu Warszawskiego. W okresie od 1980 do 1981 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR.

W latach 1972–1982 był prezesem Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkalnego, a od 9 października 1982 do 12 listopada 1985 był ministrem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego. Od 1973 do 1983 zasiadał w prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1976–1985 był posłem na Sejm PRL VII i VIII kadencji. Był także ambasadorem PRL/RP w Libii.

W latach 1988–1990 był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[2]. Honorowy Prezes Polskiego Towarzystwa Mieszkaniowego, współzałożyciel Stowarzyszenia Spółdzielców Mieszkaniowych i Zarządców Nieruchomości Konfederacja Warszawska, działacz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.

Zmarł 12 maja 2010 w Warszawie po ciężkiej chorobie. Został pochowany 17 maja 2010 w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 18-1-7)[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Nekrolog w „Gazecie Wyborczej”
  2. ↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011, radaopwim.gov.pl
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW KUKURYKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  4. ↑ Obchody 80. rocznicy odzyskania niepodległości. prezydent.pl, 10 listopada 1998.

Bibliografia

Rząd Edwarda Babiucha/Józefa Pińkowskiego/Wojciecha Jaruzelskiego (1980–1985)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu



  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Kukuryka&oldid=61461251”