Język sika: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
.
doprecyz. za podanym wcześniej źródłem
Linia 24: Linia 24:
'''Język sika''', także: '''sikka''' (''Sara Sikka'')<ref name=":1">{{Cytuj książkę |autor=Darrell T. Tryon (red.) |autor r=E. D. Lewis |tytuł=Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies |isbn=978-3-11-088401-2 |wydawca=Walter de Gruyter |język=en |strony=601–603 |rok=2011-06-01 |autor2 r=Charles E. Grimes}}</ref> – [[Języki austronezyjskie|język austronezyjski]] używany w indonezyjskiej prowincji [[Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie]], we wschodniej części wyspy [[Flores]]. Według danych z 1995 r. posługuje się nim 175 tys. osób<ref name=":0">{{Cytuj |autor = M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig |tytuł = Sika |data = 2015 |wydanie = 18 |miejsce = Dallas, Texas |wydawca = SIL International |praca = Ethnologue |url = http://web.archive.org/web/20161201103907/http://www.ethnologue.com/18/language/ski/ |język = en}}</ref>, przedstawicieli ludu [[Sika (lud)|Sika]]<ref name=":03">{{Cytuj stronę|url=http://etnolog.ru/people.php?id=SIKK|tytuł={{k|ru|Сикка (Индонезия)}}|opublikowany=Etnolog.ru|archiwum=http://archive.is/fiGhU|zarchiwizowano=2020-06-13|język=ru}}</ref>. Ma swój opis gramatyczny<ref name=":0" />. Wykazuje duże zróżnicowanie wewnętrznojęzykowe<ref name=":0" />, cechy jego dialektów nie zostały jednak dobrze zbadane<ref name=":1" />. Wyróżnia się trzy dialekty: sara krowe, sikka natar (kangaé), tana ai (ata tana 'ai, sara tana 'ai)<ref name=":0" /><ref name=":1" />. Dialekt tana ai pełni funkcję języka rytualnego<ref name=":1" />.
'''Język sika''', także: '''sikka''' (''Sara Sikka'')<ref name=":1">{{Cytuj książkę |autor=Darrell T. Tryon (red.) |autor r=E. D. Lewis |tytuł=Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies |isbn=978-3-11-088401-2 |wydawca=Walter de Gruyter |język=en |strony=601–603 |rok=2011-06-01 |autor2 r=Charles E. Grimes}}</ref> – [[Języki austronezyjskie|język austronezyjski]] używany w indonezyjskiej prowincji [[Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie]], we wschodniej części wyspy [[Flores]]. Według danych z 1995 r. posługuje się nim 175 tys. osób<ref name=":0">{{Cytuj |autor = M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig |tytuł = Sika |data = 2015 |wydanie = 18 |miejsce = Dallas, Texas |wydawca = SIL International |praca = Ethnologue |url = http://web.archive.org/web/20161201103907/http://www.ethnologue.com/18/language/ski/ |język = en}}</ref>, przedstawicieli ludu [[Sika (lud)|Sika]]<ref name=":03">{{Cytuj stronę|url=http://etnolog.ru/people.php?id=SIKK|tytuł={{k|ru|Сикка (Индонезия)}}|opublikowany=Etnolog.ru|archiwum=http://archive.is/fiGhU|zarchiwizowano=2020-06-13|język=ru}}</ref>. Ma swój opis gramatyczny<ref name=":0" />. Wykazuje duże zróżnicowanie wewnętrznojęzykowe<ref name=":0" />, cechy jego dialektów nie zostały jednak dobrze zbadane<ref name=":1" />. Wyróżnia się trzy dialekty: sara krowe, sikka natar (kangaé), tana ai (ata tana 'ai, sara tana 'ai)<ref name=":0" /><ref name=":1" />. Dialekt tana ai pełni funkcję języka rytualnego<ref name=":1" />.


Wykazuje cechy [[Substrat językowy|substratu]] [[Języki papuaskie|papuaskiego]] (nieaustronezyjskiego). Przypuszczalnie stanowi pochodną [[Języki kreolskie|języka kreolskiego]] powstałego na skutek napływu języków austronezyjskich we wschodniej Indonezji<ref>{{Cytuj książkę|autor=N. J. Enfield, Bernard Comrie (red.)|autor r=David Gil|rozdział=The Mekong-Mamberamo linguistic area|tytuł=Languages of Mainland Southeast Asia: The State of the Art|isbn=978-1-5015-0168-5|wydawca=Walter de Gruyter GmbH & Co KG|język=en|strony=334|rok=2015}}</ref>.
Podobnie jak wiele innych języków wschodniej Indonezji wykazuje cechy [[Substrat językowy|substratu]] [[Języki papuaskie|papuaskiego]] (nieaustronezyjskiego). Przypuszczalnie stanowi pochodną [[Języki kreolskie|języka kreolskiego]] powstałego na skutek napływu języków austronezyjskich we wschodniej Indonezji<ref>{{Cytuj książkę|autor=N. J. Enfield, Bernard Comrie (red.)|autor r=David Gil|rozdział=The Mekong-Mamberamo linguistic area|tytuł=Languages of Mainland Southeast Asia: The State of the Art|isbn=978-1-5015-0168-5|wydawca=Walter de Gruyter GmbH & Co KG|język=en|strony=334|rok=2015}}</ref>.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 22:44, 23 gru 2020

Sara Sikka
Obszar

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja)

Liczba mówiących

175 tys. (1995)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 ski
IETF ski
Glottolog sika1262
Ethnologue ski
BPS 0149 5, 0187 5
WALS sik
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język sika, także: sikka (Sara Sikka)[1]język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie, we wschodniej części wyspy Flores. Według danych z 1995 r. posługuje się nim 175 tys. osób[2], przedstawicieli ludu Sika[3]. Ma swój opis gramatyczny[2]. Wykazuje duże zróżnicowanie wewnętrznojęzykowe[2], cechy jego dialektów nie zostały jednak dobrze zbadane[1]. Wyróżnia się trzy dialekty: sara krowe, sikka natar (kangaé), tana ai (ata tana 'ai, sara tana 'ai)[2][1]. Dialekt tana ai pełni funkcję języka rytualnego[1].

Podobnie jak wiele innych języków wschodniej Indonezji wykazuje cechy substratu papuaskiego (nieaustronezyjskiego). Przypuszczalnie stanowi pochodną języka kreolskiego powstałego na skutek napływu języków austronezyjskich we wschodniej Indonezji[4].

Przypisy

  1. a b c d E. D. Lewis, Charles E. Grimes: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Walter de Gruyter, 2011-06-01, s. 601–603. ISBN 978-3-11-088401-2. (ang.).
  2. a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig, Sika, [w:] Ethnologue, wyd. 18, Dallas, Texas: SIL International, 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
  3. Сикка (Индонезия). Etnolog.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-13)]. (ros.).
  4. David Gil: The Mekong-Mamberamo linguistic area. W: N. J. Enfield, Bernard Comrie (red.): Languages of Mainland Southeast Asia: The State of the Art. Walter de Gruyter GmbH & Co KG, 2015, s. 334. ISBN 978-1-5015-0168-5. (ang.).