Károly Schilberszky: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kat. |
drobne techniczne, kat. |
||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
== Praca naukowa == |
== Praca naukowa == |
||
Przez większą część swojej kariery naukowej zajmował się grzybami i firopatologią, szczególnie chorobami ziemniaka. Opisał groźną jego chorobę – [[rak ziemniaka|raka ziemniaka]]. Zajmował się także chorobami drzew owocowych i winogron ([[Brunatna zgnilizna drzew pestkowych|brunatną zgnilizną drzew pestkowych]], [[mączniak prawdziwy|mączniakiem prawdziwym]]), a także chorobami zbóż ( |
Przez większą część swojej kariery naukowej zajmował się grzybami i firopatologią, szczególnie chorobami ziemniaka. Opisał groźną jego chorobę – [[rak ziemniaka|raka ziemniaka]]. Zajmował się także chorobami drzew owocowych i winogron ([[Brunatna zgnilizna drzew pestkowych|brunatną zgnilizną drzew pestkowych]], [[mączniak prawdziwy|mączniakiem prawdziwym]]), a także chorobami zbóż ([[rdza źdźbłowa zbóż i traw|rdzą źdźbłową zbóż i traw]]). Prowadził również działalność popularyzatorską w zakresie rolnictwa. Od 1902 do 1906 redagował Biuletyny Botaniczne<ref name=hu/>.. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 14:33, 2 sty 2021
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 września 1935 |
| Zawód, zajęcie |
naukowiec |
Károly Schilberszky (ur. 26 listopada 1863 w Budapeszcie, zm. 10 września 1935 tamże) – węgierski botanik, mykolog i fitopatolog, profesor uniwwersytetu.
Zyciorys
W 1886 r. ukończył Uniwersytet Budapeszteński, uzyskując dyplom z geografii naturalnej. W latach 1887–1888 był pracownikiem stacji testowania nasion, w latach 1888–1894 adiunktem u Lajosa Jurányi na Wydziale Botaniki Uniwersytetu w Budapeszcie. W 1893 r. uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Od 1894 r. był fitopatologiem w Instytucie Ogrodnictwa. Od 1904 r. wykładał na Uniwersytecie w Budapeszcie, w 1911 r. na politechnice, w 1923 r. na Wydziale Ekonomicznym. Od 1926 na zorganizowanym wówczas Wydziale Rolniczym był zastępcą fitopatologa, a następnie wykładowcą. Odszedł na emeryturę w 1934 roku. Zmarł w Budapeszcie w wieku 72 lat[1].
Praca naukowa
Przez większą część swojej kariery naukowej zajmował się grzybami i firopatologią, szczególnie chorobami ziemniaka. Opisał groźną jego chorobę – raka ziemniaka. Zajmował się także chorobami drzew owocowych i winogron (brunatną zgnilizną drzew pestkowych, mączniakiem prawdziwym), a także chorobami zbóż (rdzą źdźbłową zbóż i traw). Prowadził również działalność popularyzatorską w zakresie rolnictwa. Od 1902 do 1906 redagował Biuletyny Botaniczne[1]..