Józef Kuśmierek: Różnice pomiędzy wersjami

Józef Kuśmierek
Arnold Granze^[1]
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1927 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	27 marca 1992 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	reportażysta, prozaik

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 20:30, 19 sty 2021

Józef Kuśmierek (ur. 16 marca 1927 w Warszawie, zm. 27 marca 1992 w Warszawie) – polski dziennikarz, reportażysta.

Podczas II wojny światowej członek Gwardii Ludowej, następnie Armii Ludowej. W 1943 był członkiem oddziału ochrony pierwszego posiedzenia Krajowej Rady Narodowej. Debiutował w czasie powstania warszawskiego reportażem W płonącej Warszawie. Relacja uczestnika walk w piśmie Zwyciężymy nr 172 z 1944. W latach 1945-1949 członek redakcji Trybuny Dolnośląskiej. Następnie pracował w Warszawie. Od 1973 członek redakcji Życia Warszawy. Pod koniec lat 70. współpracował z Konwersatorium "Doświadczenie i Przyszłość", publikował w prasie drugiego obiegu, m.in. Krytyce, Biuletynie Informacyjnym KOR. W stanie wojennym internowany w obozie w Darłówku. W 1989 r. w redakcji Gazety Wyborczej.

Specjalizował się w problematyce ekonomicznej. Pokazywał w swych reportażach absurdy systemu gospodarczego PRL. Początkowo publikował oficjalnie, wydał m.in. tomy stylizowanych na reportaż opowiadań Uwaga! Człowiek (1951) i Opowiadania reportera (1954). Od lat 70. publikował w Polsce poza cenzurą oraz na emigracji. Wydał wówczas m.in. tomy reportaży i opowiadań Uwaga! Polska (1981), Stan Polski (1982), Obecny (1991). Pisał także scenariusze filmowe, słuchowiska i utwory sceniczne.

Laureat Nagrody Kisiela (1990) oraz Nagrody polskiego Pen Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego za 1989.

Przypisy

↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 464.

Bibliografia

Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. Tom 1 wyd. PWN, Warszawa 2000

[1] Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 464.

[1]

@@ Linia 18: / Linia 18: @@
 '''Józef Kuśmierek''' (ur. [[16 marca]] [[1927]] w Warszawie, zm. [[27 marca]] [[1992]] w Warszawie) – polski dziennikarz, reportażysta.
-Podczas II wojny światowej członek [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]], następnie [[Armia Ludowa|Armii Ludowej]]. W 1943 był członkiem oddziału ochrony pierwszego posiedzenia Krajowej Rady Narodowej. Debiutował w czasie powstania warszawskiego reportażem ''W płonącej Warszawie. Relacja uczestnika walk'' w piśmie ''Zwyciężymy'' nr 172 z 1944. W latach 1945-1949 członek redakcji [[Trybuna Dolnośląska|Trybuny Dolnośląskiej]]. Następnie pracował w Warszawie. Od 1973 członek redakcji [[Życie Warszawy|''Życia Warszawy'']]. Pod koniec lat 70. współpracował z Konwersatorium "[[Doświadczenie i Przyszłość]]", publikował w prasie drugiego obiegu, m.in. [[Krytyka|''Krytyce'']], [[Biuletyn Informacyjny KOR|''Biuletynie Informacyjnym KOR'']]. W stanie wojennym internowany w obozie w Darłówku. W 1989 r. w redakcji [[Gazeta Wyborcza|''Gazety Wyborczej'']].
+Podczas II wojny światowej członek [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]], następnie [[Armia Ludowa|Armii Ludowej]]. W 1943 był członkiem oddziału ochrony pierwszego posiedzenia [[Krajowa Rada Narodowa|Krajowej Rady Narodowej]]. Debiutował w czasie powstania warszawskiego reportażem ''W płonącej Warszawie. Relacja uczestnika walk'' w piśmie ''Zwyciężymy'' nr 172 z 1944. W latach 1945-1949 członek redakcji [[Trybuna Dolnośląska|Trybuny Dolnośląskiej]]. Następnie pracował w Warszawie. Od 1973 członek redakcji [[Życie Warszawy|''Życia Warszawy'']]. Pod koniec lat 70. współpracował z Konwersatorium "[[Doświadczenie i Przyszłość]]", publikował w prasie drugiego obiegu, m.in. [[Krytyka|''Krytyce'']], [[Biuletyn Informacyjny KOR|''Biuletynie Informacyjnym KOR'']]. W stanie wojennym internowany w obozie w Darłówku. W 1989 r. w redakcji [[Gazeta Wyborcza|''Gazety Wyborczej'']].
 Specjalizował się w problematyce ekonomicznej. Pokazywał w swych reportażach absurdy systemu gospodarczego PRL. Początkowo publikował oficjalnie, wydał m.in. tomy stylizowanych na reportaż opowiadań ''Uwaga! Człowiek'' (1951) i ''Opowiadania reportera'' (1954). Od lat 70. publikował w Polsce poza cenzurą oraz na emigracji. Wydał wówczas m.in. tomy reportaży i opowiadań '' Uwaga! Polska'' (1981), ''Stan Polski'' (1982), ''Obecny'' (1991). Pisał także scenariusze filmowe, słuchowiska i utwory sceniczne.