Kościół ewangelicki na Podgórzu: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół ewangelicki na Podgórzu
(nieistniejący)
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Toruń
Wyznanie	protestanckie
Kościół	ewangelicko-unijny
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1896
Data zakończenia budowy	1897
Data zniszczenia; • przez	1939; wojska III Rzeszy
Dane świątyni
Styl	neogotycki
Świątynia; • wysokość; • długość; • szerokość	; 6,25–7,6 m m; 30 m m; 12,8 m m
brak współrzędnych

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:06, 12 lut 2021

Kościół ewangelicko-unijny na Podgórzu – nieistniejący kościół ewangelicko-unijny budowany w latach 1896–1897. Kościół należał do parafii powstałej w 1893 roku^[1].

Architektura

Był to gmach w stylu neogotyckim o wymiarach 30 x 12,8 m i wysokości 6,25–7,6 m. Dach był pokryty papą. Do kościoła przynależała niewielka zakrystia i dwuklasowa szkoła, połączona korytarzem z kościołem. Choć świątynia była odsunięta od głównej ulicy, wejście mieściło się od jej strony^[1].

Historia

Kościół budowano w latach 1896–1897. W 1903 roku zaprojektowano plebanię. W 1936 roku rozbudowano szkołę mieszczącą się przy kościele. W 1937 roku ufundowano dzwonnicę^[1].

We wrześniu 1939 roku armia niemiecka zbombardowała kościół. Prawdopodobnie w kościele mieściło się stanowisko obrony przeciwlotniczej^[2]. W kwietniu 1942 roku Niemcy zarekwirowali dzwony brązowe o wadze od 675 do 1050 kg^[3]. W czerwcu 1945 roku dzwony wróciły przeniesiono do Kościoła św. Szczepana (o nie zabiegał również ksiądz Bernard Polzin z parafii św. Apostołów Piotra i Pawła)^[2]^[3]. Pismo w sprawie przydzielenia dzwonów do kościoła św. Szczepana pochodzi z 7 sierpnia 1945 roku^[3]. Zburzony budynek rozebrano^[2].

Obecnie teren, na którym znajdował się kościół, należy do osoby prywatnej. Na miejscu plebanii mieści się dziś Zespół Opiekuńczo-Leczniczy ss. serafitek^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Kluczwajd 2018 ↓, s. 112.
↑ ^a ^b ^c Katarzyna Kluczwajd: Wielki wybuch na Podgórzu i straty wojenne [ALBUM RODZINNY]. nowosci.com.pl, 2019-01-26. [dostęp 2020-09-19].
↑ ^a ^b ^c Kozłowski 2003 ↓, s. 152.

Bibliografia

Katarzyna Kluczwajd: Podgórz. Toruńskie przedmieścia sprzed lat. Łódź: 2018. ISBN 978-83-7729-452-9.
Ryszard Kozłowski. Poewangelickie obiekty sakralne w Toruniu w latach 1945-1948. „Rocznik Toruński”. 30, 2003.

[CITEREFKluczwajd2018112-1] Kluczwajd 2018 ↓, s. 112.

[nowosci-2] Katarzyna Kluczwajd: Wielki wybuch na Podgórzu i straty wojenne [ALBUM RODZINNY]. nowosci.com.pl, 2019-01-26. [dostęp 2020-09-19].

[CITEREFKozłowski2003152-3] Kozłowski 2003 ↓, s. 152.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 96: / Linia 96: @@
 [[Kategoria:Zniszczone kościoły w Toruniu]]
 [[Kategoria:Dawne kościoły protestanckie w Toruniu]]
+[[Kategoria:Architektura historyzmu w Toruniu]]