Korona Gór Polski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
KajCena (dyskusja | edycje)
310 edycji
Dodanie tabeli z Koroną Gór Polski według województw
Anulowanie wersji 62693291 autorstwa KajCena (dyskusja): dodana lista nie ma nic wspólnego z Koroną Gór Polski (proszę spojrzeć na definicję na początku hasła!), w dodatku nie podano żadnych źródeł tych informacji.
Znacznik: Anulowanie edycji
Linia 49: Linia 49:
W 2019 roku potwierdzono również, że najwyższym szczytem Gór świętokrzyskich jest wschodni wierzchołek Łysicy o nazwie [[Agata (szczyt)|Agata]]. Najnowsze pomiary wykazały 613,96 m n.p.m. co daje mu przewagę wobec ostatnich pomiarów Łysicy (613,33 m n.p.m.)
W 2019 roku potwierdzono również, że najwyższym szczytem Gór świętokrzyskich jest wschodni wierzchołek Łysicy o nazwie [[Agata (szczyt)|Agata]]. Najnowsze pomiary wykazały 613,96 m n.p.m. co daje mu przewagę wobec ostatnich pomiarów Łysicy (613,33 m n.p.m.)


== Szczyty według Pasm górskich ==
== Szczyty ==
{{mapa obiektów|linki=1|sekcja=Szczyty}}
{{mapa obiektów|linki=1|sekcja=Szczyty}}
Wykaz szczytów według autorów Korony<ref name="autonazwa1">{{Cytuj stronę |url= http://kgp.info.pl/wykaz-szczytow/ |tytuł= Wykaz Szczytów|data dostępu = 2018-01-07}}</ref>. Wykaz ten nie pokrywa się z przyjętą na Wikipedii regionalizacją fizycznogeograficzną Polski Jerzego Kondrackiego<ref name="autonazwa1" />.
Wykaz szczytów według autorów Korony<ref name="autonazwa1">{{Cytuj stronę |url= http://kgp.info.pl/wykaz-szczytow/ |tytuł= Wykaz Szczytów|data dostępu = 2018-01-07}}</ref>. Wykaz ten nie pokrywa się z przyjętą na Wikipedii regionalizacją fizycznogeograficzną Polski Jerzego Kondrackiego<ref name="autonazwa1" />.
Linia 140: Linia 140:
| 28 || [[Łysica (Góry Świętokrzyskie)|Łysica]] || [[Góry Świętokrzyskie]]
| 28 || [[Łysica (Góry Świętokrzyskie)|Łysica]] || [[Góry Świętokrzyskie]]
| align=center| 614
| align=center| 614
|}

== Szczyty według województw ==
{| class="wikitable"
|+
!lp.
!Szczyt
!Województwo
!Wysokość (m [[n.p.m.]])
|-
|1
|[[Rysy]] (wierzchołek graniczny)
|[[Województwo małopolskie|małopolskie]]
|2499
|-
|2
|[[Śnieżka]] (wierzchołek graniczny)
|[[Województwo dolnośląskie|dolnośląskie]]
|1602
|-
|3
|[[Góra Pięciu Kopców]] (niższy wierzchołek [[Pilsko|Pilska]])
|[[Województwo śląskie|śląskie]]
|1543
|-
|4
|[[Tarnica]]
|[[Województwo podkarpackie|podkarpackie]]
|1346
|-
|5
|[[Biskupia Kopa]]
|[[Województwo opolskie|opolskie]]
|894
|-
|6
|[[Łysica (Góry Świętokrzyskie)|Łysica]]
|[[Województwo świętokrzyskie|świętokrzyskie]]
|612
|-
|7
|[[Altana (wzgórze)|Altana]]
|[[Województwo mazowieckie|mazowieckie]]
|408
|-
|8
|[[Góra Kamieńska]]
|[[Województwo łódzkie|łódzkie]]
|400
|-
|9
|[[Krągły Goraj]]
|[[Województwo lubelskie|lubelskie]]
|389
|-
|10
|[[Wieżyca (Pojezierze Kaszubskie)|Wieżyca]]
|[[Województwo pomorskie|pomorskie]]
|329
|-
|11
|[[Dylewska Góra]]
|[[Województwo warmińsko-mazurskie|warmińsko-mazurskie]]
|312
|-
|12
|[[Rowelska Góra]]
|[[Województwo podlaskie|podlaskie]]
|298
|-
|13
|Kobyla Góra
|[[Województwo wielkopolskie|wielkopolskie]]
|284
|-
|14
|Szczyt Krajoznawców
|[[Województwo zachodniopomorskie|zachodniopomorskie]]
|245
|-
|15
|[[Gołębia (Wzniesienia Żarskie)|Góra Żarska]]
|[[Województwo lubuskie|lubuskie]]
|227
|-
|16
|Czarna Góra
|[[Województwo kujawsko-pomorskie|kujawsko-pomorskie]]
|189
|}
|}


Wersja z 01:44, 21 mar 2021

Rysy – wierzchołek graniczny
Babia Góra
Śnieżka
Śnieżnik
Tarnica
Lackowa

Korona Gór Polski – lista 28 szczytów poszczególnych pasm górskich Polski. W założeniu miała to być lista zawierająca najwyższy szczyt każdego pasma. Różnica polega na tym, że za istotne uznano te z najwyższych szczytów, na które w chwili ustalania Korony prowadził znakowany szlak turystyczny.

Historia

Koncepcja została przedstawiona w 1997 r. przez Marka Więckowskiego i Wojciecha Lewandowskiego w czerwcowym numerze czasopisma „Poznaj swój kraj”. Początkowo lista szczytów zawierała 27 pozycji. Nie uwzględniono Masywu Ślęży, jako reprezentację Gór Bialskich podano Postawną, a Pienin Trzy Korony (z zaznaczeniem, że wzięto pod uwagę jedynie Pieniny Właściwe, bez Małych Pienin)[1].

Korona Gór Polski zatwierdzona została 13 grudnia 1997 r. na specjalnym spotkaniu zwołanym przez redakcję „Poznaj swój kraj”, inaugurującym jednocześnie powstanie Klubu Zdobywców Korony Gór Polski.

Ogłaszając ideę KGP, redakcji „Poznaj swój kraj” chodziło nie tylko o odciążenie najpopularniejszych gór na czele z Tatrami i spopularyzowanie wielu innych, atrakcyjnych, lecz nieznanych pasm, ale także o dogłębne poznanie tych rejonów kraju, z ich historią, przyrodą, geologiczną przeszłością i współczesną kulturą. Zachęcając wszystkich do zdobywania KGP – co czynić można w dowolnym czasie i w dowolny sposób (pieszo, na rowerze, czy na nartach) – redakcja prowadząca klub Zdobywców (publikuje w każdym wydaniu „Poznaj swój kraj” materiały klubowe) organizuje wzorcowe wyprawy na poszczególne szczyty (do końca 2009 r. było ich 21), zapewnia swym członkom – prenumeratorom miesięcznika m.in. zniżkowe (30%) noclegi w obiektach rekomendowanych.

W sierpniu 2017 r. na liście członków Klubu Zdobywców znalazły się nazwiska ponad 21 tys. członków, spośród których ponad 1300 osób szczyci się już godnością Zdobywcy KGP, nadawaną po udokumentowaniu wszystkich wejść przez Lożę Zdobywców KGP.

Za realizację Korony Gór Polski i prowadzenie klubu jej zdobywców redakcja „Poznaj swój kraj” otrzymała specjalne wyróżnienie w VI Ogólnopolskim Konkursie im. Mieczysława Orłowicza na najlepsze materiały prasowe, radiowe i telewizyjne promujące polską turystykę krajową w 2007 r.

Kontrowersje

Zasady przyznawania odznaki

Loża Zdobywców KGP nie uznaje wejść na szczyty z okresu przed przystąpieniem do Klubu Zdobywców[2], co może uniemożliwić uzyskanie oficjalnego tytułu mimo zdobycia wszystkich wymaganych gór.

Regionalizacja

Istotnym problemem jest też problem granic mezoregionów. Autorzy Korony opierają się w tym względzie na innych ustaleniach niż Wikipedia, która bazuje na regionalizacji Polski według Jerzego Kondrackiego. Skutkuje to tym, że np. według autorów Korony najwyższym szczytem Beskidu Makowskiego jest Lubomir, podczas gdy według regionalizacji Kondrackiego szczyt ten należy do Beskidu Wyspowego[3], a najwyższym szczytem Beskidu Makowskiego jest Mędralowa. Warto przy tym jednak zwrócić uwagę, że wcześniejsza regionalizacja tego samego autora z 1977 roku przypisuje Lubomir do Beskidu Makowskiego[4]. Przy tym również pasmo Łysiny-Lubomira wyłamuje się nieco z koncepcji izolowanych wysp górskich, charakteryzujących Beskid Wyspowy[3]. Co więcej, w regionalizacji Polski z 2018 roku dokonanej przez Jerzego Solona i innych współautorów, opartej na regionalizacji Kondrackiego, możemy na załączonej mapie zauważyć, że Beskid Makowski (513.48) sięga poza dolinę Raby i obejmuje swoim zasięgiem pasmo Łysiny-Lubomira. Natomiast wspomniana wyżej Mędralowa należy do mezoregionu 513.51 (Beskid Żywiecko-Orawski)[5]. Zmiany te opublikowane są obecnie w rządowym GeoSerwisie na mapie Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.

Kryteria wyboru pasm górskich

Większość uwzględnionych w Koronie pasm górskich to mezoregiony. Tymczasem Rysy uwzględnione są jako najwyższy szczyt makroregionu Łańcucha Tatrzańskiego (i jednocześnie mezoregionu Tatr Wschodnich), z pominięciem Tatr Zachodnich, których najwyższym szczytem w Polsce jest Starorobociański Wierch. Podobnie w makroregionie Beskidów Lesistych uwzględniono tylko mezoregion Bieszczadów (z Tarnicą), pomijając jego drugą część, Góry Sanocko-Turczańskie, w których najwyższy jest Trohaniec lub Jaworniki. Wreszcie Korona uwzględnia Pieniny (z Wysoką, 1050 m n.p.m.) należące do Obniżenia Orawsko-Podhalańskiego, pomijając jego drugi mezoregion o charakterze górskim, w dodatku wyższy od Pienin, Pogórze Spisko-Gubałowskie (z Magurą Witowską, 1232 m n.p.m.).

Największe kontrowersje wzbudza umieszczenie w Koronie Gór Bialskich, które są częścią Gór Złotych, więc Góry Bialskie nie powinny w ogóle być umieszczone w Koronie, natomiast najwyższym szczytem całych Gór Złotych po polskiej stronie jest Brusek lub Postawna (różne źródła podają różne wysokości; nie prowadzą na nie jednak znakowane szlaki turystyczne), a nie Kowadło.

W Górach Świętokrzyskich uwzględniono tylko Łysicę, pomimo tego, że są one podzielone na dwa główne pasma.

Błędne i nieaktualne pomiary wysokości

Kolejną kontrowersją jest umieszczenie w Koronie Chełmca, którego punkt pomiarowy znajdował się na 18-metrowej wieży widokowej i dzięki temu został uznany za najwyższy w Górach Wałbrzyskich, jednak w rzeczywistości najwyższa jest Borowa.

Jako najwyższy szczyt Gór Bardzkich figuruje Kłodzka Góra, chociaż nowsze pomiary wykazały, że wyższa jest położona nieopodal Szeroka Góra.

Najwyższym szczytem Gór Bystrzyckich nie jest Jagodna (977 m n.p.m), ale nienazwany formalnie wierzchołek o wysokości 985 m n.p.m. (na niektórych mapach błędnie oznaczony jako Sasanka, która faktycznie leży 400 m na północny wschód od niego).

Także według nowych pomiarów najwyższym szczytem Gór Kaczawskich jest Góra Folwarczna (722 m n.p.m.), uważany wcześniej za wyższy Skopiec ma tylko 718,6 m n.p.m.

W 2019 roku potwierdzono również, że najwyższym szczytem Gór świętokrzyskich jest wschodni wierzchołek Łysicy o nazwie Agata. Najnowsze pomiary wykazały 613,96 m n.p.m. co daje mu przewagę wobec ostatnich pomiarów Łysicy (613,33 m n.p.m.)

Szczyty

Wykaz szczytów według autorów Korony[6]. Wykaz ten nie pokrywa się z przyjętą na Wikipedii regionalizacją fizycznogeograficzną Polski Jerzego Kondrackiego[6].

Lp. Szczyt Pasmo górskie Wysokość (m n.p.m.)
1 Rysy (wierzchołek graniczny) Tatry 2499
2 Babia Góra (wierzchołek graniczny) Beskid Żywiecki 1725
3 Śnieżka (wierzchołek graniczny) Karkonosze 1603
4 Śnieżnik (wierzchołek graniczny) Masyw Śnieżnika 1423
5 Tarnica Bieszczady Zachodnie 1346
6 Turbacz Gorce 1310
7 Radziejowa Beskid Sądecki 1266
8 Skrzyczne Beskid Śląski 1257
9 Mogielica Beskid Wyspowy 1171
10 Wysoka Kopa Góry Izerskie 1126
11 Rudawiec (wierzchołek graniczny) Góry Bialskie 1106
12 Orlica (wierzchołek graniczny) Góry Orlickie 1084
13 Wysoka (Wysokie Skałki) (wierzchołek graniczny) Pieniny 1050
14 Wielka Sowa Góry Sowie 1015
15 Lackowa (wierzchołek graniczny) Beskid Niski 997
16 Kowadło (wierzchołek graniczny) Góry Złote 989
17 Jagodna Góry Bystrzyckie 977
18 Skalnik Rudawy Janowickie 945
19 Waligóra Góry Kamienne 936
20 Czupel Beskid Mały 933
21 Szczeliniec Wielki Góry Stołowe 919
22 Lubomir[7] Beskid Makowski 904
23 Biskupia Kopa (wierzchołek graniczny) Góry Opawskie 889
24 Chełmiec Góry Wałbrzyskie 851
25 Kłodzka Góra Góry Bardzkie 765
26 Skopiec Góry Kaczawskie 724
27 Ślęża Masyw Ślęży 718
28 Łysica Góry Świętokrzyskie 614

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Wojciech Lewandowski, Marek Więckowski, Korona Gór Polski, zakładamy klub zdobywców, „Poznaj swój kraj”, czerwiec 1997, ISSN 0032-6151.
  2. ↑ Regulamin Klubu. Zasady działania Klubu Zdobywców Korony Gór Polski. kgp.info.pl. [dostęp 2018-01-07].
  3. ↑ a b Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  4. ↑ Jerzy Kondracki, Regiony fizycznogeograficzne Polski, 1977.
  5. ↑ Jerzy Solon et al. Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data. „Geographia Polonica”. 2 (91). s. 143-170.
  6. ↑ a b Wykaz Szczytów. [dostęp 2018-01-07].
  7. ↑ Według regionalizacji Jerzego Kondrackiego szczyt ten należy do Beskidu Wyspowego.

Linki zewnętrzne

Korona Gór Polski
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Korona_Gór_Polski&oldid=62693346”