Phoenix-RTOS: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m zbędne powtórzenie
Nie podano opisu zmian
Linia 56: Linia 56:
* [http://www.prime-alliance.org/ Konsorcjum PRIME Alliance]
* [http://www.prime-alliance.org/ Konsorcjum PRIME Alliance]
* [http://www.g3-plc.com/home/ Konsorcjum G3-PLC Alliance]
* [http://www.g3-plc.com/home/ Konsorcjum G3-PLC Alliance]
{{Systemy operacyjne czasu rzeczywistego}}

[[Kategoria:Polskie systemy operacyjne]]
[[Kategoria:Polskie systemy operacyjne]]
[[Kategoria:Systemy operacyjne czasu rzeczywistego]]
[[Kategoria:Systemy operacyjne czasu rzeczywistego]]

Wersja z 09:32, 24 mar 2021

Phoenix-RTOS
Logo Phoenix-RTOS
Logo programu
Producent

Phoenix Systems sp. z o.o.

Architektura

{{{architektura}}}

Pierwsze wydanie

{{{pierwsze wydanie}}}

Jądro

{{{jądro}}}

Środowisko pracy

{{{środowisko pracy}}}

Licencja

Licencja Phoenix-RTOS

Strona internetowa

Phoenix-RTOSsystem operacyjny czasu rzeczywistego przeznaczony dla urządzeń Internetu rzeczy (IoT). Podstawowym zadaniem systemu jest ułatwienie tworzenia urządzeń definiowanych programowo.

Historia

Phoenix-RTOS został stworzony jako następca systemu operacyjnego Phoenix, opracowanego na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej przez Pawła Pisarczyka w ramach jego pracy magisterskiej w latach 1999-2001. System Phoenix został początkowo zaimplementowany dla mikroprocesorów IA-32, w roku 2003 dostosowany do procesorów ARM7TDMI, a w roku 2004 zrealizowano wersję dla PowerPC. System Phoenix dostępny jest na licencji GPL.

Phoenix-RTOS 2.0

Decyzję o porzuceniu rozwoju Phoenix i napisaniu od podstaw Phoenix-RTOS została podjęta przez jego twórcę w roku 2004. W roku 2011 powołana została spółka Phoenix Systems sp. z o. o. w celu komercjalizacji systemu.

Wersja bazuje na jądrze monolitycznym. Początkowo rozwijano wersję dla IA-32 oraz dla procesora konfigurowalnego eSi-RISC[1]. W związku z nawiązaniem współpracy z NXP Semiconductors, system dostosowano do platformy Vybrid (ARM Cortex-A5). Wersja została wyposażona w obsługę protokołów PRIME (Phoenix-PRIME) i G3-PLC (Phoenix-G3), wykorzystywanych w sieciach Smart Grid.

System pozwala na działanie aplikacji przeznaczonych dla systemów klasy Unix.

Phoenix-RTOS 3.0

Wersja Phoenix RTOS 3.0 bazuje na mikrojądrze, ma zostać zakończona w 2017 Q2 i zastosowana masowo w nowych urządzeniach pomiarowych o bardzo niskim poborze mocy. Decyzja o pracy nad nową wersją została podjęta po doświadczeniach wyniesionych z pierwszych wdrożeń. Głównym problemem pierwszych wdrożeń była niska modularność jądra i utrudnione zarządzanie procesem wytwarzania oprogramowania (sterowników urządzeń, sterowników systemów plików). Dodana zostanie także obsługa protokołów bezprzewodowych typu MESH.

Moduły HaaS

System Phoenix-RTOS wyposażony jest w tzw. moduły HaaS (Hardware as a Software), które implementują funkcje urządzeń np. modemów komunikacyjnych. Przykładowe moduły HaaS to:

  1. Phoenix-PRIME - programowa implementacja standardu PRIME (otwarty standard komunikacji PLC używany w SmartGrid), certyfikowana w roku 2014[2][3].
  2. Phoenix-G3 - programowa implementacja standardu G3-PLC (otwarty standard komunikacji PLC używany w SmartGrid).

Wdrożenia

W 2016 r., w sieci polskiego dystrybutora energii Energa-Operator, wdrożono 6,6 tys. koncentratorów danych dla Smart Grid (ZKB) bazujących na Phoenix-RTOS[4] oraz podpisano umowy licencyjne na masowe wykorzystanie systemu operacyjnego w inteligentnych licznikach energii[5][6]

Przypisy

Linki zewnętrzne