Zakopane: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Znaczniki: wulgaryzmy lub nieodpowiednie słownictwo (filtr nadużyć) Wycofane Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
m Wycofano edycje użytkownika 37.248.154.195 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Nedops.
Znacznik: Wycofanie zmian
Linia 342: Linia 342:
** W dniu 7 stycznia (25 grudnia według [[Kalendarz juliański|starego stylu]]) w rzymskokatolickim [[Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Zakopanem|kościele Matki Bożej Częstochowskiej (''„starym kościółku”'')]] przy ulicy Kościeliskiej odprawiane jest [[Boże Narodzenie|bożonarodzeniowe]] nabożeństwo [[Prawosławie|prawosławne]]{{r|cerkiew-index}}. Nabożeństwa prawosławne są również celebrowane w każdą ostatnią sobotę miesiąca w rzymskokatolickiej [[Kaplica Najświętszego Serca Jezusa w Jaszczurówce|kaplicy Najświętszego Serca Jezusa na Jaszczurówce]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://diecezjalp.cerkiew.pl/index.php/aktualnosc/item/248-zakopane-liturgia-swieta |autor = ks. Marcin Bielawski |tytuł = Zakopane – Liturgia Święta |opublikowany = diecezjalp.cerkiew.pl |data = 31 października 2019 |data dostępu = 2019-11-20}}</ref>.
** W dniu 7 stycznia (25 grudnia według [[Kalendarz juliański|starego stylu]]) w rzymskokatolickim [[Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Zakopanem|kościele Matki Bożej Częstochowskiej (''„starym kościółku”'')]] przy ulicy Kościeliskiej odprawiane jest [[Boże Narodzenie|bożonarodzeniowe]] nabożeństwo [[Prawosławie|prawosławne]]{{r|cerkiew-index}}. Nabożeństwa prawosławne są również celebrowane w każdą ostatnią sobotę miesiąca w rzymskokatolickiej [[Kaplica Najświętszego Serca Jezusa w Jaszczurówce|kaplicy Najświętszego Serca Jezusa na Jaszczurówce]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://diecezjalp.cerkiew.pl/index.php/aktualnosc/item/248-zakopane-liturgia-swieta |autor = ks. Marcin Bielawski |tytuł = Zakopane – Liturgia Święta |opublikowany = diecezjalp.cerkiew.pl |data = 31 października 2019 |data dostępu = 2019-11-20}}</ref>.
* '''[[Buddyzm]]''':
* '''[[Buddyzm]]''':
** [[Buddyjski Związek Diamentowej Drogi Linii Karma Kagyu]
** [[Buddyjski Związek Diamentowej Drogi Linii Karma Kagyu]]
siemka pozdrawiam wszystkich czytających


== Współpraca międzynarodowa ==
== Współpraca międzynarodowa ==

Wersja z 23:42, 31 mar 2021

Zakopane
miasto i gmina
Ilustracja
Panorama Zakopanego nocą z Gubałówki
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

tatrzański

Data założenia

1578

Prawa miejskie

1933

Burmistrz

Leszek Dorula

Powierzchnia

84,26[1] km²

Wysokość

750–2301 m n.p.m.

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności
• gęstość


27 010[2]
320,6 os./km²

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

od 34–500 do 34–504

Tablice rejestracyjne

KTT

Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zakopane”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Zakopane”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zakopane”
Ziemia49°17′58″N 19°57′07″E/49,299444 19,951944
TERC (TERYT)

1217011

SIMC

0963773

Urząd miejski
ul. Kościuszki 13
34–500 Zakopane
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
BIP

Zakopane – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego.

Największa miejscowość w bezpośrednim otoczeniu Tatr, duży ośrodek sportów zimowych, potocznie nazywany zimową stolicą Polski. W jego granicach administracyjnych znajduje się znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego (od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki).

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 27 010 mieszkańców[2], będąc tym samym drugim pod względem ludności – po Nowym Targu – miastem Podhala.

Położenie

Zakopane położone jest na Pogórzu Spisko-Gubałowskim, w Rowie Podtatrzańskim oraz w Tatrach, nad kilkoma potokami, których wody ostatecznie wpadają do rzeki Zakopianka (dopływu Białego Dunajca). Jest najwyżej położonym miastem Polski. W granicach administracyjnych miasta znajduje się część Tatr (z najwyższym punktem jakim jest wierzchołek Świnicy – 2301 m n.p.m.). Pomijając tereny TPN, miasto leży na wysokości 750–1126 m n.p.m. (Gubałówka), a część właściwa – zabudowana, do około 900 m n.p.m. Centralny punkt Zakopanego – skrzyżowanie ul. Krupówki i Kościuszki – znajduje się na wysokości 838 m n.p.m. Na północy rozciąga się pasmo Gubałówki, a na południu nad miastem góruje Giewont.

Według danych z roku 2017[1] miasto zajmuje obszar 84,26 km² (w tym: użytki rolne – 31%, użytki leśne – 57%), stanowiąc 17,89% powierzchni powiatu.

Sąsiaduje z gminami: Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, a także ze Słowacją.

W latach 1975–1998 Zakopane administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego.

Warunki naturalne

Zanieczyszczenie powietrza

Położenie geograficzne utrudnia wentylację miasta, przez co spowija je smog, szczególnie w sezonie grzewczym. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w 2016 roku Zakopane zostało sklasyfikowane jako 45. najbardziej zanieczyszczone miasto Unii Europejskiej[3][4].

Historia

Zakopane, 1860 r., ul. Kościeliska i kościół pw. św. Klemensa, autor Melecjusz Dutkiewicz
Dom w stylu zakopiańskim
Góralka z Zakopanego na fotografii barwnej z 1938 r.
Zakopane, widok ogólny. Pocztówka z 1916 r.
Synagoga Riegelhaupta w Zakopanem, zburzona w 1942 r.
Zakopane na przedwojennej mapie WIG
Pomnik Tytusa Chałubińskiego i Sabały. Sabała w prawej dłoni trzyma smyczek, ale ten wielokrotnie pada ofiarą wandalizmu
Kolej linowo-terenowa na Gubałówkę

Zakopane powstało jako osada na miejscu sezonowych osad pasterskich. Pierwszy (zaginiony) przywilej osadniczy wydał podobno Stefan Batory w 1578 r., który to przywilej został zatwierdzony przez króla Michała Wiśniowieckiego przywilejem osadniczym w 1670 r. (znanym tylko z odpisów – nie zachował się oryginał). W 1676 r. wieś liczyła 43 mieszkańców (wraz z Olczą i Poroninem). Pierwotnie osada należała do króla, później do cesarsko-królewskiego skarbu austriackiego. W 1770 r. Austria, pod pozorem utworzenia kordonu sanitarnego, przesunęła granice i zagarnęła starostwo nowotarskie z Zakopanem (oraz ziemię sądecką i czorsztyńską)[5].

W 1824 r. Zakopane wraz z częścią Tatr zostało sprzedane węgierskiej rodzinie Homolacsów. W XVIII wieku w Kuźnicach zbudowano hutę żelaza (w XIX wieku był to największy zakład metalurgiczny w Galicji). Rozkwit Zakopanego rozpoczął się w drugiej połowie XIX w., kiedy to właściwości klimatyczne Zakopanego zaczął popularyzować Tytus Chałubiński. W 1876 r. Towarzystwo Tatrzańskie otworzyło w Zakopanem szkołę snycerską. W 1886 r. zostało oficjalnie uznane za uzdrowisko. W 1889 r. Zakopane liczyło już 3000 mieszkańców. W okresie tym dobra zakopiańskie pozostawały w rękach Eichborna i Pelza, Niemców, którzy prowadzili rabunkową gospodarkę leśną. W 1888 r. Pelz zbankrutował i jego majątki ziemskie zostały wystawione na licytację. Do licytacji stanął Niemiec, książę Christian Hohenlohe, który zapowiedział zamknięcie stacji klimatycznej i ograniczenie dostępu do Zakopanego dla przyjezdnych. Drugim uczestnikiem przetargu był Żyd Jakub Goldfinger, właściciel miejscowej fabryki papieru, który zamierzał w dalszym ciągu rabunkowo eksploatować tatrzańskie lasy. Pierwszą licytację w lutym wygrał Goldfinger, ale została ona unieważniona. Drugą licytację dóbr zakopiańskich wyznaczono na dzień 9 maja 1889. W tymże też roku kupił je na licytacji za 460 002 złote i 3 centy (wraz z dużą częścią Tatr) hrabia Władysław Zamoyski – „mąż opatrznościowy” Tatr polskich, który stworzył podwaliny obecnego parku narodowego. Nabyte obszary Zamoyski nieoficjalnie nazwał „Państwo Zakopane”. Nowy właściciel – pomimo znacznych trudności – znacznie zmodernizował Zakopane, budując wodociągi, pocztę, szkoły, muzea i inne budynki użyteczności publicznej. Zakładał też telefony i zalesiał stoki górskie. Z jego inicjatywy w latach 1899–1901 wybudowano linię kolejową Chabówka – Zakopane. W Kuźnicach działał prowadzony przez matkę i siostrę Zamoyskiego zakład dla dziewcząt, w którym wykształcenie zdobyło ok. 6 tys. młodych kobiet[6]. Według austriackiego spisu ludności z 1900 r. w 1075 budynkach w Zakopanem na obszarze 6491 hektarów (gemeinde i gutsgebiete) mieszkało 5768 osób (gęstość zaludnienia 88,9 os./km²), z czego 5531 (95,9%) było katolikami a 234 (4,1%) wyznawcami judaizmu[7]. W 1933 r. Zakopane uzyskało prawa miejskie.

Przedstawiciele PPS zaboru rosyjskiego, PPSD Galicji i Śląska, Polskiego Stronnictwa Postępowego ze Lwowa, Stronnictwa Ludowego Galicji i grupy byłych narodowych demokratów na zjeździe w Zakopanem w sierpniu 1912 roku powołali Polski Skarb Wojskowy[8].

W czasie II wojny światowej Zakopane stało się punktem przerzutowym na Węgry. Część górali wstąpiła do proniemieckiej organizacji Goralenvolku. W piwnicach hotelu „Palace” mieścił się areszt Gestapo. Ze względu na okrutne tortury stosowane w czasie przesłuchań miejsce to zostało nazwane Katownią Podhala. Na początku marca 1940 w willi „Pan Tadeusz” przy Drodze do Białego miała miejsce III Metodyczna Konferencja NKWD i Gestapo, na której omówiono metody pracy operacyjnej przeciwko polskiemu podziemiu i wymieniono się informacjami[9].

W latach 1977–1994 było siedzibą gminy tatrzańskiej.

Części Zakopanego

Wg TERYT jest ich 69

Szablon:Kolumna-podział

Demografia

Dane z 31 grudnia 2014[10]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 27 556 100 14 767 53,6 12 789 46,4
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]		 327,0 175,3 151,8
  • Piramida wieku mieszkańców Zakopanego w 2014 roku[11].


Transport

Peron dworca w Zakopanem

Pociągi dojeżdżają do stacji Zakopane.

Przewozy autobusowe zapewnia szereg przewoźników zarówno w ramach regularnych, całorocznych linii, jak i okresowych, uruchamianych dodatkowo w sezonach turystycznych. Komunikacja z miejscowościami sąsiednimi zapewniana jest przez regularne linie prywatnych przewoźników.

Po mieście kursują linie przewoźników prywatnych (tzw. busy), których przystanek początkowy znajduje się pod barem FIS koło ronda przy dworcach kolejowym i autobusowym. Zapewniają komunikację z centrum miasta do sąsiednich miejscowości, początków szlaków turystycznych prowadzących w Tatry i okolice Zakopanego oraz obiektów turystycznych (np. wyciągów i tras narciarskich) – m.in. do wylotów dolin: Chochołowskiej, Kościeliskiej, Małej Łąki, Strążyskiej, Białego, do Kuźnic – dolna stacja kolei linowej na Kasprowy Wierch, tras narciarskich pod Nosalem, Jaszczurówki, Toporowej Cyrhli, Brzezin, Zazadniej, Wierchporońca, na Głodówkę, do granicy na Łysej Polanie, Palenicy Białczańskiej (droga do Doliny Roztoki i Morskiego Oka), do Bukowiny Tatrzańskiej, Poronina, Białego Dunajca, Małego Cichego, Murzasichla, Olczy, na Szymoszkową Polanę, do dolnej stacji kolei krzesełkowej „Butorowy Wierch”, do Kościeliska i Witowa.

Tabor to prywatne mikrobusy zabierające od dziesięciu do 22 osób, z możliwością zabrania bagażu (plecaka), a zimą nart. Niektóre z nich przystosowane są do transportu osób niepełnosprawnych.

Od kwietnia 2016 roku funkcjonuje komunikacja miejska w Zakopanem obsługiwana przez spółkę komunalną Tesko autobusami Solaris Urbino 8,9 LE. Miejski transport obejmuje okrężną linię nr 14 przez Ustup i Olczę. Od 1 września 2016 uruchomiono kolejną linię autobusową (nr 11) między Krzeptówkami a Cyrhlą.

W 2014 r. przy ul. Kamieniec przy Szpitalu Powiatowym im. dr. Tytusa Chałubińskiego oddano do użytku lądowisko dla śmigłowców sanitarnych LPR i TOPR.

Kultura i sztuka

Znaczenie dla kultury polskiej

Pod koniec XIX wieku Zakopane stało się ośrodkiem kulturalnym, odwiedzanym (lub zamieszkanym) przez takie sławne postacie polskiej kultury jak: Henryk Sienkiewicz, Władysław Orkan, Stanisław Witkiewicz, Stefan Żeromski, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Mieczysław Karłowicz, Karol Szymanowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz i inni. Stanisław Witkiewicz (ojciec) jest autorem tzw. stylu zakopiańskiego (zwanego też od jego nazwiska witkiewiczowskim) w budownictwie. Z pobytem letników, a później także osiedlającej się w Zakopanem inteligencji nastąpił rozwój turystyki i taternictwa. W 1873 r. zawiązało się Towarzystwo Tatrzańskie, którego celem było propagowanie wiedzy o Tatrach, badanie ich, ułatwienie turystyki, ochrona przyrody i popieranie miejscowego rozwoju. Wśród inicjatorów powstania Towarzystwa był Tytus Chałubiński, ks. Józef Stolarczyk, Walery Eljasz-Radzikowski i inni. Działalności tego Towarzystwa Zakopane zawdzięcza pierwsze oświetlenie, organizację poczty i telegrafu, budowę Dworca Tatrzańskiego. Rozwój taternictwa i powtarzające się wypadki były powodem powołania Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (1909). Inicjatorem jego powstania był przede wszystkim Mariusz Zaruski. Z pobytem letników związana jest także historia teatru w Zakopanem. Pierwsze przedstawienia wystawiane były przez zespoły amatorskie tworzone przez gości, ale już w 1892 r. Zakopane odwiedza zespół teatralny złożony z zawodowych aktorów. Powołany w 1900 r. Związek Przyjaciół Zakopanego zainicjował powstanie stałego teatru amatorskiego, a od 1904 r. sezonowego zespołu zawodowego. W Zakopanem występowała Helena Modrzejewska, Antonina Hoffman, Irena i Ludwik Solscy i inni. W latach międzywojennych działał w Zakopanem Teatr Formistyczny.

Z działalnością Związku Przyjaciół Zakopanego związana jest także budowa pomnika Tytusa Chałubińskiego i powstanie pierwszych stowarzyszeń sportowych.

Do najsławniejszych zabytków zaliczane są: barokowy drewniany kościółek obok Cmentarza Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku; góralska zabudowa drewniana; budowle w stylu zakopiańskim; wille (np. Koliba, Pod Jedlami, Atma i inne).

Muzea i galerie sztuki

 Z tym tematem związana jest kategoria: Muzea w Zakopanem.

Media lokalne

Gazety

Radio

Turystyka i sport

Wielka Krokiew

Od 2002 roku corocznie na Wielkiej Krokwi odbywa się Puchar Świata w skokach narciarskich. Wielokrotnie odbywał się także Puchar Świata w kombinacji norweskiej. W mieście tym trzykrotnie odbywały się mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym: w latach 1929, 1939 oraz w 1962 oraz jeden raz mistrzostwa świata w narciarstwie alpejskim w 1939 r. W 1974 roku na trasie K Nosalu odbył się Puchar Świata w narciarstwie alpejskim w slalomie. W 2008 roku odbyły się tutaj Mistrzostwa Świata juniorów w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. Miasto kandydowało do organizacji Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 (przegrana z Oslo), Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 (przegrana z Val di Fiemme), Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 (przegrana z Falun) i Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 (przegrana z Lahti)[14]. Miasto starało się też, bezskutecznie, o organizację w 2006 r. Zimowych Igrzysk Olimpijskich (wygrał Turyn)[15]. W latach 2013–2014 czynione były starania o organizację Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2022 r. wraz z Krakowem oraz ośrodkiem narciarskim Jasna Niskie Tatry na Słowacji[16].

Liczne sanatoria i domy wypoczynkowe oraz duża baza noclegowa[17] czynią z Zakopanego miejscowość atrakcyjną dla turystów. Główną atrakcją turystyczną są Tatry. Inne to:

Piłka nożna

W Zakopanem działają dwa kluby piłkarskie – jednym z nich jest KS Zakopane, który powstał w 2007 r. w wyniku fuzji ZKP Zakopane i Jutrzenki Zakopane. Obecnie gra w rozgrywkach IV ligi małopolskiej. Swoje spotkania rozgrywa na obiekcie przy ul. Orkana 6.

Od sezonu 2015/2016 reaktywowany został Zakopiański Klub Piłkarski Zakopane. Po udanym sezonie 2015/16, w którym piłkarzom ZKP udało się wywalczyć miejsce premiowane awansem w podhalańskiej C-klasie, obecnie grają oni w rozgrywkach podhalańskiej klasy B.

Szlaki turystyczne

Zakopane jest punktem wyjściowym dla następujących pieszych szlaków turystycznych w Tatry i Pogórze Spisko-Gubałowskie:

szlak turystyczny czarny Droga pod Reglami: Zakopane-Murowanica – Wielka Krokiew – Dolina Białego (wylot) – Dolina Strążyska (wylot) – Dolina Małej Łąki (wylot) – Kiry (Dolina Kościeliska – wylot)
szlak turystyczny zielony Zakopane-Murowanica – Nosal – Nosalowa Przełęcz – Kuźnice – Myślenickie Turnie – Kasprowy Wierch
szlak turystyczny żółty Zakopane-Kuźnice – Dolina Jaworzynka – Przełęcz między Kopami
szlak turystyczny niebieski Zakopane-Kuźnice – Boczań – Przełęcz między Kopami – Schronisko PTTK „Murowaniec” na Hali Gąsienicowej – Czarny Staw Gąsienicowy – Zawrat – Dolina Pięciu Stawów Polskich – Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich – Świstowa Czuba – Wolarnia nad Kępą – Schronisko PTTK nad Morskim Okiem
szlak turystyczny niebieski Zakopane-Kuźnice – Hotel górski PTTK Kalatówki (opcjonalnie) – Schronisko PTTK na Hali Kondratowej – Kondracka Przełęcz – Giewont
szlak turystyczny żółty Zakopane-Kuźnice – Klasztor Albertynek na Kalatówkach
szlak turystyczny zielony Zakopane-Jaszczurówka – Dolina Olczyska – Wielki Kopieniec (opcjonalnie) – Zakopane-Toporowa Cyrla
szlak turystyczny czerwony Zakopane -Toporowa Cyrhla – Dolina Suchej Wody – Rówień Waksmundzka – Dolina Waksmundzka – Droga Oswalda Balzera, stąd:
szlak turystyczny żółty Zakopane-Pod Skocznią – Dolina Białego – Ścieżka nad Reglami
szlak turystyczny czerwony Zakopane – Buńdówki – Dolina Strążyska – Dolina Grzybowiecka – Grzybowiec – Wyżnia Kondracka Przełęcz pod Giewontem
szlak turystyczny zielony Zakopane – Krzeptówki – Dolina za Bramką
szlak turystyczny niebieski Zakopane – Butorowy Wierch – Gubałówka
szlak turystyczny żółty Zakopane – okolice źródeł potoku Szymoszków
szlak turystyczny czarny Zakopane Dom Turysty PTTK – Gubałówka – Mietłówka – Płazówka – Witów – Przysłop Witowski – Magura Witowska
szlak turystyczny niebieski Zakopane – Nowe Bystre
szlak turystyczny zielony Zakopane-Ciągłówka – Furmanów Wierch – Ząb – Szaflary
szlak turystyczny żółty Zakopane-Antałówka – Zakopane-Harenda – Furmanów – Gubałówka

Religia

Neoromański kościół parafialny pw. Świętej Rodziny na Krupówkach

Współpraca międzynarodowa

Miasta i gminy partnerskie:

Zakopane Harenda
Zakopane Harenda

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2017 r.. Główny Urząd Statystyczny, 2017-07-19. [dostęp 2017-07-27].
  2. ↑ a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-31].
  3. ↑ Przerażający raport ws. Jakości powietrza. Polskie miasta na czele listy. 2016-05-14.
  4. ↑ Nowy Targ, Sucha Beskidzka i Proszowice wśród najbardziej rakotwórczych miast w Polsce. „Dziennik Polski”, 2015-01-05. Warszawa. 
  5. ↑ Historia Zakopanego - Zakopane, Tatry i Podhale - Zakopiański Portal Internetowy - z-ne.pl [online], z-ne.pl [dostęp 2020-06-11].
  6. ↑ Marek Żukow-Karczewski, Historia i Zakopane. Jak hrabia Zamoyski uratował Zakopane, Ekologia.pl, 2011.
  7. ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XII. Galizien. Wien: 1907.
  8. ↑ Wanda Kiedrzyńska, Powstanie i organizacja Polskiego Skarbu Wojskowego 1912–1914, w: „Niepodległość”, t. XIII zeszyt 1 (33), 1936, s. 79.
  9. ↑ Witold Wasilewski, Współpraca niemiecko-sowiecka a zbrodnia katyńska, Pamięć i Sprawiedliwość, 1.2009, s. 50–55.
  10. ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2015-09-17].
  11. ↑ Zakopane w liczbach. Zakopane - Dane demograficzne [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  12. ↑ Galeria Ryszarda Orskiego.
  13. ↑ Galerie malarstwa i grafiki. z-ne.pl. [dostęp 2013-04-03].
  14. ↑ Urząd Miasta Zakopane: Gratulujemy Lahti. [dostęp 2012-05-31].
  15. ↑ Igrzyska Olimpijskie na Krupówkach? newsweek.pl [dostęp 2018-04-18].
  16. ↑ SPORTOWETEMPO.PL – Kraków chce Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. [dostęp 2012-10-20].
  17. ↑ Noclegi w Zakopanem - pokoje, pensjonaty, domy gościnne [online], noclegi.pl [dostęp 2019-07-22] (pol.).
  18. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-12].
  19. ↑ Serwis Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego; szukaj: Zakopane.
  20. ↑ ks. Marcin Bielawski: Zakopane – Liturgia Święta. diecezjalp.cerkiew.pl, 31 października 2019. [dostęp 2019-11-20].

Linki zewnętrzne

Miasta województwa małopolskiego
Miasta na prawach powiatu
Miasta powiatowe
Miasta gminne

Herb województwa małopolskiego

Miejscowości i osady podtatrzańskie
Orawa
Podhale
Spisz
Liptów
Powiat nowotarski (1920–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →)
Miasteczka (1920–34)
Gminy miejskie (1920–39 i 1945–75)
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–39, 1945–54 i 1973–75)
Gromady
(1954–72)
Gminy (1939–45)
Miejskie
Wiejskie[A]
  1. ↑ Kursywą opisano gminy utworzone przez władze hitlerowskie.
Powiat tatrzański
Miasta
Gminy miejskie
Gminy wiejskie

Herb powiatu tatrzańskiego

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zakopane&oldid=62873320”