Uldin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
uzupełnienie |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Uldin''' (Uldis, Uldyn, Uldys, Huldin) – wódz [[Hunowie|Hunów]] (? - ok. 410){{odn|Thompson|2015|s=309}}, pierwszy Hun znany z imienia{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=59}}{{odn|Thompson|2015|s=33}}. |
|||
'''Uldin''' – wódz [[Hunowie|Hunów]], pierwszy Hun znany z imienia<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Otto Maenchen-Helfen, Otto Helfen |tytuł = The World of the Huns: Studies in Their History and Culture |data = 1973 |data dostępu = 2021-04-13 |isbn = 978-0-520-01596-8 |wydawca = University of California Press |url = https://books.google.pl/books?id=CrUdgzSICxcC&pg=PA59&lpg=PA59&dq=Uldin&source=bl&ots=KKUYJYA4KZ&sig=ACfU3U3sPdUn7NW5tLMf-lPIp6IO7-wVbw&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjI9O6z6_vvAhXUFXcKHT32Br8Q6AEwG3oECBUQAw#v=onepage&q=Uldin&f=false |język = en}}</ref>. |
|||
W [[400]] roku Uldin był wodzem Hunów w [[Wielka Nizina Węgierska|Alföld]] i [[Muntenia|Muntenii]]. Gdy zbuntowany ''magister militum praesentalis'' [[Gainas]], na czele armii Gotów zbiegł za Dunaj, Uldin w krótkiej, ale krwawej, kampanii pokonał Gainasa, który poległ. |
W [[400]] roku Uldin był wodzem Hunów w [[Wielka Nizina Węgierska|Alföld]] i [[Muntenia|Muntenii]]{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=61}}. Gdy zbuntowany ''magister militum praesentalis'' [[Gainas]], na czele armii Gotów zbiegł za Dunaj, Uldin w krótkiej, ale krwawej, kampanii pokonał Gainasa, który poległ{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=59}}. Jego głowę Uldin odesłał do Konstantynopola{{odn|Sidor|1990|s=185}}. W 401 Uldin zawarł przymierze z cesarstwem wschodniorzymskim{{odn|Sidor|1990|s=185}}{{odn|Thompson|2015|s=36}}. Zimą 405/406 Hunowie pod jego wodzą najechali Bałkany {{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=62}}. |
||
W 406 Uldin zawarł przymierze z zachodniorzymskim wodzem [[Stylicho]]nem, który od końca poprzedniego roku mierzył się z inwazją przeważających sił gockich{{odn|Thompson|2015|s=36}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=59-60}}. Uldin pomógł Rzymianom pokonać pod Faesulae w [[Italia (kraina historyczna)|Italii]] wojska [[Radagajs]]a, który został pojmany i stracony{{odn|Thompson|2015|s=36}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=60}}. |
|||
W 408 Hunowie najechali [[Tracja|Trację]]{{odn|Thompson|2015|s=37}}. Uldin zdobył twierdzę [[Castra Martis]]{{odn|Sidor|1990|s=185}} i kontynuował najazdy na Trację{{odn|Thompson|2015|s=33}}. W trakcie negocjacji pokojowych Rzymianom udało się przeciągnąć na swoją stronę wiele z dowodzonych przez niego oddziałów{{odn|Thompson|2015|s=33}}{{odn|Maenchen-Helfen|1973|s=65}}. Sam Uldin z trudnością zdołał uciec na północny brzeg Dunaju{{odn|Thompson|2015|s=33}}{{odn|Sidor|1990|s=185}}. Po poniesionej w 408 porażce nie ma o nim dalszych informacji{{odn|Sidor|1990|s=185}} Prawdopodobnie przestał być wodzem Hunów{{odn|Thompson|2015|s=56}}. |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
== Bibliografia == |
|||
*{{Cytuj książkę |url = https://books.google.pl/books?id=CrUdgzSICxcC&pg=PA59&lpg=PA59&dq=Uldin&source=bl&ots=KKUYJYA4KZ&sig=ACfU3U3sPdUn7NW5tLMf-lPIp6IO7-wVbw&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjI9O6z6_vvAhXUFXcKHT32Br8Q6AEwG3oECBUQAw#v=onepage&q=Uldin&f=false | nazwisko = Maenchen-Helfen | imię = Otto J. | autor link = Otto J. Maenchen-Helfen | tytuł = The World of the Huns. Studies in their history and culture | inni = ed. by Max Knight | wydawca = University of California Press | rok = 1973 | isbn = 0-520-01596-7 | język = en | odn = tak }} |
|||
*{{Cytuj książkę | nazwisko = Sinor | imię = Denis | tytuł = The Cambridge history of early Inner Asia | wydanie = | wydawca = Cambridge University Press | miejsce = Cambridge, UK | rok = 1990 | isbn = 0-521-24304-1 | język = en | odn = tak }} |
|||
*{{Cytuj książkę | nazwisko = Thompson | imię = Edward Arthur | autor link = Edward Arthur Thompson | tytuł = Hunowie | inni = (przeł.) Bogumiła Malarecka | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | rok = 2015 | isbn = 978-83-06-03362-5 | język = pl | odn = tak }} |
|||
[[Kategoria:Władcy Hunów]] |
[[Kategoria:Władcy Hunów]] |
||
Wersja z 02:48, 14 kwi 2021
Uldin (Uldis, Uldyn, Uldys, Huldin) – wódz Hunów (? - ok. 410)[1], pierwszy Hun znany z imienia[2][3].
W 400 roku Uldin był wodzem Hunów w Alföld i Muntenii[4]. Gdy zbuntowany magister militum praesentalis Gainas, na czele armii Gotów zbiegł za Dunaj, Uldin w krótkiej, ale krwawej, kampanii pokonał Gainasa, który poległ[2]. Jego głowę Uldin odesłał do Konstantynopola[5]. W 401 Uldin zawarł przymierze z cesarstwem wschodniorzymskim[5][6]. Zimą 405/406 Hunowie pod jego wodzą najechali Bałkany [7].
W 406 Uldin zawarł przymierze z zachodniorzymskim wodzem Stylichonem, który od końca poprzedniego roku mierzył się z inwazją przeważających sił gockich[6][8]. Uldin pomógł Rzymianom pokonać pod Faesulae w Italii wojska Radagajsa, który został pojmany i stracony[6][9].
W 408 Hunowie najechali Trację[10]. Uldin zdobył twierdzę Castra Martis[5] i kontynuował najazdy na Trację[3]. W trakcie negocjacji pokojowych Rzymianom udało się przeciągnąć na swoją stronę wiele z dowodzonych przez niego oddziałów[3][11]. Sam Uldin z trudnością zdołał uciec na północny brzeg Dunaju[3][5]. Po poniesionej w 408 porażce nie ma o nim dalszych informacji[5] Prawdopodobnie przestał być wodzem Hunów[12].
Przypisy
- ↑ Thompson 2015 ↓, s. 309.
- ↑ a b Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 59.
- ↑ a b c d Thompson 2015 ↓, s. 33.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 61.
- ↑ a b c d e Sidor 1990 ↓, s. 185.
- ↑ a b c Thompson 2015 ↓, s. 36.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 62.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 59-60.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 60.
- ↑ Thompson 2015 ↓, s. 37.
- ↑ Maenchen-Helfen 1973 ↓, s. 65.
- ↑ Thompson 2015 ↓, s. 56.
Bibliografia
- Otto J. Maenchen-Helfen: The World of the Huns. Studies in their history and culture. ed. by Max Knight. University of California Press, 1973. ISBN 0-520-01596-7. (ang.).
- Denis Sinor: The Cambridge history of early Inner Asia. Cambridge, UK: Cambridge University Press, 1990. ISBN 0-521-24304-1. (ang.).
- Edward Arthur Thompson: Hunowie. (przeł.) Bogumiła Malarecka. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2015. ISBN 978-83-06-03362-5. (pol.).