Bumerang: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
dodatkowe informacje o bumerangu z Obłazowej ze źródłem Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
new pic |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Inne znaczenia|narzędzia|[[Bumerang (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}} |
{{Inne znaczenia|narzędzia|[[Bumerang (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}} |
||
[[Plik: |
[[Plik:Wooden boomerang asv2021-05.jpg|thumb|Typowy drewniany bumerang]] |
||
'''Bumerang''' – rodzaj ręcznie miotanego [[pocisk]]u, stosowanego zarówno do [[polowanie|polowań]], jak i do [[Walka (wojsko)|walki]]. Obecnie służy także rywalizacji i rozrywce sportowej. Jego zasięg nie przekracza zwykle 150 m<ref>Rekord świata w rzucie na odległość wynosi 238 m i należy do Manuela Schütza.</ref> i jest zależny od typu i ciężaru bumerangu oraz siły i techniki rzucającego{{r|PWN63}}. Używana przez Aborygenów nazwa brzmi ''boo-mar-rang'', czyli ''kij, który wraca''. Powszechnie uważa się, że bumerangi zawsze wracają do rzucającego, w rzeczywistości dotyczy to tylko niektórych odmian tego narzędzia. Użycie bumerangów jest powszechnie kojarzone z [[Aborygeni australijscy|australijskimi Aborygenami]], ale tego typu broń była znana i używana także w innych kulturach, między innymi w [[Europa|Europie]] (np. u dawnych [[Germanie|Germanów]]), [[Starożytny Egipt|Starożytnym Egipcie]], pd.-wsch. [[Azja|Azji]] oraz [[Ameryka Środkowa|Ameryce Śr.]] i [[Ameryka Północna|Pn.]]{{r|PWN63}}. Aborygeni jako jedyni używali specjalnych lekkich bumerangów powracających do rzucającego{{r|PWN63}}. |
'''Bumerang''' – rodzaj ręcznie miotanego [[pocisk]]u, stosowanego zarówno do [[polowanie|polowań]], jak i do [[Walka (wojsko)|walki]]. Obecnie służy także rywalizacji i rozrywce sportowej. Jego zasięg nie przekracza zwykle 150 m<ref>Rekord świata w rzucie na odległość wynosi 238 m i należy do Manuela Schütza.</ref> i jest zależny od typu i ciężaru bumerangu oraz siły i techniki rzucającego{{r|PWN63}}. Używana przez Aborygenów nazwa brzmi ''boo-mar-rang'', czyli ''kij, który wraca''. Powszechnie uważa się, że bumerangi zawsze wracają do rzucającego, w rzeczywistości dotyczy to tylko niektórych odmian tego narzędzia. Użycie bumerangów jest powszechnie kojarzone z [[Aborygeni australijscy|australijskimi Aborygenami]], ale tego typu broń była znana i używana także w innych kulturach, między innymi w [[Europa|Europie]] (np. u dawnych [[Germanie|Germanów]]), [[Starożytny Egipt|Starożytnym Egipcie]], pd.-wsch. [[Azja|Azji]] oraz [[Ameryka Środkowa|Ameryce Śr.]] i [[Ameryka Północna|Pn.]]{{r|PWN63}}. Aborygeni jako jedyni używali specjalnych lekkich bumerangów powracających do rzucającego{{r|PWN63}}. |
||
Wersja z 17:28, 20 cze 2021
Bumerang – rodzaj ręcznie miotanego pocisku, stosowanego zarówno do polowań, jak i do walki. Obecnie służy także rywalizacji i rozrywce sportowej. Jego zasięg nie przekracza zwykle 150 m[1] i jest zależny od typu i ciężaru bumerangu oraz siły i techniki rzucającego[2]. Używana przez Aborygenów nazwa brzmi boo-mar-rang, czyli kij, który wraca. Powszechnie uważa się, że bumerangi zawsze wracają do rzucającego, w rzeczywistości dotyczy to tylko niektórych odmian tego narzędzia. Użycie bumerangów jest powszechnie kojarzone z australijskimi Aborygenami, ale tego typu broń była znana i używana także w innych kulturach, między innymi w Europie (np. u dawnych Germanów), Starożytnym Egipcie, pd.-wsch. Azji oraz Ameryce Śr. i Pn.[2]. Aborygeni jako jedyni używali specjalnych lekkich bumerangów powracających do rzucającego[2].
Tradycyjne bumerangi robione były zazwyczaj z drewna i miały kształt zbliżony nieco do owocu banana – stopień zakrzywienia wahał się zwykle od nieznacznego zagięcia aż do kąta prostego[2]. Obecnie bumerangi wytwarzane są z różnorodnych materiałów, używane są do zabawy, sportu, rekreacji i mają bardzo różne kształty (np. trzy- czy czteroramienne krzyże).
Najstarszy zachowany bumerang na świecie odkryto w 1985 w Polsce, w Jaskini Obłazowej. Jest on 71-centymetrowy, wykonany z ciosu mamuta i waży ok. 800 gramów[3], a jego wiek szacuje się na około 23-30[3] tys. lat. Ludzie, którzy go wykonali, byli związani z kulturami z morawskiego Pavlova[4][3], gdzie także odnaleziono bumerangi jednak wykonane z drewna[3]. Także najstarszy zachowany bumerang z Australii wykonano z drewna, a jego wiek określa się na 10 tysięcy lat.
Jako pierwszy narzędzie to opisał w 1770 roku uczestnik wyprawy Jamesa Cooka Joseph Banks.
Dane techniczne
- materiał: ciosy mamuta, drewno (czarna akacja, sandałowiec, drzewo mangrowe, kazuaryna)
- współczesne tworzywa (np. włókna węglowe)
- rozpiętość ramion: zwykle do 75 cm (wyjątkowo do 2 m)[2]
- masa od 70 do 700[2] (800 gramów waży najstarszy znany bumerang z Jaskini Obłazowej)[3]
Sposób rzucania
Bumerang rzuca się trzymając go pionowo, lub ewentualnie lekko przechylony w prawo (wbrew powszechnej opinii, że bumerangiem rzuca się poziomo, „na płask”). Celuje się na wprost, na przykład w jakiś obiekt. Bumerang rzucony prosto zaczyna lecieć po krzywej, która, jeżeli jest rzucony umiejętnie, zamyka się w okrąg. Bumerang dla osób praworęcznych rzuca się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, dla leworęcznych – zgodnie.
Mechanika lotu
Ramiona bumerangu są tak wyprofilowane (profil lotniczy), by jego ruch wirowy wywoływał siłę nośną prostopadłą do płaszczyzny obrotów. Bumerang porusza się również ruchem postępowym, zatem ramię będące chwilowo w górze ma większą prędkość względem powietrza niż ramię dolne. Ponieważ wielkość siły nośnej rośnie z prędkością, to ciąg wytworzony przez górną i dolną część bumerangu nie są jednakowe. Nierównowaga ta skutkuje momentem siły, który wywołuje precesję żyroskopową wirującego bumerangu.
Przypisy
- ↑ Rekord świata w rzucie na odległość wynosi 238 m i należy do Manuela Schütza.
- ↑ a b c d e f Wielka Encyklopedia Powszechna PWN. T. 2: Bli-Deo. Warszawa: PWN, 1963.
- ↑ a b c d e Bartłomiej Kuraś: Jaskinia Obłazowa. To tutaj odnaleziono najstarszy bumerang na świecie. Wyborcza.pl. [dostęp 2020-09-11]. (pol.).
- ↑ Paweł Valde-Nowak, Adam Nadachowski, Mieczysław Wolsan. Upper Palaeolithic boomerang made of a mammoth tusk in south Poland. „Nature”. 329, s. 436–438, 1987. DOI: 10.1038/329436a0. (ang.).
Bibliografia
- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.