Kontratenor: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wstawienie {{Kontrola autorytatywna}} |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Kontratenor''' – śpiewak płci męskiej, który mimo przebytej [[mutacja głosu|mutacji głosu]], dzięki odpowiedniej technice jak i wrodzonym uwarunkowaniom jest w stanie operować pełną skalą [[Alt (głos)|altu]] (kontratenor altowy), [[mezzosopran]]u (kontratenor mezzosopranowy) lub nawet [[sopran]]u (kontratenor sopranowy). |
'''Kontratenor''' – śpiewak płci męskiej, który mimo przebytej [[mutacja głosu|mutacji głosu]], dzięki odpowiedniej technice, jak i wrodzonym uwarunkowaniom, jest w stanie operować pełną skalą [[Alt (głos)|altu]] (kontratenor altowy), [[mezzosopran]]u (kontratenor mezzosopranowy) lub nawet [[sopran]]u (kontratenor sopranowy). |
||
Ze względu na pracę krtani technika śpiewania głosem kontratenorowym przypomina śpiewanie [[falset]]em – dynamiczne spektrum krtani zostaje ograniczone poprzez częściowe jej domknięcie, emisja głosu odbywa się bez wzmocnienia rezonatorem piersiowym, przy zmniejszonej elastyczności krtani. Zasadnicze różnice polegają na tym, że głos kontratenora, podobnie jak to się odbywa przy emisji naturalnego głosu klasycznego, ulega silnemu wzmocnieniu i udźwięcznieniu w rejonie obszarów twarzoczaszki (twarde podniebienie, zatoki). Dziś śpiewacy operujący tą techniką wykonują partie przeznaczone dla [[kastrat]]ów, którzy byli popularni zwłaszcza w epoce baroku. Należy jednak zaznaczyć, że głos kontratenora jest zasadniczo odmienny od głosu kobiecego (mniejszy wolumen i mniejsze nasycenie alikwotowe) i tym bardziej od większych głosów należących niegdyś do kastratów. |
Ze względu na pracę krtani technika śpiewania głosem kontratenorowym przypomina śpiewanie [[falset]]em – dynamiczne spektrum krtani zostaje ograniczone poprzez częściowe jej domknięcie, emisja głosu odbywa się bez wzmocnienia rezonatorem piersiowym, przy zmniejszonej elastyczności krtani. Zasadnicze różnice polegają na tym, że głos kontratenora, podobnie jak to się odbywa przy emisji naturalnego głosu klasycznego, ulega silnemu wzmocnieniu i udźwięcznieniu w rejonie obszarów twarzoczaszki (twarde podniebienie, zatoki). Dziś śpiewacy operujący tą techniką wykonują partie przeznaczone dla [[kastrat]]ów, którzy byli popularni zwłaszcza w epoce baroku. Należy jednak zaznaczyć, że głos kontratenora jest zasadniczo odmienny od głosu kobiecego (mniejszy wolumen i mniejsze nasycenie alikwotowe) i tym bardziej od większych głosów należących niegdyś do kastratów. |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Słynnymi kontratenorami są: [[Franco Fagioli]], [[Philippe Jaroussky]], [[David Daniels]], [[Andreas Scholl]], [[Paul Esswood]], [[David James (muzyk)|David James]], [[Klaus Nomi]] (właśc. Klaus Sperber), [[Vitas]] (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli [[Robert Nakoneczny]], [[Artur Stefanowicz]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Alfabet polskiej opery: polscy mężczyźni są aniołami |data = 2018-06-18 |data dostępu = 2020-05-21 |opublikowany = Onet Kultura |url = https://kultura.onet.pl/muzyka/wiadomosci/alfabet-polskiej-opery-polscy-mezczyzni-sa-aniolami/pdy294j |język = pl}}</ref>, [[Piotr Łykowski]]{{fakt|data=2017-06}}, [[Jacek Laszczkowski]]{{fakt|data=2017-06}}, [[Jakub Józef Orliński]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://imgartists.com/roster/jakub-jozef-orlinski/ | tytuł = ''Biography'' | opublikowany = imgartists.com | język = en | data dostępu = 2018-03-16}}</ref>, Michał Sławecki, Grzegorz Hardej<ref>{{Cytuj |tytuł = Home |data dostępu = 2018-04-09 |opublikowany = www.hardej.pl |url = http://www.hardej.pl |język = en-US}}</ref> i [[Dariusz Paradowski]]{{fakt|data=2017-06}} – ostatni jednoznacznie utożsamiany z naturalnym sopranem{{fakt|data=2017-06}}. |
Słynnymi kontratenorami są: [[Franco Fagioli]], [[Philippe Jaroussky]], [[David Daniels]], [[Andreas Scholl]], [[Paul Esswood]], [[David James (muzyk)|David James]], [[Klaus Nomi]] (właśc. Klaus Sperber), [[Vitas]] (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli [[Robert Nakoneczny]], [[Artur Stefanowicz]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Alfabet polskiej opery: polscy mężczyźni są aniołami |data = 2018-06-18 |data dostępu = 2020-05-21 |opublikowany = Onet Kultura |url = https://kultura.onet.pl/muzyka/wiadomosci/alfabet-polskiej-opery-polscy-mezczyzni-sa-aniolami/pdy294j |język = pl}}</ref>, [[Piotr Łykowski]]{{fakt|data=2017-06}}, [[Jacek Laszczkowski]]{{fakt|data=2017-06}}, [[Jakub Józef Orliński]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://imgartists.com/roster/jakub-jozef-orlinski/ | tytuł = ''Biography'' | opublikowany = imgartists.com | język = en | data dostępu = 2018-03-16}}</ref>, Michał Sławecki, Grzegorz Hardej<ref>{{Cytuj |tytuł = Home |data dostępu = 2018-04-09 |opublikowany = www.hardej.pl |url = http://www.hardej.pl |język = en-US}}</ref> i [[Dariusz Paradowski]]{{fakt|data=2017-06}} – ostatni jednoznacznie utożsamiany z naturalnym sopranem{{fakt|data=2017-06}}. |
||
Amerykański |
Amerykański kontratenor [[Derek Lee Ragin]] podkładał głos pod śpiew kastrata w filmie ''[[Farinelli: ostatni kastrat]],'' jednak dla wzmocnienia efektu jego głos komputerowo przetworzono, miksując go z wokalem sopranistki [[Ewa Małas-Godlewska|Ewy Małas-Godlewskiej]]. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 14:17, 29 cze 2021
Kontratenor – śpiewak płci męskiej, który mimo przebytej mutacji głosu, dzięki odpowiedniej technice, jak i wrodzonym uwarunkowaniom, jest w stanie operować pełną skalą altu (kontratenor altowy), mezzosopranu (kontratenor mezzosopranowy) lub nawet sopranu (kontratenor sopranowy).
Ze względu na pracę krtani technika śpiewania głosem kontratenorowym przypomina śpiewanie falsetem – dynamiczne spektrum krtani zostaje ograniczone poprzez częściowe jej domknięcie, emisja głosu odbywa się bez wzmocnienia rezonatorem piersiowym, przy zmniejszonej elastyczności krtani. Zasadnicze różnice polegają na tym, że głos kontratenora, podobnie jak to się odbywa przy emisji naturalnego głosu klasycznego, ulega silnemu wzmocnieniu i udźwięcznieniu w rejonie obszarów twarzoczaszki (twarde podniebienie, zatoki). Dziś śpiewacy operujący tą techniką wykonują partie przeznaczone dla kastratów, którzy byli popularni zwłaszcza w epoce baroku. Należy jednak zaznaczyć, że głos kontratenora jest zasadniczo odmienny od głosu kobiecego (mniejszy wolumen i mniejsze nasycenie alikwotowe) i tym bardziej od większych głosów należących niegdyś do kastratów.
Popularyzatorem powrotu do używania głosu kontratenorowego w muzyce renesansowej i barokowej był Alfred Deller.
Słynnymi kontratenorami są: Franco Fagioli, Philippe Jaroussky, David Daniels, Andreas Scholl, Paul Esswood, David James, Klaus Nomi (właśc. Klaus Sperber), Vitas (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli Robert Nakoneczny, Artur Stefanowicz[1], Piotr Łykowski[potrzebny przypis], Jacek Laszczkowski[potrzebny przypis], Jakub Józef Orliński[2], Michał Sławecki, Grzegorz Hardej[3] i Dariusz Paradowski[potrzebny przypis] – ostatni jednoznacznie utożsamiany z naturalnym sopranem[potrzebny przypis].
Amerykański kontratenor Derek Lee Ragin podkładał głos pod śpiew kastrata w filmie Farinelli: ostatni kastrat, jednak dla wzmocnienia efektu jego głos komputerowo przetworzono, miksując go z wokalem sopranistki Ewy Małas-Godlewskiej.
