Wojna religijna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
Prawdopodobnie pierwszą znaną kampanią wojenną prowadzoną z przyczyn religijnych była wyprawa [[Faraon]]a [[Ramzes II|Ramzesa II]] przeciw [[Hetyci|Hetytom]]{{fakt|data=2007-05}}. |
Prawdopodobnie pierwszą znaną kampanią wojenną prowadzoną z przyczyn religijnych była wyprawa [[Faraon]]a [[Ramzes II|Ramzesa II]] przeciw [[Hetyci|Hetytom]]{{fakt|data=2007-05}}. |
||
Ekspansja terytorialna starożytnej Asyrii, oprócz motywów czysto materialnych (m.in. kontroli szlaków handlowych, źródeł metali szlachetnych, drewna, ludzi), miała rozbudowane podłoże religijno-propagandowe, w myśli którego ościenne państwa i ludy sprzeniewierzały się przeciwko niej oraz jej naczelnemu |
Ekspansja terytorialna starożytnej Asyrii, oprócz motywów czysto materialnych (m.in. kontroli szlaków handlowych, źródeł metali szlachetnych, drewna, ludzi), miała rozbudowane podłoże religijno-propagandowe, w myśli którego ościenne państwa i ludy sprzeniewierzały się przeciwko niej oraz jej naczelnemu bóstwu - Aszurowi - co wymuszało na władcach Asyrii nieustanne przeprowadzanie "wyprzedzających wojen obronnych", całkowicie usprawiedliwiających agresywną zaborczość państwa. Działania wrogów miały zaprowadzać chaos na świecie, natomiast Asyrii - ład. Te koncepcje religijne, w pojęciu Asyryjczyków, predestynowały ich do władzy i panowania nad światem, skutecznie formułując pierwsze uniwersalistyczne koncepcje imperializmu. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 13:34, 22 lip 2021
Wojna religijna, inaczej święta wojna (łac. bellum sacrum) – wojna w głównej mierze motywowana przyczynami religijnymi.
Religijne tło „wojny religijnej” nie wyklucza równoległego występowania innych – obiektywnych lub tylko propagandowych – przyczyn konfliktu zbrojnego. Pojęcie „wojny sprawiedliwej”, czyli takiej, którą można uważać za usprawiedliwioną na gruncie religijnym i etycznym wprowadził św. Augustyn z Hippony, a rozwinął – na potrzeby politycznych działań Kościoła katolickiego św. Tomasz z Akwinu.
Współcześnie pojęcie „wojna religijna” lub „święta wojna” służy często jako uproszczone określenie konfliktów zbrojnych o złożonym podłożu historycznym i kulturowym, w których istotną rolę odgrywają także różnice na tle religijnym (i szerzej – ideologicznym). W przypadku takich wojen wyznawcy i hierarchowie poszczególnych religii z reguły wyraźnie angażują się po określonej stronie konfliktu, poszukując właśnie w sferze religijnej zasadniczych usprawiedliwień i motywacji dla swoich poglądów i działań (w tym – zbrojnych).
Napięcia społeczne często powodowane były – i są – chęcią wyparcia wyznawców innej religii z określonego terytorium, podporządkowania i nawrócenia ich lub wyniszczenia. Wojny religijne toczone są często z powodu fanatyzmu lub wyrachowania przywódców religijnych, którzy posługują się religią jako narzędziem do manipulacji społeczeństwem, do zdobycia lub utrzymania władzy i osiągania innych celów (politycznych, ekonomicznych, społecznych). Swoje działania i poglądy (niejednokrotnie rasistowskie i nacjonalistyczne) motywują ideą oczyszczenia świata ze zła (gdzie jako „zło” określa się inne religie i ideologie). Wojny religijne występują w różnych okresach historii świata i charakteryzują się m.in. długotrwałością okresu konfliktowego.
Przykładowe wojny religijne:
- Rekonkwista (718–1492)
- Reakcja pogańska (1038)
- Krucjaty, m.in. wyprawy krzyżowe na Bliski Wschód i do Afryki (1096–1272)
- Wojny husyckie (1419–1436)
- Konkwista (XV–XVI)
- Wojna trzydziestoletnia (1618–1648)
- Wojna hugenocka (1626–1629)
- II wojna domowa w Sudanie (1983–2005)
- Terroryzm fanatyków muzułmańskich na przełomie XX i XXI wieku
Prawdopodobnie pierwszą znaną kampanią wojenną prowadzoną z przyczyn religijnych była wyprawa Faraona Ramzesa II przeciw Hetytom[potrzebny przypis].
Ekspansja terytorialna starożytnej Asyrii, oprócz motywów czysto materialnych (m.in. kontroli szlaków handlowych, źródeł metali szlachetnych, drewna, ludzi), miała rozbudowane podłoże religijno-propagandowe, w myśli którego ościenne państwa i ludy sprzeniewierzały się przeciwko niej oraz jej naczelnemu bóstwu - Aszurowi - co wymuszało na władcach Asyrii nieustanne przeprowadzanie "wyprzedzających wojen obronnych", całkowicie usprawiedliwiających agresywną zaborczość państwa. Działania wrogów miały zaprowadzać chaos na świecie, natomiast Asyrii - ład. Te koncepcje religijne, w pojęciu Asyryjczyków, predestynowały ich do władzy i panowania nad światem, skutecznie formułując pierwsze uniwersalistyczne koncepcje imperializmu.