Wojna religijna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 21: Linia 21:
Prawdopodobnie pierwszą znaną kampanią wojenną prowadzoną z przyczyn religijnych była wyprawa [[Faraon]]a [[Ramzes II|Ramzesa II]] przeciw [[Hetyci|Hetytom]]{{fakt|data=2007-05}}.
Prawdopodobnie pierwszą znaną kampanią wojenną prowadzoną z przyczyn religijnych była wyprawa [[Faraon]]a [[Ramzes II|Ramzesa II]] przeciw [[Hetyci|Hetytom]]{{fakt|data=2007-05}}.


Ekspansja terytorialna starożytnej Asyrii, oprócz motywów czysto materialnych (m.in. kontroli szlaków handlowych, źródeł metali szlachetnych, drewna, ludzi), miała rozbudowane podłoże religijno-propagandowe, w myśli którego ościenne państwa i ludy sprzeniewierzały się przeciwko niej oraz jej naczelnemu bóstwo - Aszurowi - co wymuszało na władcach Asyrii nieustanne przeprowadzanie "wyprzedzających wojen obronnych", całkowicie usprawiedliwiających agresywną zaborczość państwa. Działania wrogów miały zaprowadzać chaos na świecie, natomiast Asyrii - ład. Te koncepcje religijne, w pojęciu Asyryjczyków, predestynowały ich do władzy i panowania nad światem, skutecznie formułując pierwsze uniwersalistyczne koncepcje imperializmu.
Ekspansja terytorialna starożytnej Asyrii, oprócz motywów czysto materialnych (m.in. kontroli szlaków handlowych, źródeł metali szlachetnych, drewna, ludzi), miała rozbudowane podłoże religijno-propagandowe, w myśli którego ościenne państwa i ludy sprzeniewierzały się przeciwko niej oraz jej naczelnemu bóstwu - Aszurowi - co wymuszało na władcach Asyrii nieustanne przeprowadzanie "wyprzedzających wojen obronnych", całkowicie usprawiedliwiających agresywną zaborczość państwa. Działania wrogów miały zaprowadzać chaos na świecie, natomiast Asyrii - ład. Te koncepcje religijne, w pojęciu Asyryjczyków, predestynowały ich do władzy i panowania nad światem, skutecznie formułując pierwsze uniwersalistyczne koncepcje imperializmu.


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 13:34, 22 lip 2021

Bitwa pod Belgradem (1456)

Wojna religijna, inaczej święta wojna (łac. bellum sacrum) – wojna w głównej mierze motywowana przyczynami religijnymi.

Religijne tło „wojny religijnej” nie wyklucza równoległego występowania innych – obiektywnych lub tylko propagandowych – przyczyn konfliktu zbrojnego. Pojęcie „wojny sprawiedliwej”, czyli takiej, którą można uważać za usprawiedliwioną na gruncie religijnym i etycznym wprowadził św. Augustyn z Hippony, a rozwinął – na potrzeby politycznych działań Kościoła katolickiego św. Tomasz z Akwinu.

Współcześnie pojęcie „wojna religijna” lub „święta wojna” służy często jako uproszczone określenie konfliktów zbrojnych o złożonym podłożu historycznym i kulturowym, w których istotną rolę odgrywają także różnice na tle religijnym (i szerzej – ideologicznym). W przypadku takich wojen wyznawcy i hierarchowie poszczególnych religii z reguły wyraźnie angażują się po określonej stronie konfliktu, poszukując właśnie w sferze religijnej zasadniczych usprawiedliwień i motywacji dla swoich poglądów i działań (w tym – zbrojnych).

Napięcia społeczne często powodowane były – i są – chęcią wyparcia wyznawców innej religii z określonego terytorium, podporządkowania i nawrócenia ich lub wyniszczenia. Wojny religijne toczone są często z powodu fanatyzmu lub wyrachowania przywódców religijnych, którzy posługują się religią jako narzędziem do manipulacji społeczeństwem, do zdobycia lub utrzymania władzy i osiągania innych celów (politycznych, ekonomicznych, społecznych). Swoje działania i poglądy (niejednokrotnie rasistowskie i nacjonalistyczne) motywują ideą oczyszczenia świata ze zła (gdzie jako „zło” określa się inne religie i ideologie). Wojny religijne występują w różnych okresach historii świata i charakteryzują się m.in. długotrwałością okresu konfliktowego.

Przykładowe wojny religijne:

Prawdopodobnie pierwszą znaną kampanią wojenną prowadzoną z przyczyn religijnych była wyprawa Faraona Ramzesa II przeciw Hetytom[potrzebny przypis].

Ekspansja terytorialna starożytnej Asyrii, oprócz motywów czysto materialnych (m.in. kontroli szlaków handlowych, źródeł metali szlachetnych, drewna, ludzi), miała rozbudowane podłoże religijno-propagandowe, w myśli którego ościenne państwa i ludy sprzeniewierzały się przeciwko niej oraz jej naczelnemu bóstwu - Aszurowi - co wymuszało na władcach Asyrii nieustanne przeprowadzanie "wyprzedzających wojen obronnych", całkowicie usprawiedliwiających agresywną zaborczość państwa. Działania wrogów miały zaprowadzać chaos na świecie, natomiast Asyrii - ład. Te koncepcje religijne, w pojęciu Asyryjczyków, predestynowały ich do władzy i panowania nad światem, skutecznie formułując pierwsze uniwersalistyczne koncepcje imperializmu.

Zobacz też