Atropina: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji 64085398 autorstwa Robercik101 (dyskusja) Znacznik: Anulowanie edycji |
|||
Linia 37: | Linia 37: | ||
|logP = 1,83<ref name=PubChem>{{PubChem|cid=174174|nazwa=Atropine|data dostępu = 2021-04-20}}</ref> |
|logP = 1,83<ref name=PubChem>{{PubChem|cid=174174|nazwa=Atropine|data dostępu = 2021-04-20}}</ref> |
||
|kwasowość = |
|kwasowość = |
||
|zasadowość = p''K''<sub>BH+</sub> = 9,7<ref name="Botttomley1954">{{cytuj | |
|zasadowość = p''K''<sub>BH+</sub> = 9,7<ref name="Botttomley1954">{{cytuj |autor = W Botttomley, Pi Mortimer |tytuł = The partition separation of tropane alkaloids |czasopismo = Australian Journal of Chemistry |data = 1954 |data dostępu = 2021-04-20 |wolumin = 7 |numer = 2 |s = 189 |doi = 10.1071/CH9540189 |język = en |dostęp = z}}</ref> lub 9,4{{r|PubChem|DB}} |
||
|lepkość = |
|lepkość = |
||
|l źródło = |
|l źródło = |
||
Linia 83: | Linia 83: | ||
|wikisłownik = atropina |
|wikisłownik = atropina |
||
}} |
}} |
||
'''Atropina''' ({{łac.|atropinum}}) – [[związki organiczne|organiczny związek chemiczny]] z grupy [[alkaloidy|alkaloidów]] [[tropan]]owych, [[estry|ester]] 3-hydroksytropanu i kwasu 3-hydroksy-2-fenylopropanowego. Antagonista pozazwojowych [[Receptory muskarynowe|receptorów muskarynowych]] M1-M2. Nie wykazuje istotnego działania na pozostałe receptory muskarynowe<ref name=MP2>{{Cytuj |tytuł = Atropinum Sulfuricum WZF (atropina) |
'''Atropina''' ({{łac.|atropinum}}) – [[związki organiczne|organiczny związek chemiczny]] z grupy [[alkaloidy|alkaloidów]] [[tropan]]owych, [[estry|ester]] 3-hydroksytropanu i kwasu 3-hydroksy-2-fenylopropanowego. Antagonista pozazwojowych [[Receptory muskarynowe|receptorów muskarynowych]] M1-M2. Nie wykazuje istotnego działania na pozostałe receptory muskarynowe<ref name=MP2>{{Cytuj |tytuł = Atropinum Sulfuricum WZF (atropina) – roztwór do wstrzykiwań |data dostępu = 2021-04-20 |opublikowany = Medycyna Praktyczna |url = https://www.mp.pl/pacjent/leki/lek/27622,Atropinum-Sulfuricum-WZF-roztwor-do-wstrzykiwan}}</ref>. Stosowana jako lek rozkurczowy i środek rozszerzający źrenice. Jest [[mieszanina racemiczna|racematem]] składającym się z dwóch [[Enancjomery|enancjomerów]] różniących się konfiguracją przy atomie 2 grupy fenylopropanianowej; enancjomer 2''S'' to [[hioscyjamina]] (<small>L</small>-atropina), wykazująca silniejsze działanie niż racemat. |
||
== Występowanie == |
== Występowanie == |
||
Linia 90: | Linia 90: | ||
== Wpływ na organizm == |
== Wpływ na organizm == |
||
Poraża zakończenia [[układ przywspółczulny|przywspółczulnego układu nerwowego]], blokując [[receptory muskarynowe]]<ref name="Hurtel">{{Cytuj | |
Poraża zakończenia [[układ przywspółczulny|przywspółczulnego układu nerwowego]], blokując [[receptory muskarynowe]]<ref name="Hurtel">{{Cytuj |tytuł = Toxicological Aspects of Drug-Facilitated Crimes |redaktor = Pascal Kintz |wydawca = Academic Press |data = 2014 |s = 47–91|kropka=patrz s. 84 |isbn = 978-0-12-416748-3 |rozdział = Drugs Involved in Drug-Facilitated Crime – Pharmacological Aspects |autor r = Anne-Sophie Lemaire-Hurtel, Jean-Claude Alvarez |doi = 10.1016/B978-0-12-416748-3.00003-7 |dostęp = z}}</ref>, co skutkuje obniżeniem [[wydzielanie|wydzielania]] [[gruczoł]]owego oraz [[rozkurcz mięśnia|rozkurczem]] [[Tkanka mięśniowa gładka|mięśni gładkich]] [[przewód pokarmowy|przewodu pokarmowego]], [[oskrzela|oskrzeli]] i [[Układ moczowo-płciowy|układu moczowego]]. Poraża [[akomodacja oka|akomodację oka]] i rozszerza [[źrenica|źrenice]], przyspiesza [[tętno]], ponadto: |
||
* '''w małych dawkach''' pobudza [[kora mózgu|korę mózgową]], a także działa negatywnie na [[układ pozapiramidowy]] i [[ośrodek wymiotny]], |
* '''w małych dawkach''' pobudza [[kora mózgu|korę mózgową]], a także działa negatywnie na [[układ pozapiramidowy]] i [[ośrodek wymiotny]], |
||
* '''w dużych dawkach''' wywołuje tzw. „[[śpiączka atropinowa|śpiączkę atropinową]]” (dawna metoda leczenia [[Zaburzenia psychiczne|chorób psychicznych]]). |
* '''w dużych dawkach''' wywołuje tzw. „[[śpiączka atropinowa|śpiączkę atropinową]]” (dawna metoda leczenia [[Zaburzenia psychiczne|chorób psychicznych]]). |
||
== Zatrucie atropiną == |
== Zatrucie atropiną == |
||
Zatrucie atropiną charakteryzuje się szeregiem poniższych objawów{{r|Mutschler |
Zatrucie atropiną charakteryzuje się szeregiem poniższych objawów{{r|Mutschler|Szczeklik}}: |
||
* [[Rumieniec|zaczerwienienie twarzy]] – wskutek poszerzenia naczyń skóry właściwej, |
* [[Rumieniec|zaczerwienienie twarzy]] – wskutek poszerzenia naczyń skóry właściwej, |
||
* bardzo rozszerzone [[źrenica|źrenice]], upośledzenie ostrości wzroku, zaburzenia [[akomodacja oka|akomodacji]], [[światłowstręt]], wzrost ciśnienia śródgałkowego u chorych na [[jaskra|jaskrę z zamkniętym kątem przesączania]], |
* bardzo rozszerzone [[źrenica|źrenice]], upośledzenie ostrości wzroku, zaburzenia [[akomodacja oka|akomodacji]], [[światłowstręt]], wzrost ciśnienia śródgałkowego u chorych na [[jaskra|jaskrę z zamkniętym kątem przesączania]], |
||
Linia 107: | Linia 107: | ||
Zapamiętanie wyglądu osoby zatrutej atropiną ułatwia [[mnemotechnika]]: |
Zapamiętanie wyglądu osoby zatrutej atropiną ułatwia [[mnemotechnika]]: |
||
: ''Czerwony jak burak, rozpalony jak piec, suchy jak pieprz, ślepy jak nietoperz, niespokojny jak tygrys w klatce''<ref name=Korbut>{{cytuj |autor= Ryszard Korbut |tytuł= Farmakologia po prostu|rozdział= Leki układu autonomicznego|s= 31 |
: ''Czerwony jak burak, rozpalony jak piec, suchy jak pieprz, ślepy jak nietoperz, niespokojny jak tygrys w klatce''<ref name=Korbut>{{cytuj |autor = Ryszard Korbut |tytuł = Farmakologia po prostu |rozdział = Leki układu autonomicznego |s = 31 |wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego |miejsce = Kraków |data = 2007 |isbn = 978-83-233-2334-1}}</ref>. |
||
Leczenie [[Zespół antycholinergiczny|ostrego zespołu antycholinergicznego]] polega na zapobieżeniu dalszego wchłaniania substancji, leczeniu objawowym oraz zastosowaniu [[Benzodiazepiny (leki)|benzodiazepin]] oraz [[fizostygmina|fizostygminy]]. Ważne jest zabezpieczenie pobudzonego chorego przed urazem{{r|Mutschler |
Leczenie [[Zespół antycholinergiczny|ostrego zespołu antycholinergicznego]] polega na zapobieżeniu dalszego wchłaniania substancji, leczeniu objawowym oraz zastosowaniu [[Benzodiazepiny (leki)|benzodiazepin]] oraz [[fizostygmina|fizostygminy]]. Ważne jest zabezpieczenie pobudzonego chorego przed urazem{{r|Mutschler|Szczeklik}}. |
||
== Zastosowanie == |
== Zastosowanie == |
||
W lecznictwie atropina używana jest zazwyczaj w postaci [[Siarczany|siarczanu]]. Atropina w związku z hamowaniem skurczu oskrzeli i wydzielania z dróg oddechowych oraz blokowaniem odruchów z [[nerw błędny|nerwu błędnego]] jest używana w premedykacji przed [[znieczulenie ogólne|znieczuleniem ogólnym]]{{r|Mutschler}}<ref name="mp.pl">{{Indeks Leków MP|id = 107|nazwa = Atropina |data dostępu = 2021-04-20}}</ref>. |
W lecznictwie atropina używana jest zazwyczaj w postaci [[Siarczany|siarczanu]]. Atropina w związku z hamowaniem skurczu oskrzeli i wydzielania z dróg oddechowych oraz blokowaniem odruchów z [[nerw błędny|nerwu błędnego]] jest używana w premedykacji przed [[znieczulenie ogólne|znieczuleniem ogólnym]]{{r|Mutschler}}<ref name="mp.pl">{{Indeks Leków MP|id = 107|nazwa = Atropina |data dostępu = 2021-04-20}}</ref>. |
||
Atropina stosowana jest do przywracania prawidłowej pracy serca przy [[Bradykardia|bradykardii]]. Do [[2010]] r. podawano ją także w ramach akcji [[Resuscytacja krążeniowo-oddechowa|resuscytacyjnej]] w [[Aktywność elektryczna bez tętna|rozkojarzeniu elektromechanicznym]] oraz [[asystolia|asystolii]], jednak według najnowszych wytycznych nie jest zalecana do stosowania przy zatrzymaniu krążenia<ref name=PRR>{{cytuj |tytuł=Wytyczne resuscytacji 2010|wydawca=Polska Rada Resuscytacji|data=2010|isbn=978-83-89610-10-2}}</ref>. Typową dawką dożylną jest 0,5 mg (pod kontrolą [[Elektrokardiografia|EKG]] do maksymalnie 3 mg). Dawki mniejsze niż 0,5 mg mogą paradoksalnie pogłębić bradykardię<ref name="Dauchot">{{cytuj | |
Atropina stosowana jest do przywracania prawidłowej pracy serca przy [[Bradykardia|bradykardii]]. Do [[2010]] r. podawano ją także w ramach akcji [[Resuscytacja krążeniowo-oddechowa|resuscytacyjnej]] w [[Aktywność elektryczna bez tętna|rozkojarzeniu elektromechanicznym]] oraz [[asystolia|asystolii]], jednak według najnowszych wytycznych nie jest zalecana do stosowania przy zatrzymaniu krążenia<ref name=PRR>{{cytuj |tytuł = Wytyczne resuscytacji 2010 |wydawca = Polska Rada Resuscytacji |data = 2010 |isbn = 978-83-89610-10-2}}</ref>. Typową dawką dożylną jest 0,5 mg (pod kontrolą [[Elektrokardiografia|EKG]] do maksymalnie 3 mg). Dawki mniejsze niż 0,5 mg mogą paradoksalnie pogłębić bradykardię<ref name="Dauchot">{{cytuj |autor = P. Dauchot, J. S. Gravenstein |tytuł = Effects of atropine on the electrocardiogram in different age groups |czasopismo = Clinical Pharmacology and Therapeutics |data = 1971-03-XX |data dostępu = 2021-04-20 |wolumin = 12 |numer = 2 |s = 274–280 |doi = 10.1002/cpt1971122part1274 |pmid = 5554942 |dostęp = z |język = en}}</ref>. Atropina nie powinna być podawana pacjentom po [[przeszczepienie serca|przeszczepie serca]], ponieważ może wywołać zaawansowany [[Blok serca przedsionkowo-komorowy|blok serca]] lub [[zatrzymanie zatokowe]]<ref name="Bernheim-2004">{{cytuj |autor = Alain Bernheim, Renate Fatio, Wolfgang Kiowski, Daniel Weilenmann, Hans Rickli, Hans Peter Brunner-La Rocca |tytuł = Atropine often results in complete atrioventricular block or sinus arrest after cardiac transplantation: an unpredictable and dose-independent phenomenon |czasopismo = Transplantation |data = 2004-04-27 |data dostępu = 2021-04-20 |wolumin = 77 |numer = 8 |s = 1181–1185 |doi = 10.1097/01.tp.0000122416.70287.d9 |pmid = 15114081 |dostęp = o |język = en}}</ref>. |
||
Znajduje zastosowanie w leczeniu stanów spastycznych przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowodów, w tym w spastycznych [[zaparcie|zaparciach]], skurczu odźwiernika, [[kolka żółciowa|kolce żółciowej]] i [[kolka nerkowa|kolce nerkowej]]{{r|Mutschler}}<ref name="mp.pl" />. |
Znajduje zastosowanie w leczeniu stanów spastycznych przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowodów, w tym w spastycznych [[zaparcie|zaparciach]], skurczu odźwiernika, [[kolka żółciowa|kolce żółciowej]] i [[kolka nerkowa|kolce nerkowej]]{{r|Mutschler}}<ref name="mp.pl" />. |
||
Linia 120: | Linia 120: | ||
W [[okulistyka|okulistyce]] używa się atropiny w długotrwałym rozszerzeniu źrenicy w zapaleniu tęczówki i ciała rzęskowego w celu zapobieżeniu zrostom. Jest używana również jako lek rozszerzający [[źrenica|źrenice]] w celach diagnostycznych. Nie powinna być stosowana u osób prowadzących pojazdy mechaniczne<ref name="mp.pl" />. |
W [[okulistyka|okulistyce]] używa się atropiny w długotrwałym rozszerzeniu źrenicy w zapaleniu tęczówki i ciała rzęskowego w celu zapobieżeniu zrostom. Jest używana również jako lek rozszerzający [[źrenica|źrenice]] w celach diagnostycznych. Nie powinna być stosowana u osób prowadzących pojazdy mechaniczne<ref name="mp.pl" />. |
||
Jest [[Odtrutka|odtrutką]] w przypadku zatruć spowodowanych inhibitorami [[acetylocholinoesteraza|acetylocholinoesterazy]], do których należą niektóre [[związki fosforoorganiczne]], wśród nich fosforoorganiczne [[pestycydy]] i [[Bojowy środek trujący|bojowe środki trujące]], takie jak [[soman]], [[sarin]], [[tabun]] i [[VX]], a także niektóre pestycydy [[karbaminiany|karbaminianowe]]<ref name=chemm>{{Cytuj |tytuł = Atropine Sulfate – Medical Countermeasures Database – CHEMM |data dostępu = 2019-11-13 |opublikowany = U.S. Department of Health & Human Services|url = https://chemm.nlm.nih.gov/countermeasure_atropine-sulfate.htm}}</ref>. |
Jest [[Odtrutka|odtrutką]] w przypadku zatruć spowodowanych inhibitorami [[acetylocholinoesteraza|acetylocholinoesterazy]], do których należą niektóre [[związki fosforoorganiczne]], wśród nich fosforoorganiczne [[pestycydy]] i [[Bojowy środek trujący|bojowe środki trujące]], takie jak [[soman]], [[sarin]], [[tabun]] i [[VX]], a także niektóre pestycydy [[karbaminiany|karbaminianowe]]<ref name=chemm>{{Cytuj |tytuł = Atropine Sulfate – Medical Countermeasures Database – CHEMM |data dostępu = 2019-11-13 |opublikowany = U.S. Department of Health & Human Services |url = https://chemm.nlm.nih.gov/countermeasure_atropine-sulfate.htm}}</ref>. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy| |
{{Przypisy| |
||
* <ref name="DB">{{DrugBank|id=DB00572|nazwa=Atropine|data dostępu=}}</ref> |
* <ref name="DB">{{DrugBank|id=DB00572|nazwa=Atropine|data dostępu=}}</ref> |
||
* <ref name=Szczeklik>{{Cytuj |autor= Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski|tytuł = Interna Szczeklika 2014 |wydawca = Medycyna Praktyczna |miejsce = Kraków |data= 2014 |isbn = 978-83-7430-405-4|s=2444–2445}}</ref> |
* <ref name=Szczeklik>{{Cytuj |autor = Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski |tytuł = Interna Szczeklika 2014 |wydawca = Medycyna Praktyczna |miejsce = Kraków |data = 2014 |isbn = 978-83-7430-405-4 |s = 2444–2445}}</ref> |
||
* <ref name=Mutschler>{{Cytuj |autor= Ernst Mutschler, Gerd Geisslinger, Heyo K. Kroemer, Peter Ruth, Monika Schäfer-Korting|tytuł = Farmakologia i toksykologia |wydawca = MedPharm Polska |miejsce = Wrocław |data= 2010 |isbn = 978-83-60466-81-0|s=383–384}}</ref> |
* <ref name=Mutschler>{{Cytuj |autor = Ernst Mutschler, Gerd Geisslinger, Heyo K. Kroemer, Peter Ruth, Monika Schäfer-Korting |tytuł = Farmakologia i toksykologia |wydawca = MedPharm Polska |miejsce = Wrocław |data = 2010 |isbn = 978-83-60466-81-0 |s = 383–384}}</ref> |
||
}} |
}} |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{PSChem|strony=44}} |
* {{PSChem|strony=44}} |
||
* {{cytuj |tytuł=Mała encyklopedia medycyny|wolumin= I|wydanie=IV|wydawca=[[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]]|miejsce=Warszawa|data=1988|isbn=83-01-08835-4|s=60}} |
* {{cytuj |tytuł = Mała encyklopedia medycyny |wolumin = I |wydanie = IV |wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]] |miejsce = Warszawa |data = 1988 |isbn = 83-01-08835-4 |s = 60}} |
||
* {{cytuj |tytuł=Encyklopedia popularna|wolumin= |
* {{cytuj |tytuł = Encyklopedia popularna |wolumin = I |wydanie = II |wydawca = [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]] |miejsce = Warszawa |data = 1983 |isbn = 83-01-00000-7 |s = 171}} |
||
{{Zastrzeżenia|Medycyna}} |
{{Zastrzeżenia|Medycyna}} |
Wersja z 21:07, 24 lip 2021
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C17H23NO3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
289,37 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd |
biały lub prawie biały krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ATC | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Atropina (łac. atropinum) – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów tropanowych, ester 3-hydroksytropanu i kwasu 3-hydroksy-2-fenylopropanowego. Antagonista pozazwojowych receptorów muskarynowych M1-M2. Nie wykazuje istotnego działania na pozostałe receptory muskarynowe[7]. Stosowana jako lek rozkurczowy i środek rozszerzający źrenice. Jest racematem składającym się z dwóch enancjomerów różniących się konfiguracją przy atomie 2 grupy fenylopropanianowej; enancjomer 2S to hioscyjamina (L-atropina), wykazująca silniejsze działanie niż racemat.
Występowanie
Występuje naturalnie w wielu roślinach rodziny psiankowatych (Solanaceae), w pokrzyku wilczej jagodzie (Atropa belladonna) czy w bieluniu dziędzierzawie (Datura stramonium).
Wpływ na organizm
Poraża zakończenia przywspółczulnego układu nerwowego, blokując receptory muskarynowe[8], co skutkuje obniżeniem wydzielania gruczołowego oraz rozkurczem mięśni gładkich przewodu pokarmowego, oskrzeli i układu moczowego. Poraża akomodację oka i rozszerza źrenice, przyspiesza tętno, ponadto:
- w małych dawkach pobudza korę mózgową, a także działa negatywnie na układ pozapiramidowy i ośrodek wymiotny,
- w dużych dawkach wywołuje tzw. „śpiączkę atropinową” (dawna metoda leczenia chorób psychicznych).
Zatrucie atropiną
Zatrucie atropiną charakteryzuje się szeregiem poniższych objawów[9][10]:
- zaczerwienienie twarzy – wskutek poszerzenia naczyń skóry właściwej,
- bardzo rozszerzone źrenice, upośledzenie ostrości wzroku, zaburzenia akomodacji, światłowstręt, wzrost ciśnienia śródgałkowego u chorych na jaskrę z zamkniętym kątem przesączania,
- suchość śluzówek (kserostomia) z towarzyszącą jej utratą smaku oraz suchość skóry,
- trudności w przełykaniu spowodowane utrudnionym formowaniem kęsów przy zmniejszonym wydzielaniu śliny,
- przyspieszona akcja serca,
- zatrzymanie moczu,
- porażenie perystaltyki jelita,
- hipertermia – w dużych dawkach atropiny, wskutek zahamowania wydzielania potu,
- stany pobudzenia, omamy i drgawki kloniczne, głęboka utrata przytomności wraz z zejściem śmiertelnym w wyniku ośrodkowego porażenia oddechu.
Zapamiętanie wyglądu osoby zatrutej atropiną ułatwia mnemotechnika:
- Czerwony jak burak, rozpalony jak piec, suchy jak pieprz, ślepy jak nietoperz, niespokojny jak tygrys w klatce[11].
Leczenie ostrego zespołu antycholinergicznego polega na zapobieżeniu dalszego wchłaniania substancji, leczeniu objawowym oraz zastosowaniu benzodiazepin oraz fizostygminy. Ważne jest zabezpieczenie pobudzonego chorego przed urazem[9][10].
Zastosowanie
W lecznictwie atropina używana jest zazwyczaj w postaci siarczanu. Atropina w związku z hamowaniem skurczu oskrzeli i wydzielania z dróg oddechowych oraz blokowaniem odruchów z nerwu błędnego jest używana w premedykacji przed znieczuleniem ogólnym[9][12].
Atropina stosowana jest do przywracania prawidłowej pracy serca przy bradykardii. Do 2010 r. podawano ją także w ramach akcji resuscytacyjnej w rozkojarzeniu elektromechanicznym oraz asystolii, jednak według najnowszych wytycznych nie jest zalecana do stosowania przy zatrzymaniu krążenia[13]. Typową dawką dożylną jest 0,5 mg (pod kontrolą EKG do maksymalnie 3 mg). Dawki mniejsze niż 0,5 mg mogą paradoksalnie pogłębić bradykardię[14]. Atropina nie powinna być podawana pacjentom po przeszczepie serca, ponieważ może wywołać zaawansowany blok serca lub zatrzymanie zatokowe[15].
Znajduje zastosowanie w leczeniu stanów spastycznych przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowodów, w tym w spastycznych zaparciach, skurczu odźwiernika, kolce żółciowej i kolce nerkowej[9][12].
W okulistyce używa się atropiny w długotrwałym rozszerzeniu źrenicy w zapaleniu tęczówki i ciała rzęskowego w celu zapobieżeniu zrostom. Jest używana również jako lek rozszerzający źrenice w celach diagnostycznych. Nie powinna być stosowana u osób prowadzących pojazdy mechaniczne[12].
Jest odtrutką w przypadku zatruć spowodowanych inhibitorami acetylocholinoesterazy, do których należą niektóre związki fosforoorganiczne, wśród nich fosforoorganiczne pestycydy i bojowe środki trujące, takie jak soman, sarin, tabun i VX, a także niektóre pestycydy karbaminianowe[16].
Przypisy
- ↑ Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3 .
- ↑ a b c Atropine, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 174174 [dostęp 2021-04-20] (ang.).
- ↑ W Botttomley , Pi Mortimer , The partition separation of tropane alkaloids, „Australian Journal of Chemistry”, 7 (2), 1954, s. 189, DOI: 10.1071/CH9540189 [dostęp 2021-04-20] (ang.).
- ↑ a b c Atropine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00572 (ang.).
- ↑ a b Atropine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-02-21] (ang.).
- ↑ a b Atropina, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-09] (ang.).
- ↑ Atropinum Sulfuricum WZF (atropina) – roztwór do wstrzykiwań [online], Medycyna Praktyczna [dostęp 2021-04-20] .
- ↑ Anne-Sophie Lemaire-Hurtel , Jean-Claude Alvarez , Drugs Involved in Drug-Facilitated Crime – Pharmacological Aspects, [w:] Pascal Kintz (red.), Toxicological Aspects of Drug-Facilitated Crimes, Academic Press, 2014, s. 47–91, DOI: 10.1016/B978-0-12-416748-3.00003-7, ISBN 978-0-12-416748-3 , patrz s. 84.
- ↑ a b c d Ernst Mutschler i inni, Farmakologia i toksykologia, Wrocław: MedPharm Polska, 2010, s. 383–384, ISBN 978-83-60466-81-0 .
- ↑ a b Andrzej Szczeklik , Piotr Gajewski , Interna Szczeklika 2014, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2014, s. 2444–2445, ISBN 978-83-7430-405-4 .
- ↑ Leki układu autonomicznego, [w:] Ryszard Korbut , Farmakologia po prostu, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2007, s. 31, ISBN 978-83-233-2334-1 .
- ↑ a b c Atropina, [w:] Indeks Leków MP, opis substancji, Medycyna Praktyczna [dostęp 2021-04-20] .
- ↑ Wytyczne resuscytacji 2010, Polska Rada Resuscytacji, 2010, ISBN 978-83-89610-10-2 .
- ↑ P. Dauchot , J.S. Gravenstein , Effects of atropine on the electrocardiogram in different age groups, „Clinical Pharmacology and Therapeutics”, 12 (2), 1971, s. 274–280, DOI: 10.1002/cpt1971122part1274, PMID: 5554942 [dostęp 2021-04-20] (ang.).
- ↑ Alain Bernheim i inni, Atropine often results in complete atrioventricular block or sinus arrest after cardiac transplantation: an unpredictable and dose-independent phenomenon, „Transplantation”, 77 (8), 2004, s. 1181–1185, DOI: 10.1097/01.tp.0000122416.70287.d9, PMID: 15114081 [dostęp 2021-04-20] (ang.).
- ↑ Atropine Sulfate – Medical Countermeasures Database – CHEMM [online], U.S. Department of Health & Human Services [dostęp 2019-11-13] .
Bibliografia
- Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 44, ISBN 83-7183-240-0 .
- Mała encyklopedia medycyny, wyd. IV, t. I, Warszawa: PWN, 1988, s. 60, ISBN 83-01-08835-4 .
- Encyklopedia popularna, wyd. II, t. I, Warszawa: PWN, 1983, s. 171, ISBN 83-01-00000-7 .