Annie Lennox: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Rescuing 2 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8
poprawa linków
Linia 60: Linia 60:
Po kilkuletniej przerwie, podczas której artystka poświęciła się wychowywaniu dzieci, w 1995 roku ukazał się album ''[[Medusa (album Annie Lennox)|Medusa]]'', zawierający [[cover]]y m.in. [[Bob Marley|Boba Marleya]] czy zespołu [[The Clash]]. Płyta powtórzyła sukces debiutanckiego albumu i dotarła do miejsca 1. na brytyjskiej liście sprzedaży{{r|chartstatsannielennox}}. Dwa pierwsze single z płyty, „[[No More „I Love You’s”]]” i „[[A Whiter Shade of Pale#Wersja Annie Lennox|A Whiter Shade of Pale]]” stały się ogromnymi przebojami, plasując się na wysokich miejscach list przebojów{{r|chartstatsannielennox}}. Za piosenkę „No More „I Love You’s”” wokalistka otrzymała w 1995 roku [[Nagroda Grammy|Nagrodę Grammy]]<ref>{{cytuj stronę| url = https://www.allmusic.com/artist/p24064| tytuł = Annie Lennox Grammy Awards| data dostępu = 2009-07-20| autor = | opublikowany = [[AllMusic|Allmusic]]| praca = | data = | język = en}}</ref>. Latem wystąpiła jako jedna z głównych gwiazd polskiego [[Sopot Festival]]. W tym samym roku Lennox spotkała się z [[Dalajlama|Dalajlamą]] i zajęła się działalnością charytatywną.
Po kilkuletniej przerwie, podczas której artystka poświęciła się wychowywaniu dzieci, w 1995 roku ukazał się album ''[[Medusa (album Annie Lennox)|Medusa]]'', zawierający [[cover]]y m.in. [[Bob Marley|Boba Marleya]] czy zespołu [[The Clash]]. Płyta powtórzyła sukces debiutanckiego albumu i dotarła do miejsca 1. na brytyjskiej liście sprzedaży{{r|chartstatsannielennox}}. Dwa pierwsze single z płyty, „[[No More „I Love You’s”]]” i „[[A Whiter Shade of Pale#Wersja Annie Lennox|A Whiter Shade of Pale]]” stały się ogromnymi przebojami, plasując się na wysokich miejscach list przebojów{{r|chartstatsannielennox}}. Za piosenkę „No More „I Love You’s”” wokalistka otrzymała w 1995 roku [[Nagroda Grammy|Nagrodę Grammy]]<ref>{{cytuj stronę| url = https://www.allmusic.com/artist/p24064| tytuł = Annie Lennox Grammy Awards| data dostępu = 2009-07-20| autor = | opublikowany = [[AllMusic|Allmusic]]| praca = | data = | język = en}}</ref>. Latem wystąpiła jako jedna z głównych gwiazd polskiego [[Sopot Festival]]. W tym samym roku Lennox spotkała się z [[Dalajlama|Dalajlamą]] i zajęła się działalnością charytatywną.


W 1998 roku, po śmierci jednego z byłych członków The Tourists, Annie Lennox odnowiła swój kontakt z [[David A. Stewart|Davidem Stewartem]]. W roku 1999 nastąpiła reaktywacja [[Eurythmics]] i wydana została płyta ''[[Peace (album)|Peace]]''. Przypadła ona do gustu i krytykom i publiczności, a singel „[[I Saved the World Today]]” osiągnął spory sukces{{r|chartstatseurythmics}}. Zespół zorganizował także tournée pod nazwą Peacetour.
W 1998 roku, po śmierci jednego z byłych członków The Tourists, Annie Lennox odnowiła swój kontakt z [[David A. Stewart|Davidem Stewartem]]. W roku 1999 nastąpiła reaktywacja [[Eurythmics]] i wydana została płyta ''[[Peace (album Eurythmics)|Peace]]''. Przypadła ona do gustu i krytykom i publiczności, a singel „[[I Saved the World Today]]” osiągnął spory sukces{{r|chartstatseurythmics}}. Zespół zorganizował także tournée pod nazwą Peacetour.


[[File:Annie lennox nemahziz.jpg|thumb|Annie Lennox (2004)]]
[[File:Annie lennox nemahziz.jpg|thumb|Annie Lennox (2004)]]

Wersja z 20:09, 16 wrz 2021

Annie Lennox
Ilustracja
Annie Lennox w 2010 roku
Imię i nazwisko

Ann Lennox

Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1954
Aberdeen

Instrumenty

instrumenty klawiszowe, flet poprzeczny

Gatunki

pop, soul, pop-rock, synth pop

Zawód

wokalistka

Aktywność

od 1975

Powiązania

Eurythmics, David A. Stewart

Zespoły
Eurythmics (1980–2005)
The Tourists (1977–1980)
The Catch (1975–1977)
Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Annie Lennox (ur. 25 grudnia 1954 w Aberdeen[1]) – szkocka piosenkarka solowa, była wokalistka i kompozytorka duetu Eurythmics. Jest także działaczką społeczną, przewodząc od 2007 akcji SING Campaign, mającej na celu walkę z AIDS w Afryce[2]. Jej głos jest klasyfikowany jako kontralt[3].

Łączna sprzedaż jej płyt, zarówno albumów solowych, jak i Eurythmics, przekroczyła liczbę 80 milionów egzemplarzy[4].

Została nagrodzona Oscarem, Brit Awards, Grammy oraz Złotym Globem[5].

Życiorys

1954–1980: Początki

Annie Lennox urodziła się w szkockim mieście Aberdeen. Jej ojciec pracował w stoczni przy produkcji kotłów okrętowych, matka natomiast była kucharką[5]. Była jedynaczką i wspólnie z rodzicami mieszkała w dwupokojowym mieszkaniu. Pomimo trudnej sytuacji finansowej, pobierała lekcje gry na fortepianie, a mając 11 lat, rozpoczęła także naukę gry na flecie[6]. Interesowała się też śpiewaniem i często spędzała czas śpiewając popularne w tamtym czasie piosenki, m.in. zespołu The Beatles. Uczęszczała do Aberdeen High School for Girls.

W wieku 17 lat Lennox dostała się do Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[1], gdzie studiowała trzy lata muzykę poważną. Czuła się wówczas nieszczęśliwa, częściowo z powodu swojej samotności i nieśmiałości[7]. Tuż przed końcowymi egzaminami rzuciła studia[5]. Pracowała m.in. w fabryce rybnej[6] i sklepie odzieżowym[8]. Przez następne lata występowała w klubach i barach z różnymi zespołami, aż w końcu podjęła pracę jako kelnerka w Pippins Restaurant. Tam poznała Dave’a Stewarta. Pierwsze słowa, jakie do niej skierował, brzmiały podobno: „Czy wyjdziesz za mnie?”[9]. Nie wyszła, ale niedługo potem Lennox i Stewart zostali parą[1] i rozpoczęli wspólną karierę muzyczną.

Razem z Peetem Coombesem założyli trio The Catch w 1975 roku. Dwa lata później ukazał się ich debiutancki (i jedyny) singel „Borderline”. Nie odniósł on jednak sukcesu i nie wszedł na żadną listę przebojów. Nie zniechęciło to jednak zespołu. Do grupy dołączyli Jim Tooney oraz Eddie Chin i odtąd The Catch działali jako The Tourists. Zespół wydał trzy albumy studyjne oraz kilka singli. Dwa z nich, „I Only Want to Be with You” i „So Good to Be Back Home Again”, dotarły do pierwszej dziesiątki brytyjskiej listy[10]. Mimo to zespół nie odniósł większego sukcesu i w 1980 roku został rozwiązany.

1981–1991: Eurythmics

Annie Lennox w Norwegii, 1986

Wraz z rozpadem The Tourists zakończył się też związek Annie i Davida. Postanowili jednak kontynuować wspólną karierę muzyczną i założyli synthpopowy duet Eurythmics (nazwa pochodziła od słowa „eurytmia”[9]).

Pierwszy album duetu, In the Garden, ukazał się w 1981 roku. Mimo dobrych ocen krytyków, nie znalazł on zbyt wielu nabywców. Dopiero wydany w 1983 roku album Sweet Dreams (Are Made of This) okazał się wielkim sukcesem. Singel „Sweet Dreams (Are Made of This)” dotarł do pierwszego miejsca listy Billboard Hot 100[11] i drugiego na liście brytyjskiej[12]. W wideoklipie „Sweet Dreams” Annie Lennox zaprezentowała swój charakterystyczny image kobiety z krótkimi, pomarańczowymi włosami, w męskim garniturze. W Europie nie wzbudziło to sensacji, lecz w USA wizerunek artystki wywołał oburzenie. Przez pewien czas zakazane nawet było emitowanie teledysków Eurythmics w MTV. Kontrowersje wzbudził też teledysk do piosenki „Love Is a Stranger”.

Annie podczas festiwalu Rock am Ring w 1987 roku

Pod koniec 1983 roku ukazał się kolejny album Eurythmics, Touch. Zawierał on takie hity jak: „Who’s That Girl?” i „Here Comes the Rain Again”. W tymże roku Lennox poznała Randha Ramana, zakonnika religii Hare Kryszna. Zafascynowana jego osobą i poglądami w 1984 roku wzięła z nim ślub. Małżeństwo rozpadło się jednak po upływie niespełna roku[1]. W tym samym roku Stewart i Lennox przyjęli propozycję nagrania ścieżki dźwiękowej do filmu 1984. Ukazała się ona na płycie 1984 (For the Love of Big Brother). Płyta nie odniosła sukcesu, a zespół wdał się w nieporozumienie z reżyserem filmu i firmą Virgin Records, która zleciła nagranie soundtracku.

W roku 1985 Eurythmics wydali kolejny album, Be Yourself Tonight, który jest uważany za jeden z najlepszych w historii zespołu. Zawierał takie przeboje jak: „There Must Be an Angel” oraz „Sisters Are Doin’ It for Themselves” (zaśpiewane razem z Arethą Franklin). Następny album duetu, Revenge ukazał się w 1986 roku i kontynuował poprockowe brzmienie zapoczątkowane na poprzednim albumie. Spośród znajdujących się na nim piosenek singlami zostały m.in. „The Miracle of Love” i „Missionary Man”. W tym samym roku Lennox i Stewart wyruszyli w największą w swej karierze trasę koncertową – Revenge Tour. Koncertując w Japonii, artystka poznała izraelskiego producenta filmowego, Uriego Fruchtmanna. Dwa lata później, w 1988 roku, wzięli ślub. Małżeństwo to przetrwało 12 lat[1].

W 1987 roku na rynku ukazał się kolejny album Eurythmics, Savage. Zebrał on mieszane recenzje i nie powtórzył sukcesu swych poprzedników. W 1988 roku Annie Lennox razem z Alem Greenem nagrała świąteczną piosenkę „Put a Little Love in Your Heart”. Tego samego roku piosenkarka urodziła syna, Daniela, który jednak zmarł przy porodzie[13]. Skłoniło ją to do napisania piosenki „Angel”.

Następny album duetu, We Too Are One ukazał się w 1989 roku. W Wielkiej Brytanii sprzedawał się bardzo dobrze (zadebiutował na pierwszym miejscu listy sprzedaży[14]), jednak w USA odniósł umiarkowany sukces. Po dziesięciu latach działalności duet rozstał się i zarówno Annie Lennox, jak i Dave Stewart postanowili rozpocząć kariery solowe. Jednak, podczas gali rozdania Brit Awards, piosenkarka oświadczyła, że wycofuje się na 2 lata z życia publicznego, aby urodzić dziecko.

1992–2009: Kariera solowa

Jej pierwsza solowa płyta zatytułowana Diva ukazała się dopiero w 1992 roku i spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem, zarówno krytyków, jak i publiczności (numer 1 na brytyjskiej liście sprzedaży[15]). Pochodzące z niej single „Why”, „Walking on Broken Glass” i „Little Bird” stały się wielkimi przebojami. Albumowi towarzyszyło wydawnictwo video zatytułowane Totally Diva, zawierające teledyski do piosenek z płyty. W tym samym roku piosenkarka nagrała utwór „Love Song for a Vampire” do filmu Drakula. 20 kwietnia 1992 roku Lennox wzięła udział w koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert, wykonując w duecie z Davidem Bowiem „Under Pressure”.

Po kilkuletniej przerwie, podczas której artystka poświęciła się wychowywaniu dzieci, w 1995 roku ukazał się album Medusa, zawierający covery m.in. Boba Marleya czy zespołu The Clash. Płyta powtórzyła sukces debiutanckiego albumu i dotarła do miejsca 1. na brytyjskiej liście sprzedaży[15]. Dwa pierwsze single z płyty, „No More „I Love You’s”” i „A Whiter Shade of Pale” stały się ogromnymi przebojami, plasując się na wysokich miejscach list przebojów[15]. Za piosenkę „No More „I Love You’s”” wokalistka otrzymała w 1995 roku Nagrodę Grammy[16]. Latem wystąpiła jako jedna z głównych gwiazd polskiego Sopot Festival. W tym samym roku Lennox spotkała się z Dalajlamą i zajęła się działalnością charytatywną.

W 1998 roku, po śmierci jednego z byłych członków The Tourists, Annie Lennox odnowiła swój kontakt z Davidem Stewartem. W roku 1999 nastąpiła reaktywacja Eurythmics i wydana została płyta Peace. Przypadła ona do gustu i krytykom i publiczności, a singel „I Saved the World Today” osiągnął spory sukces[12]. Zespół zorganizował także tournée pod nazwą Peacetour.

Annie Lennox (2004)

W roku 2003 ukazał się długo oczekiwany, trzeci solowy album Lennox, pt. Bare. Został on oceniony jeszcze lepiej niż Medusa i dotarł do 3. miejsca na liście sprzedaży w Wielkiej Brytanii[15]. Trzy single z niego pochodzące trafiły na pierwsze miejsce amerykańskiej listy tanecznej[17]. W tym samym roku piosenkarka nagrała utwór „Into the West” do filmu Władca Pierścieni: Powrót króla. Za tę piosenkę została uhonorowana Oscarem. W lipcu 2005 roku wystąpiła podczas koncertu Live 8 w Hyde Parku w Londynie, obok takich artystów jak Madonna czy Sting.

1 października 2007 ukazał się czwarty album artystki, Songs of Mass Destruction. Jak powiedziała sama wokalistka, na płycie znalazło się „dwanaście mocnych, emocjonalnych piosenek”. Album, nagrany w Los Angeles, prezentował bardziej mroczne oblicze niż poprzednie wydawnictwa Annie Lennox. Pierwszym singlem z płyty został utwór „Dark Road”, a kolejnym „Sing”. W nagraniu tej drugiej piosenki, która manifestuje zaangażowanie Lennox w walkę z AIDS, wzięły udział 23 światowej sławy wykonawczynie, m.in. Madonna, Céline Dion, Melissa Etheridge, Pink, Shakira i zespół Sugababes[18]. Artystka promowała płytę trasą koncertową pod nazwą Annie Lennox Sings. Wtedy też założyła kampanię charytatywną o nazwie SING Campaign[19].

W 2008 roku ogłoszono wydanie pierwszej solowej kompilacji Annie Lennox. Ostatecznie album The Annie Lennox Collection ukazał się w lutym i w marcu 2009 roku. Zawierał on dodatkowo dwa nowe utwory oraz, zależnie od wersji, płytę DVD z teledyskami. Składanka zadebiutowała na miejscu 2. w Wielkiej Brytanii[15]. Wydanie płyty The Annie Lennox Collection wypełniło warunki kontraktu z wytwórnią Sony BMG. W 2010 roku artystka związała się z firmą Universal Music, która w listopadzie wydała świąteczny album Annie, A Christmas Cornucopia. 12 sierpnia 2012 roku wystąpiła w uroczystości zamknięcia XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie[20].

Życie prywatne

Rodzice Annie Lennox zmarli na raka[7].

Jej pierwszym mężem, w latach 1984–1985, był niemiecki kapłan Hare Kryszna, Radha Raman[9][21]. Małżeństwo z kolejnym partnerem, izraelskim producentem filmowym Uri Fruchtmannem, trwało 12 lat (1988–2000). Z drugiego związku piosenkarki pochodzą dwie córki: Lola (ur. 1990) i Tali (ur. 1993)[1].

Działalność charytatywna i społeczna

Annie Lennox od wielu lat jest aktywną działaczką na rzecz praw człowieka i bierze udział w wielu akcjach humanitarnych.

W kwietniu 1992 roku wraz z wieloma innymi artystami wzięła udział w koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert na stadionie Wembley w Londynie. Pieniądze z koncertu przeznaczono na walkę z AIDS.

Jest poważnie zaangażowana w pomoc dla afrykańskich kobiet zakażonych wirusem HIV. Od jesieni 2007 roku prowadzi swoją kampanię charytatywną o nazwie SING Campaign. Stara się zainteresować ludzi problemami Afryki[2].

Na początku lat 90., po zawieszeniu działalności Eurythmics, zajęła się pomocą dla bezdomnych[5].

Po zakończeniu trasy koncertowej Peacetour w 1999 roku, Annie Lennox i Dave Stewart przekazali cały dochód organizacjom Amnesty International i Greenpeace[22].

Annie Lennox wspiera organizację pozarządową Burma Campaign UK, która ma na celu przywrócenie praw człowieka i demokracji w Birmie[23].

Artystka głośno sprzeciwiła się również działaniom zbrojnym w Strefie Gazy. W styczniu 2009 wzięła udział w dwóch protestach na placu Trafalgar Square w Londynie[24][25]. Apelowała też o zaprzestanie tego konfliktu w kilku programach brytyjskiej telewizji.

31 grudnia 2010 ogłoszono, iż w uznaniu jej działalności charytatywnej została uhonorowana Orderem Imperium Brytyjskiego klasy Oficer (OBE).

Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Annie Lennox.
 Zobacz też: Dyskografia Eurythmics.

Albumy

Single

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Annie Lennox w bazie Notable Names Database (ang.)
  2. ↑ a b Timeline. annielennosxing.com. [dostęp 2009-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-13)]. (ang.).
  3. ↑ Music: Annie Lennox. Barnes & Noble. [dostęp 2009-07-20]. (ang.).
  4. ↑ Sweet Dreams for SNP as Annie backs independence. scotsman.com, 2008-06-27. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Annie Lennox – najsłynniejsza szkocka piosenkarka. dlaStudenta.pl, 2005-12-26. [dostęp 2009-07-20]. (pol.).
  6. ↑ a b Annie Lennox Answers Your Questions – April 2009. YouTube, 2009-04-21. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).
  7. ↑ a b Desert Island Discs. BBC Radio 4. 2008-05-11.
  8. ↑ Andrew Williams: Annie Lennox: I wouldn’t have stood a chance on The X Factor. Metro.co.uk, 2010-05-14. [dostęp 2010-06-09]. (ang.).
  9. ↑ a b c Lucy O’Brien: Annie Lennox. Londyn: Sidgwick & Jackson, 1991. ISBN 0 238 06014.
  10. ↑ Tourists. Chart Stats. [dostęp 2009-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-06)]. (ang.).
  11. ↑ Eurythmics Billboard Singles. Allmusic. [dostęp 2009-07-27]. (ang.).
  12. ↑ a b Eurythmics. Chart Stats. [dostęp 2009-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-04)]. (ang.).
  13. ↑ Lennox’s stillborn son inspired charity work. Contactmusic, 2008-05-12. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).
  14. ↑ Eurythmics – We Too Are One. Chart Stats. [dostęp 2009-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)]. (ang.).
  15. ↑ a b c d e Annie Lennox. Chart Stats. [dostęp 2009-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-06)]. (ang.).
  16. ↑ Annie Lennox Grammy Awards. Allmusic. [dostęp 2009-07-20]. (ang.).
  17. ↑ Annie Lennox Billboard Singles. Allmusic. [dostęp 2009-07-27]. (ang.).
  18. ↑ Gwiazdy u Annie Lennox. Gery.pl, 2007-08-04. [dostęp 2009-09-17]. (pol.).
  19. ↑ Becky Allen: Annie Lennox: Singing Out Against HIV. The Body, 2009-06-26. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).
  20. ↑ BBC News – New Year Honours for Lennox, Suchet, Hancock and Webb. bbc.co.uk. [dostęp 2010-12-31].
  21. ↑ Annie Lennox’s Story Married Radha Raman. OurStory.com. [dostęp 2009-07-20]. (ang.).
  22. ↑ Peace core. „The Herald”, s. 16, 1999-11-25. 
  23. ↑ The Lady of Burma, Annie Lennox & Tutu’s pin up. The Burma Campaign UK, 2006-11-09. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).
  24. ↑ Ben Quinn, Matthew Weaver: Tens of thousands in London protest Gaza offensive. The Guardian, 2009-01-03. [dostęp 2009-09-17]. (ang.).
  25. ↑ 100,000 march in London against Israel’s war on Gaza. NowPublic, 2009-01-10. [dostęp 2009-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Annie Lennox
Albumy
Single
Powiązane

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Annie_Lennox&oldid=64561335”