Władimir Paszkow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
+
 
m Usunięto kategorię "Rosyjscy urzędnicy"; Dodano kategorię "Rosyjscy samorządowcy" za pomocą HotCat
Linia 46: Linia 46:
[[Kategoria:Rosyjscy politycy]]
[[Kategoria:Rosyjscy politycy]]
[[Kategoria:Rosyjscy przedsiębiorcy]]
[[Kategoria:Rosyjscy przedsiębiorcy]]
[[Kategoria:Rosyjscy urzędnicy]]
[[Kategoria:Rosyjscy samorządowcy]]
[[Kategoria:Rosyjscy wojskowi]]
[[Kategoria:Rosyjscy wojskowi]]
[[Kategoria:Separatyści prorosyjscy na Ukrainie]]
[[Kategoria:Separatyści prorosyjscy na Ukrainie]]

Wersja z 15:23, 17 wrz 2021

Władimir Paszkow
Владимир Игоревич Пашков
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1961
Brack

Premier Donieckiej Republiki Ludowej
Okres

od 6 lutego 2020
do nadal

Poprzednik

Aleksandr Ananczenko

Władimir Igoriewicz Paszkow (ros. Владимир Игоревич Пашков; ur. 4 lutego 1961 w Bracku) – rosyjski polityk, przedsiębiorca i wojskowy, od 6 lutego 2020 premier Donieckiej Republiki Ludowej.

Życiorys

Syn Igora Paszkowa, jednego z budowniczych elektrowni w Bracku. Przez trzy lata studiował w Irkuckim Instytucie Politechnicznym, następnie przeniósł się do Pacyficznego Instytutu Marynarki Wojennej im. S. Makarowa, który ukończył w 1985. Od 1985 do 1993 służył w marynarce, m.in. w łodziach podwodnych, dochodząc do rangi kapitana III klasy. Następnie powrócił do Bracka, gdzie na miejscowej uczelni ukończył ekonomię i zarządzanie przedsiębiorstwem. Od 1993 do 2002 pracował w administracji miejskiej Bracka, będąc m.in. szefem departamentu i zastępcą burmistrza (2005–2006), później zatrudniony m.in. w administracji obwodu irkuckiego. Obejmował stanowiska zastępcy gubernatora tego obwodu (2008, 2012–2014), ministra rozwoju, edukacji, pracy i nauki w rządzie lokalnym (2008–2012) oraz pierwszego wicepremiera obwodu irkuckiego (2010–2012)[1].

W lutym 2014 odszedł z władz obwodowych, zajmując się działalnością biznesową. Został właścicielem kilku przedsiębiorstw, które przejęły kontrolę nad znacjonalizowanymi firmami metalurgicznymi i górniczymi w Ługańskiej i Donieckiej Republice Ludowej. Podjął też współpracę z koncernem Rosnieft oraz oligarchą Serhijem Kurczenko. Objął funkcję prezesa funduszu mającego wspierać inicjatywy humanitarne oskarżanego przez ukraińskie służby o finansowanie separatystów w tym regionie[2][3]. W 2018 objęty sankcjami amerykańskiego Departamentu Skarbu[4]. W kwietniu 2019 został wicepremierem rządu Donieckiej Republiki Ludowej, odpowiedzialnym za sprawy ekonomiczno-społeczne (zastąpił Igora Martynowa[5][6]. 6 lutego 2020 objął fotel premiera DRL w miejsce Aleksandra Ananczenki[3].

Przypisy