Wikipedysta:Mafo/121 Centre: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Usunięta treść Dodana treść
Mafo (dyskusja | edycje)
Nowa strona: {{Budynek infobox |nazwa = Syrena |nazwa oryginalna = |zabytek = |zdjęcie = |opis zdjęcia = Front skłotu w 2020 r. |państwo = Polska |miejscowość = Warszawa |adres = ul. Wilcza 30<br />00-544 Warszawa |typ budynku = kamienica |styl architektoniczny = |architekt = |inwestor = |wysokość całkowita…
Znaczniki: Edytor kodu źródłowego 2017 Link do ujednoznacznienia
 
Mafo (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Budynek infobox
{{Budynek infobox
|nazwa = Syrena
|nazwa = 121 Centre
|nazwa oryginalna =
|nazwa oryginalna =
|zabytek =
|zabytek =
|zdjęcie =
|zdjęcie =
|opis zdjęcia = Front skłotu w 2020 r.
|opis zdjęcia =
|państwo = Polska
|państwo = Polska
|miejscowość = Warszawa
|miejscowość = Londyn
|adres = ul. Wilcza 30<br />00-544 Warszawa
|adres = 121 Railton Road<br />Londyn
|typ budynku = kamienica
|typ budynku = kamienica
|styl architektoniczny =
|styl architektoniczny =
Linia 25: Linia 25:
|właściciel =
|właściciel =
|plan budynku =
|plan budynku =
|kod mapy = Warszawa
|kod mapy = Londyn
|współrzędne = 52° 13′ 30.58″ N 21° 0′ 58.93″ E
|współrzędne = 51° 27′ 27.1″ N 0° 6′ 26.49″ W
|commons =
|commons =
|www = https://syrena.org/
|www =
}}
}}


'''121 Centre''' – [[skłot]] i [[Autonomiczne centrum społeczne|centrum społeczne]] w [[Brixton]], w południowym [[Londyn|Londynie]], istniejące od 1981 do 1999. Jako [[Anarchizm|anarchistyczny]] ośrodek społeczny, miejsce to zawierało księgarnię, kawiarnię, [[infoshop]], bibliotekę, przestrzeń biurową, drukarnię i przestrzeń do prób muzycznych oraz spotkań. Wśród organizacji korzystających z miejsca oferowanego przez skłot znalazły się [[Jedzenie Zamiast Bomb|Food Not Bombs]], [[Anarchistyczny Czarny Krzyż]], oddziały pomocy dla więźniów, magazyn [[Anarchizm feministyczny|anarchofeministyczny]], organizacja pomocy dla skłotersów oraz grupa [[Anarchizm queerowy|anarchoqueerowa]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Keith McHenry, Chaz Bufe, Hedges Chris |tytuł = The Anarchist Cookbook |data = 2015 |isbn = 9781937276768 |wydawca = See Sharp Press}}</ref>. W 121 Centre odbywały się m. in. koncerty punkowe, kobiece wieczory kawiarniane oraz comiesięczna noc [[Queer|queerowa]]. Ośrodek był kameralny<ref>{{Cytuj |redaktor = Pamela K. Gilbert |tytuł = Imagined Londons |data = 2002 |isbn = 9780791455012 |wydawca = SUNY Press}}</ref> i był jednym z najdłużej działających skłotów w Londynie<ref name=":0" />.
'''Syrena''' – [[Squat|skłot]] i [[autonomiczne centrum społeczne]] mieszczące się w kamienicy przy [[Ulica Wilcza w Warszawie|ul. Wilczej]] 30 w [[Warszawa|Warszawie]].


== Historia ==
== Początki ==
Budynek przy 121 Railton Road został po raz pierwszy zasiedlone przez [[Olive Morris]] w 1973. Założono tam księgarnię Sabarr Books, zanim przeniosła się gdzie indziej. Ośrodek stał się wówczas anarchistycznym centrum społecznym<ref>{{Cytuj |autor = Emma Allotey |tytuł = Morris, Olive Elaine (1952–1979) |data = 2012 |data dostępu = 2021-10-06 |opublikowany = Oxford Dictionary of National Biography |doi = 10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-100963;jsessionid=cb3da3f6d9281f3bcc1d00fee152c599 |url = https://www.oxforddnb.com/view/10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-100963;jsessionid=CB3DA3F6D9281F3BCC1D00FEE152C599 |archiwum = https://web.archive.org/web/20211006124505/https://www.oxforddnb.com/view/10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-100963;jsessionid=CB3DA3F6D9281F3BCC1D00FEE152C599 |język = en}}</ref>.
Budynek przy ul. Wilczej 30 pochodzi z XIX wieku<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Natalia Bet |tytuł = Zabytkowa kamienica straszy w centrum miasta |data = |data dostępu = 2020-08-25 |opublikowany = Życie Warszawy |url = http://www.zw.com.pl/artykul/550931.html |archiwum = https://web.archive.org/web/20160204003741/http://www.zw.com.pl/artykul/550931.html |język = pl}}</ref>. W 1945 został przeznaczony do rozbiórki ze względu na swój kiepski stan. Wówczas jego połowa została całkowicie zniszczona, natomiast klatki schodowe oraz front były poważnie uszkodzone. Pomimo tego, w tym samym roku budynek na dziko zasiedliło 50 osób, które rozpoczęły remont. Na przełomie 1945/1946 na większą skalę ruszył koncesjonowany remont mieszkań dla wszystkich za pieniądze z budżetu. Wraz z dekretem o komunalizacji gruntów powstało [[Mieszkanie#Mieszkania komunalne|mieszkalnictwo komunalne]] (pierwszy raz w historii miasta, którego domy przed wojną w 97 proc. należały do prywatnych kamieniczników). Zalegalizowano też pobyt „dzikich lokatorów”, którzy mieszkali i sami remontowali swoje domy<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Historia naszej kamienicy |data = |data dostępu = 2020-08-24 |url = https://syrena.org/historia-naszej-kamienicy/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827090803/https://syrena.org/historia-naszej-kamienicy/ |język = pl}}</ref>.


== Aktywności ==
=== Prywatyzacja kamienicy ===
Podczas [[Zamieszki w Brixton (1981)|zamieszek w Brixton w 1981]] centrum pozostało nietknięte<ref>{{Cytuj |autor = Albert Meltzer |rozdział = By the Waters of Babylon; The Battle of Railton Road; International Centres |tytuł = I Couldn't Paint Golden Angels: Sixty Years of Commonplace Life and Anarchist Agitation |data = 1996 |data dostępu = 2021-10-06 |isbn = 9781873176931 |wydawca = [[AK Press]] |opublikowany = www.spunk.org |url = http://www.spunk.org/texts/writers/meltzer/sp001591/angels21.html |archiwum = https://web.archive.org/web/20201116123601/http://www.spunk.org/texts/writers/meltzer/sp001591/angels21.html |język = en}}</ref>. W 1983 ośrodek gościł osoby przybywające do Londynu na demonstrację Stop the City. Kate Sharpley Library (KSL) zostało założone na 121 Railton Road w 1979 przez, między innymi, Alberta Meltzera. Od 1993 w tym miejscu odbywały się imprezy związane z muzyką industrialową, speedcorem i gabberem, takie jak industrialne noce Sate. Centrum społeczne było szczególnym ośrodkiem dla tych eksperymentalnych podgatunków. Klub Dead by Dawn gościł najostrzejszą i najszybszą muzykę Londynu w latach 1994-1996. Uczestników łączyły zainteresowania estetyczne, w tym ziny, wykłady Sadie Plant oraz literatura intelektualna sytuacjonistów, Deleuze'a i Guattariego oraz Williama Burroughsa. W odróżnieniu od innych inicjatyw klubowych czy imprezowych, Dead by Dawn zostało pomyślane jako unikalne połączenie dyskusji, filmów, wystaw i straganów, zapewniając ponadto dostęp do Internetu.
Kamienica funkcjonowała od 1945 jako budynek komunalny. W 2006 przeszła w ręce prywatne. Jak podawali mieszkańcy, zwiększono wówczas trzykrotnie czynsz, a także zlikwidowano stanowisko [[Dozorca|dozorcy]] budynku, co prawdopodobnie miało zmusić dotychczasowych lokatorów do wyprowadzki. Negocjacje z nowym właścicielem, a także urzędem miasta, trwały kilka lat. Finalnie wydano opinię o możliwości zawalenia się budynku i nakazano wszystkim mieszkańcom jego opuszczenie<ref>{{Cytuj |autor = Oli |tytuł = Gdzie indziej : Wilcza 30 - klimat przed Syreną |data = czwartek, 5 grudnia 2013 |data dostępu = 2020-08-24 |opublikowany = Gdzie indziej |url = https://web.archive.org/web/20160224231951/http://gdzieindziej.blogspot.com/2013/12/wilcza-30-klimat-przez-syrena.html}}</ref>. Po wysiedleniu mieszkańców, budynku nie poddano renowacji. Ze względu na obecność lokatorów w jednym z mieszkań budynku, nie zabezpieczono jego reszty przed aktami [[wandalizm]]u oraz [[Szaber|szabrowania]]<ref name=":0" />.


Centrum zostało podpalone podczas nasilenia prawicowej przemocy w 1993.
=== Skłot Syrena ===
10 marca 2011<ref name=":1" /> grupa osób zajęła opuszczony już niemal budynek i rozpoczęła wewnątrz prace remontowe, które miały przystosować go do zamieszkania. Wówczas oficjalnie założono Autonomiczną Przestrzeń Inicjatyw Syrena. Miało to miejsce tydzień po zabójstwie [[Jolanta Brzeska|Jolanty Brzeskiej]], warszawskiej działaczki na rzecz praw lokatorów<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Nie ma Warszawy bez Syreny: Bądźmy razem! |data = 2014-10-13 |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = Codziennik Feministyczny |url = http://codziennikfeministyczny.pl/nie-ma-warszawy-bez-syreny/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827091822/http://codziennikfeministyczny.pl/nie-ma-warszawy-bez-syreny/ |język = pl}}</ref>. Jak można przeczytać na oficjalnej stronie skłotu: „przestrzeń funkcjonuje jako miejsce działań niekomercyjnych oraz wsparcia lokalnych inicjatyw i mieszkańców. Kolektyw Syrena używa przestrzeni jako źródła bezpośrednich interwencji i konfrontacji z polityką miasta oraz prywatnych inwestorów, którzy zgodnie z priorytetem zysku wspólnie negują prawa mieszkanek_ńców do miasta”<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = O Syrenie |data = 2020-08-27 |data dostępu = 2020-08-27 |opublikowany = syrena.org |url = https://web.archive.org/web/20200827084516/https://syrena.org/about/ |język = pl}}</ref>.


Eksmisja
Po pewnym czasie skłot, poza pełnieniem funkcji mieszkalnej, rozwinął również działalność społeczną na wielu polach. Organizowane są liczne warsztaty i zajęcia, w tym np. nauka języka rosyjskiego czy lekcje z języka polskiego dla obcokrajowców<ref name=":1" />, ale również próby [[Teatr uliczny|teatru ulicznego]]<ref>{{Cytuj |autor = Sandra Wilk |tytuł = SPACE_r albo Instrukcja obsługi Wilczej |data = |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = www.rp.pl |url = https://www.rp.pl/artykul/770529-SPACE-r-albo-Instrukcja-obslugi-Wilczej.html |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827092011/https://www.rp.pl/artykul/770529-SPACE-r-albo-Instrukcja-obslugi-Wilczej.html |język = pl}}</ref>. Odbywają się dyżury prawne dla lokatorów zagrożonych nieuzasadnionymi podwyżkami czynszu lub eksmisją. Raz w tygodniu każdy ma możliwość zjedzenia darmowego posiłku na skłocie. Poza tym mają tutaj miejsce spotkań różne inne formalne i nieformalne inicjatywy, jak np. Warszawska Kooperatywa Spożywców (posiadająca lokal m.in. przy ul. Wilczej 29a<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = O nas |data = |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = dobrze.waw.pl |url = https://www.dobrze.waw.pl/o-nas/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827092059/https://www.dobrze.waw.pl/o-nas/ |język = pl}}</ref>), Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów<ref>{{Cytuj |autor = Urszula Szyperska |tytuł = Lokatorzy łączcie się! |data = 20120731T195203+0200 |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = www.polityka.pl |url = https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/rynek/1529201,1,lokatorzy-laczcie-sie.read |archiwum = https://archive.vn/PWo3e |język = pl}}</ref>; pole dla swych działań znajdują działacze praw człowieka, inicjatyw pracowniczych czy inicjatyw na rzecz praw imigrantów<ref name=":1" />.


Lambeth London Borough Council uzyskał sądowy nakaz przejęcia budynku na początku 1999. W odpowiedzi skłotersi podjęli szereg działań wyrażających sprzeciw: zmienianie billboardów, rozlepianie ulotek protestacyjnych, publikowanie w South London Stress oraz okupacja ratusza w Lambeth w ramach protestu przeciwko nowemu prawu zabraniającemu picia alkoholu w miejscach publicznych. The Evening Standard opisał ich kampanię jako „wysoce efektywną". Gdy zbliżał się termin eksmisji, mieszkańcy zabarykadowali się w środku i w kwietniu zorganizowali całodzienną imprezę uliczną. Uzbrojone oddziały policji usunęły później pozostałych lokatorów. Głównym impulsem do przejęcia budynku były rosnące wartości nieruchomości.
W skłocie, poza przestrzenią mieszkalną, mieści się również m.in. szwalnia, pracownia rzeźby i sitodruku, szablonownia i pokój graficzny czy świetlica<ref name=":1">{{Cytuj |autor = Joanna Erbel |tytuł = Jak Syrena demokratyzuje Warszawę? |czasopismo = Magazyn Sztuki |data = 2012 |data dostępu = 2020-08-26 |issn = 1231-6709 |wolumin = 2 |s = 66-71 |opublikowany = Issuu |url = https://issuu.com/msakademia/docs/magazyn-sztuki-2 |archiwum = https://web.archive.org/web/20200826073854/https://issuu.com/msakademia/docs/magazyn-sztuki-2 |język = pl |zarchiwizowano = 2020-08-26 }}</ref>. Prowadzony jest także [[darmowy sklep]], w ramach którego, każdy ma możliwość pozostawienia nieużywanych rzeczy oraz wzięcia czego potrzebuje ze sklepu<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Darmowy sklep |data = |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = syrena.org |url = https://syrena.org/darmowy-sklep/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827092236/https://syrena.org/darmowy-sklep/ |język = pl}}</ref>. W bramie budynku znajduje się szafka [[Jadłodzielnia|jadłodzielni]] prowadzona przez Foodsharing Warszawa, w ramach której można zostawić jedzenie, które następnie zostaje przekazane potrzebującym<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Jadłodzielnia |data = |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = syrena.org |url = https://syrena.org/jadlodzielnia/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827090454/https://syrena.org/jadlodzielnia/ |język = pl}}</ref>. Członkinie oraz członkowie kolektywu prowadzą także warsztat rowerowy<ref>{{Cytuj |tytuł = Rowerownia Syrena |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = www.facebook.com |url = https://www.facebook.com/rowerownia.syrena/ |język = pl}}</ref> oraz bibliotekę<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Biblioteka |data = |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = syrena.org |url = https://syrena.org/biblioteka/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20200816081310/http://syrena.org/biblioteka/ |język = pl}}</ref>.

Przy skłocie, od maja 2016, funkcjonuje klubokawiarnia Cafe Kryzys. Jak piszą o sobie sami prowadzący, działa ona na zasadach [[Anarchizm|anarchistycznej]] [[Spółdzielnia|spółdzielni]], co w praktyce oznacza brak hierarchicznej struktury organizacji. Lokal serwuje [[Weganizm|wegańskie]] dania oraz napoje, jak również sprzedaje książki. Odbywają się w nim także spotkania tematyczne<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Cafe Kryzys |data = |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = syrena.org |url = https://syrena.org/cafe-kryzys/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20200822140901/http://syrena.org/cafe-kryzys/ |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Przemysław Ziemichód |tytuł = Cafe Kryzys. Jadłodajnia na skłocie, która wygląda lepiej niż niejeden modny bar |data = 2016-06-02 |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = Warszawa Nasze Miasto |url = https://warszawa.naszemiasto.pl/cafe-kryzys-jadlodajnia-na-sklocie-ktora-wyglada-lepiej-niz/ar/c1-3754041 |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827092316/https://warszawa.naszemiasto.pl/cafe-kryzys-jadlodajnia-na-sklocie-ktora-wyglada-lepiej-niz/ar/c1-3754041 |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Cafe Kryzys na skłocie Syrena: anarchiści otwierają klubokawiarnię |data = |data dostępu = 2020-08-26 |opublikowany = warszawa.wyborcza.pl |url = https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,20026404,cafe-kryzys-na-sklocie-syrena-anarchisci-otwieraja-klubokawiarnie.html?fbclid=IwAR1tKkp2QVRxrfy5P-wzehMX0FN6caaGpYbydWRcCxVcdWV5bmmHX4iLhUo&disableRedirects=true |archiwum = https://archive.vn/dbGmQ |język = pl}}</ref>.

==== Licytacja w 2014 ====
W październiku 2014 w warszawskim sądzie miała odbyć się licytacja komornicza kamienicy przy ul. Wilczej 30. Interwencja komornicza wynikała ze zgłoszenia urzędu dzielnicy [[Śródmieście (Warszawa)|Śródmieście]], wobec której właściciel kamienicy był zadłużony na kwotę 200 tys. zł za [[użytkowanie wieczyste]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Nowicka do Gronkiewicz-Waltz: Uratujmy squat Syrena |data = |data dostępu = 2020-08-25 |opublikowany = warszawa.wyborcza.pl |url = https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,16814153,Nowicka_do_Gronkiewicz_Waltz__Uratujmy_squat_Syrena.html?disableRedirects=true |archiwum = https://archive.vn/xKbwm |język = pl}}</ref>. 15 października przed skłotem odbyła się ok. 150-osobowa pikieta przeciwko licytacji kamienicy<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Squattersi kontra komornik: pikieta na Wilczej 30 |data = |data dostępu = 2020-08-25 |opublikowany = warszawa.wyborcza.pl |url = https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,16810720,Squattersi_kontra_komornik__pikieta_na_Wilczej_30.html?disableRedirects=true |archiwum = https://archive.vn/uhxvT |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Roman Pawłowski |tytuł = Walka o skłot Syrena to test dla miasta |data = |data dostępu = 2020-08-25 |opublikowany = warszawa.wyborcza.pl |url = https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,16818407,Walka_o_sklot_Syrena_to_test_dla_miasta__FELIETON.html?disableRedirects=true |archiwum = https://archive.vn/LH3Dk |język = pl}}</ref>. Licytacja ostatecznie się nie odbyła, ponieważ właściciel kamienicy zawarł z miastem umowę, na podstawie której miał spłacić zadłużenie w inny sposób (w tym 50 tys. zł od razu)<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Licytacja kamienicy ze squatem odwołana, elewacja zniszczona |data = |data dostępu = 2020-08-25 |opublikowany = warszawa.wyborcza.pl |url = https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,16819834,Licytacja_kamienicy_ze_squatem_odwolana__elewacja.html?disableRedirects=true |archiwum = https://archive.vn/CXuzP |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = SYRENA ZOSTAJE! |data = |data dostępu = 2020-08-25 |opublikowany = squat.net |url = https://pl.squat.net/2014/10/22/syrena-zostaje/ |archiwum = https://web.archive.org/web/20160707080336/http://pl.squat.net/2014/10/22/syrena-zostaje/ |język = pl}}</ref>.

==== Film ====
W 2016, staraniem mieszkańców skłotu, powstał krótkometrażowy film dokumentalny o Syrenie pod tytułem ''House on Strike''. W tym samym roku otrzymał główną nagrodę w kategorii film dokumentalny na Tolpuddle Radical Film Festival w [[Tolpuddle]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = House on Strike |data = |data dostępu = 2020-08-27 |opublikowany = en.labournet.tv |url = https://en.labournet.tv/house-strike |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827090337/https://en.labournet.tv/house-strike |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Dokument o squacie Syrena nagrodzony na brytyjskim lewicowym festiwalu |data = |data dostępu = 2020-08-27 |opublikowany = warszawa.wyborcza.pl |url = https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,20424360,dokument-o-squacie-syrena-nagrodzony-na-brytyjskim-lewicowym.html?disableRedirects=true |archiwum = https://archive.vn/Ni9Pk |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = i-D. Polska |tytuł = skłot od kuchni |data = 2016-07-20 |data dostępu = 2020-08-27 |opublikowany = i-D |url = https://i-d.vice.com/pl/article/vbvyda/sklot-od-kuchni |archiwum = https://web.archive.org/web/20200827090129/https://i-d.vice.com/pl/article/vbvyda/sklot-od-kuchni |język = pl |zarchiwizowano = 2020-08-27 }}</ref>.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 13:50, 6 paź 2021

121 Centre
Państwo

 Polska

Miejscowość

Londyn

Adres

121 Railton Road
Londyn

Typ budynku

kamienica

Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „121 Centre”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „121 Centre”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „121 Centre”
Ziemia51°27′27,10″N 0°06′26,49″W/51,457528 -0,107358

121 Centreskłot i centrum społeczne w Brixton, w południowym Londynie, istniejące od 1981 do 1999. Jako anarchistyczny ośrodek społeczny, miejsce to zawierało księgarnię, kawiarnię, infoshop, bibliotekę, przestrzeń biurową, drukarnię i przestrzeń do prób muzycznych oraz spotkań. Wśród organizacji korzystających z miejsca oferowanego przez skłot znalazły się Food Not Bombs, Anarchistyczny Czarny Krzyż, oddziały pomocy dla więźniów, magazyn anarchofeministyczny, organizacja pomocy dla skłotersów oraz grupa anarchoqueerowa[1]. W 121 Centre odbywały się m. in. koncerty punkowe, kobiece wieczory kawiarniane oraz comiesięczna noc queerowa. Ośrodek był kameralny[2] i był jednym z najdłużej działających skłotów w Londynie[1].

Początki

Budynek przy 121 Railton Road został po raz pierwszy zasiedlone przez Olive Morris w 1973. Założono tam księgarnię Sabarr Books, zanim przeniosła się gdzie indziej. Ośrodek stał się wówczas anarchistycznym centrum społecznym[3].

Aktywności

Podczas zamieszek w Brixton w 1981 centrum pozostało nietknięte[4]. W 1983 ośrodek gościł osoby przybywające do Londynu na demonstrację Stop the City. Kate Sharpley Library (KSL) zostało założone na 121 Railton Road w 1979 przez, między innymi, Alberta Meltzera. Od 1993 w tym miejscu odbywały się imprezy związane z muzyką industrialową, speedcorem i gabberem, takie jak industrialne noce Sate. Centrum społeczne było szczególnym ośrodkiem dla tych eksperymentalnych podgatunków. Klub Dead by Dawn gościł najostrzejszą i najszybszą muzykę Londynu w latach 1994-1996. Uczestników łączyły zainteresowania estetyczne, w tym ziny, wykłady Sadie Plant oraz literatura intelektualna sytuacjonistów, Deleuze'a i Guattariego oraz Williama Burroughsa. W odróżnieniu od innych inicjatyw klubowych czy imprezowych, Dead by Dawn zostało pomyślane jako unikalne połączenie dyskusji, filmów, wystaw i straganów, zapewniając ponadto dostęp do Internetu.

Centrum zostało podpalone podczas nasilenia prawicowej przemocy w 1993.

Eksmisja

Lambeth London Borough Council uzyskał sądowy nakaz przejęcia budynku na początku 1999. W odpowiedzi skłotersi podjęli szereg działań wyrażających sprzeciw: zmienianie billboardów, rozlepianie ulotek protestacyjnych, publikowanie w South London Stress oraz okupacja ratusza w Lambeth w ramach protestu przeciwko nowemu prawu zabraniającemu picia alkoholu w miejscach publicznych. The Evening Standard opisał ich kampanię jako „wysoce efektywną". Gdy zbliżał się termin eksmisji, mieszkańcy zabarykadowali się w środku i w kwietniu zorganizowali całodzienną imprezę uliczną. Uzbrojone oddziały policji usunęły później pozostałych lokatorów. Głównym impulsem do przejęcia budynku były rosnące wartości nieruchomości.

Przypisy

  1. a b Keith McHenry, Chaz Bufe, Hedges Chris, The Anarchist Cookbook, See Sharp Press, 2015, ISBN 978-1-937276-76-8.
  2. Pamela K. Gilbert (red.), Imagined Londons, SUNY Press, 2002, ISBN 978-0-7914-5501-2.
  3. Emma Allotey, Morris, Olive Elaine (1952–1979), Oxford Dictionary of National Biography, 2012, DOI10.1093/ref:odnb/9780198614128.001.0001/odnb-9780198614128-e-100963;jsessionid=cb3da3f6d9281f3bcc1d00fee152c599 [dostęp 2021-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-06] (ang.).
  4. By the Waters of Babylon; The Battle of Railton Road; International Centres, [w:] Albert Meltzer, I Couldn't Paint Golden Angels: Sixty Years of Commonplace Life and Anarchist Agitation, AK Press, 1996, ISBN 978-1-873176-93-1 [dostęp 2021-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-16] (ang.).