Maksymus z Hiszpanii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: poprawki |
popr. definicja, dr.red. [u Rzymian nie było generałów, a zwykli naukowcy/badacze to jeszcze nie "uczeni"], interpunkcja + szablon niedoróbek |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Dopracować|tłumaczenie=2021-12|styl=2021-12|nierzetelne=2021-12}} |
|||
{{Władca infobox |
{{Władca infobox |
||
|władca = Maksymus z Hiszpanii |
|władca = Maksymus z Hiszpanii |
||
| Linia 10: | Linia 11: | ||
|opis faksymile = |
|opis faksymile = |
||
|dewiza = |
|dewiza = |
||
|1. tytuł = [[Cesarze rzymscy|Cesarz rzymski]] ( |
|1. tytuł = [[Cesarze rzymscy|Cesarz rzymski]] (Półwysep Iberyjski) |
||
|1. od = [[409]] |
|1. od = [[409]] |
||
|1. do = [[411]] |
|1. do = [[411]] |
||
| Linia 37: | Linia 38: | ||
|wikicytaty = |
|wikicytaty = |
||
}} |
}} |
||
'''Maksymus''' |
'''Maksymus''' (''Maximus, Maximus Tiranus'') – [[Starożytny Rzym|rzymski]] uzurpator panujący w latach 409-411 na obszarze [[Półwysep Iberyjski|Półwyspu Iberyjskiego]], ogłoszony cesarzem przez [[Gerontiusz]]a, być może z nim spokrewnionego. |
||
Stosunki między Gerontiuszem a [[Konstantyn III (cesarz rzymski)|Konstantynem III]] są bardzo zagadkowe. Gerontiusz był jego |
Stosunki między Gerontiuszem a [[Konstantyn III (cesarz rzymski)|Konstantynem III]] są bardzo zagadkowe. Gerontiusz był jego wodzem i możliwe, iż jednym z tych, którzy proklamowali go cesarzem. Nie wiadomo dlaczego Gerontiusz w końcu obrócił się przeciwko swojemu suwerenowi. W 409 roku Konstantyn wysłał go wraz ze swoim synem [[Konstans II (cesarz rzymski)|Konstansem]], na czele armii do Hiszpanii, gdzie mieli stłumić bunt podniesiony przez krewnych cesarza [[Flawiusz Honoriusz|Honoriusza]]. Po zwycięstwie Konstans powrócił z jeńcami do ojca, a Gerontiusz został z większością sił w Hiszpanii. Wkrótce potem ogłosił Maksymusa nowym cesarzem Rzymu<ref name=Drinkwater-284>Drinkwater J. F. , [https://www.jstor.org/stable/526818 ''The Usurpers Constantine III (407-411) and Jovinus (411-413)'', ''Britannia''], '''29''' (1998), s. 284</ref>. Część badaczy sugeruje, że posunięcie to mogło być efektem strachu wodza przez odsunięciem go od armii przez Konstantyna<ref name=Kul-124>Kulikowski Michael, [https://www.jstor.org/stable/1089094 ''The Career of the 'Comes Hispaniarum' Asterius'', ''Phoenix''], '''54''' (2000), s. 124</ref>. Inni wskazują, że być może liczył, iż tym posunięciem zyska sobie przychylność Honoriusza. Tak się jednak nie stało i nie otrzymał on żadnej pomocy z Italii, gdy wystąpił otwarcie przeciwko Konstantynowi III. |
||
Maksymus wydaje się być tylko figurantem, choć wiadomo że bił monety z własnym wizerunkiem w mennicy w Barcino a z |
Maksymus wydaje się być tylko figurantem, choć wiadomo, że bił monety z własnym wizerunkiem w mennicy w Barcino, a z wykopalisk wiadomo, że za jego rządów naprawiono miejscowe mury. Po klęsce Gerontiusza w Hiszpanii i zwycięstwie prawowitego cesarza Honoriusza Maksymus "zbiegł w głąb Hiszpanii razem z barbarzyńcami"<ref name="B">Paweł Orozjusz, [https://sites.google.com/site/demontortoise2000/orosius_book7|''Historia przeciwko poganom'']</ref>. |
||
Wśród |
Wśród naukowców pojawiają się głosy identyfikujące tego uzurpatora z lat 409-411 z Maksymusem, który między 419 a 421 rokiem wszczął rebelię na terenie Hiszpanii<ref name=Kul-124/>. Według [[Marcellinus Komes|Marcellinusa Komesa]] po klęsce buntu Maksymus został przewieziony do [[Rzym]]u i ścięty w 422 roku. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 19:05, 27 gru 2021
 |
Ten artykuł należy dopracować |
| |
| Cesarz rzymski (Półwysep Iberyjski) | |
| Okres | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci |
422? |
| Moneta | |
|
| |
Maksymus (Maximus, Maximus Tiranus) – rzymski uzurpator panujący w latach 409-411 na obszarze Półwyspu Iberyjskiego, ogłoszony cesarzem przez Gerontiusza, być może z nim spokrewnionego.
Stosunki między Gerontiuszem a Konstantynem III są bardzo zagadkowe. Gerontiusz był jego wodzem i możliwe, iż jednym z tych, którzy proklamowali go cesarzem. Nie wiadomo dlaczego Gerontiusz w końcu obrócił się przeciwko swojemu suwerenowi. W 409 roku Konstantyn wysłał go wraz ze swoim synem Konstansem, na czele armii do Hiszpanii, gdzie mieli stłumić bunt podniesiony przez krewnych cesarza Honoriusza. Po zwycięstwie Konstans powrócił z jeńcami do ojca, a Gerontiusz został z większością sił w Hiszpanii. Wkrótce potem ogłosił Maksymusa nowym cesarzem Rzymu[1]. Część badaczy sugeruje, że posunięcie to mogło być efektem strachu wodza przez odsunięciem go od armii przez Konstantyna[2]. Inni wskazują, że być może liczył, iż tym posunięciem zyska sobie przychylność Honoriusza. Tak się jednak nie stało i nie otrzymał on żadnej pomocy z Italii, gdy wystąpił otwarcie przeciwko Konstantynowi III.
Maksymus wydaje się być tylko figurantem, choć wiadomo, że bił monety z własnym wizerunkiem w mennicy w Barcino, a z wykopalisk wiadomo, że za jego rządów naprawiono miejscowe mury. Po klęsce Gerontiusza w Hiszpanii i zwycięstwie prawowitego cesarza Honoriusza Maksymus "zbiegł w głąb Hiszpanii razem z barbarzyńcami"[3].
Wśród naukowców pojawiają się głosy identyfikujące tego uzurpatora z lat 409-411 z Maksymusem, który między 419 a 421 rokiem wszczął rebelię na terenie Hiszpanii[2]. Według Marcellinusa Komesa po klęsce buntu Maksymus został przewieziony do Rzymu i ścięty w 422 roku.
Przypisy
- ↑ Drinkwater J. F. , The Usurpers Constantine III (407-411) and Jovinus (411-413), Britannia, 29 (1998), s. 284
- ↑ a b Kulikowski Michael, The Career of the 'Comes Hispaniarum' Asterius, Phoenix, 54 (2000), s. 124
- ↑ Paweł Orozjusz, Historia przeciwko poganom