Płyn do mycia naczyń: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Rescuing 2 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8.2 |
ciekawostka naruszająca Wikipedia:Neutralny punkt widzenia |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
== Ciekawostki == |
== Ciekawostki == |
||
* Polski płyn do mycia naczyń [[Ludwik (detergent)|Ludwik]] produkowany jest od [[1964]] r. i początkowo sprzedawany był w szklanych opakowaniach<ref>{{Cytuj stronę |url=http://biznes.onet.pl/marki-z-tamtych-lat-kto-przegral-z-rynkiem-a-kto-n,18494,3022799,2,news-detal |tytuł=Marki z tamtych lat. Kto przegrał z rynkiem, a kto nadal walczy? - Biznes w Onet.pl<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> |data dostępu=2009-07-26 |archiwum=https://web.archive.org/web/20090728050306/http://biznes.onet.pl/marki-z-tamtych-lat-kto-przegral-z-rynkiem-a-kto-n,18494,3022799,2,news-detal |zarchiwizowano=2009-07-28 }}</ref>. Współtwórcami wynalazku są: [[inżynier|inż.]] [[Hanna Majchert]], inż. [[Zbigniew Korda]]. Właścicielem [[patent]]u zostały Zjednoczone Zespoły Gospodarcze INCO Warszawa, obecnie Grupa INCO (wcześniej INCO-Veritas S.A.)<ref>{{Cytuj stronę |url=http://inco-veritas.pl/strona-historia-179.html |tytuł=Grupa INCO - historia firmy (1964) |data dostępu=2011-11-04 |archiwum=https://web.archive.org/web/20160304111010/http://www.inco-veritas.pl/strona-historia-179.html |zarchiwizowano=2016-03-04 }}</ref>. |
|||
* Płyn do mycia naczyń można zastosować do amatorskiego wyizolowania [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]]. Technologię takiego procesu zaprezentowali studenci z [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]] na [[Dolnośląski Festiwal Nauki|Dolnośląskim Festiwalu Nauki]] w 2004<ref>[http://www.festiwal.wroc.pl/2005/pl/index.php?page=archiwum&file=2004/pl/content/8010.php ''Przepis na DNA'' – Studenckie Koło Naukowe Biotechnologów Uniwersytetu Wrocławskiego na Festiwalu Nauki]</ref>. |
* Płyn do mycia naczyń można zastosować do amatorskiego wyizolowania [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]]. Technologię takiego procesu zaprezentowali studenci z [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]] na [[Dolnośląski Festiwal Nauki|Dolnośląskim Festiwalu Nauki]] w 2004<ref>[http://www.festiwal.wroc.pl/2005/pl/index.php?page=archiwum&file=2004/pl/content/8010.php ''Przepis na DNA'' – Studenckie Koło Naukowe Biotechnologów Uniwersytetu Wrocławskiego na Festiwalu Nauki]</ref>. |
||
Wersja z 12:12, 15 maj 2022
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. |
Płyn do mycia naczyń – pospolity i uniwersalny detergentowy środek czystości stosowany w gospodarstwach domowych i w gastronomii. Używany jest głównie do ręcznego mycia – usuwania brudu i resztek posiłku z naczyń kuchennych, zastawy stołowej i sztućców. Sprzedawany jest w postaci koncentratu dobrze rozpuszczalnego w wodzie. Przed użyciem należy sporządzić jego kilkuprocentowy roztwór.
Oprócz skuteczności i wydajności, płyn do mycia naczyń powinien charakteryzować się brakiem negatywnego wpływu na skórę rąk. Nie powinien także pozostawiać zacieków na szklanych naczyniach. Skład chemiczny płynu powinien zapewniać jego neutralność dla środowiska naturalnego oraz szybką biodegradację. Obrońcy przyrody postulują również sprzedawanie takich płynów w postaci wysokoskoncetrowanej i w dużych opakowaniach jednostkowych nadających się do recyklingu.
Skład
Podstawowymi składnikami płynu do mycia naczyń są:
- oksyetylenowane alkohole tłuszczowe jako związki powierzchniowo czynne (5-15%),
- woda.
Ponadto w jego skład mogą wchodzić:
- surfaktanty anionowe wspomagające usuwanie tłuszczu,
- tlenki amin lub dietanoloamidy jako stabilizatory piany (np. cocamide DEA – dietanoloamid kwasów oleju kokosowego),
- środki enzymatyczne,
- wybielacze,
- środki odrdzewiające,
- regulatory twardości wody (krzemiany, fosforany, cytryniany),
- polimery regulujące lepkość,
- gliceryna lub lanolina dla ochrony dłoni,
- etanol,
- chlorek sodu,
- kwas octowy,
- niewielkie ilości substancji konserwujących, barwiących i zapachowych.
Ciekawostki
- Płyn do mycia naczyń można zastosować do amatorskiego wyizolowania DNA. Technologię takiego procesu zaprezentowali studenci z Uniwersytetu Wrocławskiego na Dolnośląskim Festiwalu Nauki w 2004[1].