Olaf III Pokojowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kriis (dyskusja | edycje)
m lit.
Kriis (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne, lit.
Linia 1: Linia 1:
'''Olaf III Pokojowy''', zwany również '''Spokojnym''' lub '''Cichym''', ([[język norweski|norw.]] ''Olav Haraldsson, Olav Kyrre'') – ur. [[1050]], zm. [[22 września]] [[1093]], '''[[władcy Norwegii|król Norwegii]]''' w latach '''[[1067]]-[[1093]]''' z dynastii Yngling.
'''Olaf III Pokojowy''', zwany również '''Spokojnym''' lub '''Cichym''', ([[język norweski|norw.]] ''Olav Haraldsson, Olav Kyrre'') – ur. [[1050]], zm. [[22 września]] [[1093]], '''[[władcy Norwegii|król Norwegii]]''' w latach '''[[1067]]-[[1093]]''' z dynastii Yngling.


Urodzony ok. 1070 r., pozamałżeński syn króla [[Norwegia|Norwegii]] [[Harald III Surowy|Haralda III Hardrady]], jego matką była jedna z nałożnic króla Haralda, Thora Thorbergsdotter. Jego rodzonym bratem był król [[Magnus II Haraldsson]]|Magnus II]], panujący w latach 1066-1069.
Urodzony ok. 1070 r., pozamałżeński syn króla [[Norwegia|Norwegii]] [[Harald III Surowy|Haralda III Hardrady]], jego matką była jedna z nałożnic króla Haralda, Thora Thorbergsdotter. Jego rodzonym bratem był król [[Magnus II Haraldsson|Magnus II]], współpanujący w latach 1066-1069.


Olaf wspólnie ze swym ojcem, królem Haraldem III i bratem Magnusem wziął udział w wyprawie na Anglię w [[1066]] r., która miała się zakończyć podbiciem Anglii przez Haralda III, który zgłosił pretensje do [[władcy Anglii|tronu angielskiego]] po śmierci króla z dynastii anglosaskiej [[Edward Wyznawca|Edwarda Wyznawcy]]. Jednak w [[bitwa pod Stamford Bridge|bitwie pod Stamford Bridge]] ([[25 września]] [[1066]]) norwescy [[wikingowie|wikingowie]] ponieśli klęskę w walce [[Harold II|Haroldem II]], podczas bitwy zginął ojciec Olafa. Po bitwie obie strony zawarły pokój, gdyż Anglii groziła kolejna inwazja, tym razem ze strony [[Wilhelm Zdobywca|Wilhelma]] [[książęta Normandii|księcia Normandii]]. Bracia Olaf i Magnus odpłynęli do Norwegii zabierając ze sobą resztki wojska, jakie uratowały się z pogromu pod Stamford Bridge.
Olaf wspólnie ze swym ojcem, królem Haraldem III i bratem Magnusem wziął udział w wyprawie na Anglię w [[1066]] r., która miała się zakończyć podbiciem Anglii przez Haralda III, który zgłosił pretensje do [[władcy Anglii|tronu angielskiego]] po śmierci króla z dynastii anglosaskiej [[Edward Wyznawca|Edwarda Wyznawcy]]. Jednak w [[bitwa pod Stamford Bridge|bitwie pod Stamford Bridge]] ([[25 września]] [[1066]]) norwescy [[wikingowie|wikingowie]] ponieśli klęskę w walce [[Harold II|Haroldem II]], podczas bitwy zginął ojciec Olafa. Po bitwie obie strony zawarły pokój, gdyż Anglii groziła kolejna inwazja, tym razem ze strony [[Wilhelm Zdobywca|Wilhelma]] [[książęta Normandii|księcia Normandii]]. Bracia Olaf i Magnus odpłynęli do Norwegii zabierając ze sobą resztki wojska, jakie uratowały się z pogromu pod Stamford Bridge.

Po powrocie do Norwegii Olaf i Magnus zostali wybrani królami, przy czym starszy z braci Magnus zarządzał zachodnią częścią kraju, a Olaf wschodnią. Wspólne rządy w królestwie trwały do czasu śmierci Magnusa II w [[1069]] r. Klęska Norwegów w 1006 r. w Anglii, gdzie zginęło ponad 4.000 wikingów, złamała ich potencjał militarny i zatrzymała trwającą od końca [[VIII wiek|VIII w.]] ekspansję na wyspy brytyjskie. W tej sytuacji Olaf podpisał układ pokojowy nowym [[władcy Anglii|królem Anglii]] Wilhelmem Zdobywcą, a także z [[władcy Danii|królem Danii]] [[Swen II Estrydsen|Swenem II]], którego córkę [[Ingrida Duńska|Ingridę]] pojął za żonę.
Po powrocie do Norwegii Olaf i Magnus zostali wybrani królami, przy czym starszy z braci Magnus zarządzał zachodnią częścią kraju, a Olaf wschodnią. Wspólne rządy w królestwie trwały do czasu śmierci Magnusa II w [[1069]] r. Klęska Norwegów w 1006 r. w Anglii, gdzie zginęło ponad 4.000 wikingów, złamała ich potencjał militarny i zatrzymała trwającą od końca [[VIII wiek|VIII w.]] ekspansję na wyspy brytyjskie. W tej sytuacji Olaf podpisał układ pokojowy nowym [[władcy Anglii|królem Anglii]] Wilhelmem Zdobywcą, a także z [[władcy Danii|królem Danii]] [[Swen II Estrydsen|Swenem II]], którego córkę [[Ingrida Duńska|Ingridę]] pojął za żonę.

Olaf dbał o rozwój swego kraju, dzięki jego staraniom około [[1070]] r. ponownie [[lokacja (historia)|lokowane]] zostało miasto [[Bergen]], które po czasie stało się jednym z głównych grodów w kraju. Król założył biskupstwa w Bergen i Nidaros (dzisiejsze [[Trondheim]]), gdzie również ufundował nowe kościoły. Ponadto dzięki królowi w kraju powstały pierwsze [[gildia (historia)|gildie kupieckie]]. Za panowania Olafa prawdopodobnie po raz pierwszy zostały spisane obowiązujące w królestwie prawa, a co ciekawe, król Olaf był pierwszym władcą Norwegii który umiał czytać i pisać.
Olaf dbał o rozwój swego kraju, dzięki jego staraniom około [[1070]] r. ponownie [[lokacja (historia)|lokowane]] zostało miasto [[Bergen]], które po czasie stało się jednym z głównych grodów w kraju. Król założył biskupstwa w Bergen i Nidaros (dzisiejsze [[Trondheim]]), gdzie również ufundował nowe kościoły. Ponadto dzięki królowi w kraju powstały pierwsze [[gildia (historia)|gildie kupieckie]]. Za panowania Olafa prawdopodobnie po raz pierwszy zostały spisane obowiązujące w królestwie prawa, a co ciekawe, król Olaf był pierwszym władcą Norwegii który umiał czytać i pisać.

Król Olaf III zmarł [[22 września]] [[1093]] r., został pochowany w Trondheim.
Król Olaf III zmarł [[22 września]] [[1093]] r., został pochowany w Trondheim.
Jedyną żoną króla była wspomniana wcześniej księżniczka duńska Ingrida (zm. ok. 1070). Z tego małżeństwa król nie miał dzieci, jednak z pozamałżeńskiego związku król miał syna Magnusa, jednak imię matki jego syna nie jest znane.
Jedyną żoną króla była wspomniana wcześniej księżniczka duńska Ingrida (zm. ok. 1070). Z tego małżeństwa król nie miał dzieci, jednak z pozamałżeńskiego związku król miał syna Magnusa, jednak imię matki jego syna nie jest znane.

Wersja z 19:03, 27 kwi 2007

Olaf III Pokojowy, zwany również Spokojnym lub Cichym, (norw. Olav Haraldsson, Olav Kyrre) – ur. 1050, zm. 22 września 1093, król Norwegii w latach 1067-1093 z dynastii Yngling.

Urodzony ok. 1070 r., pozamałżeński syn króla Norwegii Haralda III Hardrady, jego matką była jedna z nałożnic króla Haralda, Thora Thorbergsdotter. Jego rodzonym bratem był król Magnus II, współpanujący w latach 1066-1069.

Olaf wspólnie ze swym ojcem, królem Haraldem III i bratem Magnusem wziął udział w wyprawie na Anglię w 1066 r., która miała się zakończyć podbiciem Anglii przez Haralda III, który zgłosił pretensje do tronu angielskiego po śmierci króla z dynastii anglosaskiej Edwarda Wyznawcy. Jednak w bitwie pod Stamford Bridge (25 września 1066) norwescy wikingowie ponieśli klęskę w walce Haroldem II, podczas bitwy zginął ojciec Olafa. Po bitwie obie strony zawarły pokój, gdyż Anglii groziła kolejna inwazja, tym razem ze strony Wilhelma księcia Normandii. Bracia Olaf i Magnus odpłynęli do Norwegii zabierając ze sobą resztki wojska, jakie uratowały się z pogromu pod Stamford Bridge.

Po powrocie do Norwegii Olaf i Magnus zostali wybrani królami, przy czym starszy z braci Magnus zarządzał zachodnią częścią kraju, a Olaf wschodnią. Wspólne rządy w królestwie trwały do czasu śmierci Magnusa II w 1069 r. Klęska Norwegów w 1006 r. w Anglii, gdzie zginęło ponad 4.000 wikingów, złamała ich potencjał militarny i zatrzymała trwającą od końca VIII w. ekspansję na wyspy brytyjskie. W tej sytuacji Olaf podpisał układ pokojowy nowym królem Anglii Wilhelmem Zdobywcą, a także z królem Danii Swenem II, którego córkę Ingridę pojął za żonę.

Olaf dbał o rozwój swego kraju, dzięki jego staraniom około 1070 r. ponownie lokowane zostało miasto Bergen, które po czasie stało się jednym z głównych grodów w kraju. Król założył biskupstwa w Bergen i Nidaros (dzisiejsze Trondheim), gdzie również ufundował nowe kościoły. Ponadto dzięki królowi w kraju powstały pierwsze gildie kupieckie. Za panowania Olafa prawdopodobnie po raz pierwszy zostały spisane obowiązujące w królestwie prawa, a co ciekawe, król Olaf był pierwszym władcą Norwegii który umiał czytać i pisać.

Król Olaf III zmarł 22 września 1093 r., został pochowany w Trondheim. Jedyną żoną króla była wspomniana wcześniej księżniczka duńska Ingrida (zm. ok. 1070). Z tego małżeństwa król nie miał dzieci, jednak z pozamałżeńskiego związku król miał syna Magnusa, jednak imię matki jego syna nie jest znane. Po śmierci Olafa III władzę w Norwegii objęli wspólnie syn Magnus III Bosy] i bratanek Haakon Toresfostre.

Szablon:Władca-Norwegia