Giovanni Guareschi: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Stv.bot (dyskusja | edycje)
m robot poprawia: fr:Giovannino Guareschi
TXiKiBoT (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: et:Giovannino Guareschi
Linia 26: Linia 26:
[[cs:Giovannino Guareschi]]
[[cs:Giovannino Guareschi]]
[[de:Giovanni Guareschi]]
[[de:Giovanni Guareschi]]
[[et:Giovannino Guareschi]]
[[en:Giovannino Guareschi]]
[[en:Giovannino Guareschi]]
[[es:Giovanni Guareschi]]
[[es:Giovanni Guareschi]]

Wersja z 12:56, 28 cze 2007

Giovannino Oliviero Giuseppe Guareschi (ur. 4 maja 1908, zm. 22 lipca 1968), włoski pisarz, dziennikarz, satyryk, w Polsce znany przede wszystkim dzięki wykreowanej w serii książek postaci don Camillo (słynna filmowa kreacja Fernandela), a we Włoszech kojarzony z tygodnikiem satyrycznym "Candido" ("Kandyd").

Biografia

Młodość

Giovannino Guareschi urodził się w 1908 w miejscowości Fontanelle di Roccabianca w okolicach Parmy. Jego matka, Lina Maghenzani, była pedagogiem w szkole podstawowej; ojciec, Primo Augusto, handlował rowerami, maszynami do szycia, urządzeniami rolniczymi; był także zaangażowany politycznie w ruchu socjalistycznym. Od wczesnej młodości Guareschi miał bliski kontakt zarówno z lewicą, jak i z upolitycznionym (zwłaszcza po swoistym ralliement z faszystami w latach 20.) klerem – co wywarło duży wpływ na jego poglądy oraz twórczość.

Rodzina Guareschiego jesienią 1925 zbankrutowała, co zmusiło przyszłego pisarza do opuszczenia szkoły z internatem. W latach 1925-1928 uczęszczał eksternistycznie do liceum, a w 1929 zapisał się na Uniwersytet Parmeński, na wydział prawa. Uczynił to jednak tylko w celu uniknięcia służby wojskowej, na wykłady nie uczęszczał. Formalnie studiował do 1931.

Początki działalności zawodowej i II wojna światowa

W międzyczasie zajął się działalnością zarobkową – imał się prac dorywczych (np. jako dozorca w cukrowni), potem zajął się dziennikarstwem. Był m.in. korektorem, projektował plakaty, wreszcie otrzymał posadę redaktora – w "Corriere Emiliano", a później w "Bertoldo". W czasie II wojny światowej został wcielony do wojska i przerzucony na front wschodni. Dosłużył się stopnia oficerskiego w artylerii. Po 1943 trafił do niewoli niemieckiej i był więziony m.in. na ziemiach polskich okupowanych przez hitlerowców – w Częstochowie i Beniaminowie.

Po II wojnie światowej

Po powrocie do Włoch Guareschi stworzył satyryczne pismo o charakterze monarchistycznym "Candido" (Kandyd). W wyborach 1948 aktywnie zwalczał komunistów, popierając chadecję. Jednak w okresie późniejszym wielokrotnie krytykował zwycięskich chrześcijańskich demokratów za niekierowanie się w swych rządach zasadami społecznej nauki Kościoła. Guareschi był ostrym i bezkompromisowym krytykiem otaczającej go rzeczywistości politycznej. Swoje ataki kierował pod adresem konkretnych osób, co przypłacił kilkunastoma miesiącami więzienia w latach 1954-1955 – po tym, jak sądy uznały, iż uprawiał propagandę dyfamacyjną wobec prezydenta Republiki Luigi Einaudiego oraz oskarżono go o obrazę późniejszego premiera, Alcide de Gasperi (opublikował w "Kandydzie" jego listy, w których polecał koalicji antyfaszystowskiej zbombardować Rzym dla załamania morale kolaborantów – w toku procesu uznano listy za fałszywe).

Od 1956 jego stan zdrowia ulegał ciągłemu pogorszeniu, w związku z czym większość czasu spędzał na kuracjach w Szwajcarii. Zrezygnował ze stanowiska naczelnego redaktora "Kandyda" w 1957, ale współpracował z pismem do końca życia. Zmarł na atak serca.