Epitaksja: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m +kat:? |
|||
Linia 9: | Linia 9: | ||
[[półprzewodnik]], [[metoda Czochralskiego]], [[Czochralski]] |
[[półprzewodnik]], [[metoda Czochralskiego]], [[Czochralski]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Materiałoznawstwo]] |
Wersja z 08:17, 11 cze 2005
Epitaksja (gr. epi + taxia = położony na) jest to technika półprzewodnikowa wzrostu nowych warstw monokryształu na istniejącym podłożu krystalicznym, która powiela układ istniejącej sieci krystalicznej podłoża. Opracował ją w 1957 roku N. N. Sheftal z zespołem. Epitaksja pozwala kontrolować domieszkowanie warstwy epitaksjalnej, zarówno typu p jak i n, i jest to niezależne od domieszkowania podłoża.
Ciekawostka: Zjawisko epitaksjalnej krystalizacji lodu na jodkach metali jest używane do rozpraszania mgły i wywoływania opadów.
Patrz też: półprzewodnik, metoda Czochralskiego, Czochralski