Marek Emiliusz Skaurus (pretor 56 p.n.e.): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 08:41, 11 lip 2007

Marcus Aemilius Scaurus był rzymskim politykiem w 1 wieku p.n.e. syn patrycjuszowkiego wybitnego polityka rzymskiego, Marka Emiliusza Skaura i jego drugiej żony Cecylii Metelli Dalmatyki. Cecylia poślubiła potem Sullę i Marek stał sie pasierbem sławnego dyktatora.

Skaurus stracił ojca, gdy był jeszcze bardzo młody i opiekę nad jego edukacją sprawowali przyjaciele rodziny. Mężem jego siostry Emilli Skaury był Gnejusz Pompejusz Wielki i mimo jej śmierci wkrótce po ślubie, Pompejusz nadal wspierał młodego Marka Emiliusza.

W czasie trzeciej wojny z Mitrydatesem służył pod Pompejuszem jako kwestor. W tym czasie w Judei wybuchła wojna między braćmi, królem Arystobulem i arcykapłanem Hirkanem. Arystobulos został oblężony w Jerozolimie przez króla Nabatejczyków Aretasa III. Proszony o interwencję Pompejusz wysłał tam Skaura z zadaniem mediacji. Emiliusz opowiedział się za Arystobulem i zmusił w 64 p.n.e. Aretasa do wycofania się. Został później oskarżony przed Pompejuszem o wzięcie od Arystobula ogromnej łapówki w wysokości 1000 talentów. Chociaż Pompejusz po przybyciu do Jerozolimy zmienił decyzję Skaura i osadził na tronie ponownie Hirkana, nie pozbawił szwagra dowództwa i ten pozostał w Syrii do 59 p.n.e. mając pod sobą dwa legiony. Już po wyjeździe Pompejusza do Rzymu w 62 p.n.e. Skaurus wywołał wojnę z Królestwem Nabatejczyków i obległ jego stolicę Petrę. Oblężenie zostało zwinięte, gdy otrzymał łapówkę w wysokości 300 talentów. W 58 p.n.e. Emiliusz sprawował wraz z Publiuszem Plautiuszem Hypseuszem edylat. Zorganizowane przez nich wówczas igrzyska zostały na długo zapamiętane z powodu ekstrawagancji. Skaurus został pretorem w 56 p.n.e. i namiestnikiem Sardynii w roku następnym w randze propretora. Zyskał poparcie I Triumwiratu jako kandydat na konsula w roku 54 p.n.e. ale został oskarżony o nadużycia w prowincji. Obrony podjęli się najsławniejsi mówcy tego czasu Cyceron i Hortensjusz Hortalus. Był to jeden z najsłynniejszych procesów okresu republiki. Mimo oczywistej winy Skaurus został oczyszczony z zarzutów. W roku 53 p.n.e. został ponownie oskarżony, tym razem o przekupstwo i uznany za winnego musiał pójść na wygnanie.

Jego żoną była Mucia Tercja, wcześniej żona Pompejusza.

Zobacz też: Drzewo genealogiczne Emiliuszów Skaurusów

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Skaurus stracił ojca, gdy był jeszcze bardzo młody i opiekę nad jego edukacją sprawowali przyjaciele rodziny. Mężem jego siostry [[Emilia Skaura|Emilli Skaury]] był [[Pompejusz|Gnejusz Pompejusz Wielki]] i mimo jej śmierci wkrótce po ślubie, Pompejusz nadal wspierał młodego Marka Emiliusza.
-W czasie trzeciej [[Wojny Rzymu z Mitrydatesem|wojny]] z [[Mitrydates VI Eupator|Mitrydatesem]] służył pod Pompejuszem jako [[kwestor]]. W tym czasie w [[Judea|Judei]] wybuchła wojna między braćmi, królem [[Arystobul II|Arystobulem]] i [[arcykapłan]]em [[Jan Hirkan II|Hirkanem]]. Arystobulos został oblężony w [[Jerozolima|Jerozolimie]] przez króla [[Nabatejczycy|Nabatejczyków]] Aretasa III. Proszony o interwencję Pompejusz wysłał tam Skaura z zadaniem mediacji. Emiliusz opowiedział się za Arystobulem i zmusił w 64 p.n.e. Aretasa do wycofania się. Został później oskarżony przed Pompejuszem o wzięcie od Arystobula ogromnej łapówki w wysokości 1000 [[talent (miara)|talentów]]. Chociaż Pompejusz po przybyciu do Jerozolimy zmienił decyzję Skaura i osadził na tronie ponownie Hirkana, nie pozbawił szwagra dowództwa i ten pozostał w Syrii do 59 p.n.e. mając pod sobą dwa [[legion|legiony]]. Już po wyjeździe Pompejusza do Rzymu w 62 p.n.e. Skaurus wywołał wojnę z Królestwem Nabatejczyków i obległ jego stolicę [[Petra|Petrę]]. Oblężenie zostało zwinięte, gdy otrzymał łapówkę w wysokości 300 talentów. W 58 p.n.e. Emiliusz sprawował wraz z Publiuszem Plautiuszem Hypseuszem [[edyl|edylat]]. Zorganizowane przez nich wówczas igrzyska zostały na długo zapamiętane z powodu ekstrawagancji. Skaurus został [[pretor|pretorem]] w 56 p.n.e. i namiestnikiem Sardynii w roku następnym w randze propretora. Zyskał poparcie [[I triumwirat|I Triumwiratu]] jako kandydat na [[konsul rzymski|konsula]] w roku 54 p.n.e. ale został oskarżony o nadużycia w prowincji. Obrony podjęli się najsławniejsi mówcy tego czasu [[Cyceron]] i [[Hortensjusz Hortalus]]. Był to jeden z najsłynniejszych procesów okresu republiki. Mimo oczywistej winy Skaurus został oczyszczony z zarzutów. W roku 53 p.n.e. został ponownie oskarżony, tym razem o przekupstwo i uznany za winnego musiał pójść na wygnanie.
+W czasie trzeciej [[Wojny Rzymu z Mitrydatesem|wojny]] z [[Mitrydates VI Eupator|Mitrydatesem]] służył pod Pompejuszem jako [[kwestor]]. W tym czasie w [[Judea|Judei]] wybuchła wojna między braćmi, królem [[Arystobul II|Arystobulem]] i [[arcykapłan]]em [[Jan Hirkan II|Hirkanem]]. Arystobulos został oblężony w [[Jerozolima|Jerozolimie]] przez króla [[Nabatejczycy|Nabatejczyków]] Aretasa III. Proszony o interwencję Pompejusz wysłał tam Skaura z zadaniem mediacji. Emiliusz opowiedział się za Arystobulem i zmusił w 64 p.n.e. Aretasa do wycofania się. Został później oskarżony przed Pompejuszem o wzięcie od Arystobula ogromnej łapówki w wysokości 1000 [[talent (miara)|talentów]]. Chociaż Pompejusz po przybyciu do Jerozolimy zmienił decyzję Skaura i osadził na tronie ponownie Hirkana, nie pozbawił szwagra dowództwa i ten pozostał w Syrii do 59 p.n.e. mając pod sobą dwa [[legion|legiony]]. Już po wyjeździe Pompejusza do Rzymu w 62 p.n.e. Skaurus wywołał wojnę z Królestwem Nabatejczyków i obległ jego stolicę [[Petra (Jordania)|Petrę]]. Oblężenie zostało zwinięte, gdy otrzymał łapówkę w wysokości 300 talentów. W 58 p.n.e. Emiliusz sprawował wraz z Publiuszem Plautiuszem Hypseuszem [[edyl|edylat]]. Zorganizowane przez nich wówczas igrzyska zostały na długo zapamiętane z powodu ekstrawagancji. Skaurus został [[pretor|pretorem]] w 56 p.n.e. i namiestnikiem Sardynii w roku następnym w randze propretora. Zyskał poparcie [[I triumwirat|I Triumwiratu]] jako kandydat na [[konsul rzymski|konsula]] w roku 54 p.n.e. ale został oskarżony o nadużycia w prowincji. Obrony podjęli się najsławniejsi mówcy tego czasu [[Cyceron]] i [[Hortensjusz Hortalus]]. Był to jeden z najsłynniejszych procesów okresu republiki. Mimo oczywistej winy Skaurus został oczyszczony z zarzutów. W roku 53 p.n.e. został ponownie oskarżony, tym razem o przekupstwo i uznany za winnego musiał pójść na wygnanie.
 Jego żoną była [[Mucia Tercja]], wcześniej żona Pompejusza.