Jednoroczny ochotnik: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
poprawa linków |
drobne redakcyjne |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
Zgłoszenie się do służby wojskowej w charakterze jednorocznego ochotnika dawało wiele możliwości – między innymi: wybór rodzaju broni, miejsca służby, a także stanowiło szansę szybkiego uzyskania awansu w wojsku, ponieważ roczna służba zakończona była egzaminem na stopień podoficerski. Przykładem awansu jednorocznego ochotnika jest kariera w [[armia austro-węgierska|armii austro-węgierskiej]] [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]]. |
Zgłoszenie się do służby wojskowej w charakterze jednorocznego ochotnika dawało wiele możliwości – między innymi: wybór rodzaju broni, miejsca służby, a także stanowiło szansę szybkiego uzyskania awansu w wojsku, ponieważ roczna służba zakończona była egzaminem na stopień podoficerski. Przykładem awansu jednorocznego ochotnika jest kariera w [[armia austro-węgierska|armii austro-węgierskiej]] [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]]. |
||
Powszechny obowiązek służby wojskowej nakładała na obywateli "Ustawa o powszechnym obowiązku wojskowym" (''Wehrgesetz''), która weszła w życie w [[1868]]. Ustawa ta określiła czas trwania służby w różnych formacjach: |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
{{Siły Zbrojne Monarchii Austro-Węgierskiej}} |
{{Siły Zbrojne Monarchii Austro-Węgierskiej}} |
Wersja z 02:38, 21 sie 2007
Jednoroczny ochotnik (niem. Der Einjährig-Freiwilliger, wcześniej der Einjährige) - pojęcie funkcjonujące w armii austro-węgierskiej. Osoba, posiadająca wykształcenie średnie (matura) lub wyższe, która zgłosiła się samodzielnie do służby wojskowej. Służba trwała jeden rok (tzw. Präsenzdienst) w wybranym przez ochotnika rodzaju broni (w Austrii była to rezerwa oficerska). Służba mogła być przedłużona z inicjatywy ochotnika jak i armii, za zgodą ochotnika. Później, gdy nasiliło się (szczególnie w Galicji) uchylanie od służby wojskowej, zdarzały się przypadki przymusowego wcielania do armii w charakterze jednorocznych ochotników.
Zgłoszenie się do służby wojskowej w charakterze jednorocznego ochotnika dawało wiele możliwości – między innymi: wybór rodzaju broni, miejsca służby, a także stanowiło szansę szybkiego uzyskania awansu w wojsku, ponieważ roczna służba zakończona była egzaminem na stopień podoficerski. Przykładem awansu jednorocznego ochotnika jest kariera w armii austro-węgierskiej Władysława Sikorskiego.
Powszechny obowiązek służby wojskowej nakładała na obywateli "Ustawa o powszechnym obowiązku wojskowym" (Wehrgesetz), która weszła w życie w 1868. Ustawa ta określiła czas trwania służby w różnych formacjach:
- w armii lądowej: 2 lata w służbie czynnej, 10 lat w rezerwie uzupełniającej, 3 lata w linii i 7 lat w kawalerii i artylerii konnej;
- w marynarce wojennej: 4 lata w linii, 5 lat w rezerwie i 3 lata w obronie morskiej;
- w rezerwie uzupełniającej: 12 lat.
Ustawa ta regulowała również uprawnienia jednorocznych ochotników.