Spectravideo SV-328 i SV-318

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Spectravideo SV-318)
Spectravideo SV–328/SV–318
Ilustracja
Komputer Spectravideo SV–328
Typ

Komputer domowy

Premiera

1983; 41 lat temu

Procesor

Zilog Z80 @ 3,58 MHz

Pamięć operacyjna

64 KiB (SV–328) lub 16 KiB (SVI–318) +16 KiB VRAM

Nośnik danych

kaseta
kartridż
dyskietka 5¼″

System operacyjny

BASIC
CP/M 2.2

Ekran

tryb graficzny: 256×192 pixeli, 16 kolorów
tryb tekstowy 40×24 lub 32×24

Wymiary

405×218×77 mm[1]

następca:
Spectravideo SVI-728

Spectravideo SV–328 i SV–318 – komputery ośmiobitowe produkowane przez przedsiębiorstwo Spectravideo International Ltd w latach 80. XX wieku. SV–318 był tańszą wersją z mniejszą ilością pamięci RAM i gorszą klawiaturą. Specyfikacja SV–328 posłużyła za podstawę do zdefiniowania standardu MSX, aczkolwiek komputer nie był z nim kompatybilny.

Po dokupieniu zewnętrznych adapterów, komputery mogły uruchamiać programy przeznaczone dla konsoli ColecoVision[2] i komputerów MSX[3].

Specyfikacja techniczna[edytuj | edytuj kod]

Spectravideo SV–318

SV–328 wyposażony był w pełnowymiarową klawiaturę QWERTY z blokiem numerycznym. Klawiatura w SV–318 była gorsza, podobna do tych używanych w kalkulatorach bez bloku numerycznego. Posiadała dżojstik, który po zdemontowaniu odsłaniał klawisze kursora. Parametry techniczne obu modeli poza wielkością pamięci RAM były identyczne.

Komputery zbudowane były w oparciu o procesor Zilog Z80[2][4] taktowany zegarem 3,58 MHz[5]. Pamięć stanowiło 80 KiB RAM dla SV–328 lub 32 KiB dla SV–318 w tym 16 KiB osobnej pamięci video[6]. W 32 KiB ROM znajdował się interpreter Microsoft Extended BASIC (16 KiB) oraz procedury systemowe (16 KiB)[7].

Za generowanie obrazu odpowiadał układ Texas Instruments TMS9918 (lub TMS9929)[8]. Umożliwiał generowanie obrazu w trybach[9]:

  • 256×192 pikseli w 16 kolorach
  • 40×24 znaków; znaki definiowane w matrycy 6×8 pikseli
  • 32×24 znaków; znaki definiowane w matrycy 8×8 pikseli

Dodatkowo możliwe jest generowanie 32 sprite’ów, maksymalnie 4 w linii[10]. Układ nie obsługuje sprzętowego przewijania obrazu.

Komputer generował dźwięk w 3 niezależnych kanałach przy użyciu układu General Instrument AY-3-8910[7].

W 1984 roku pojawiła się wersja SVI-328 MKII z przeprojektowaną płytą główną. Układy TTL zastąpiono programowalnymi układami ULA. Parametry komputera pozostały niezmienione[11].

Złącza[edytuj | edytuj kod]

  • gniazdo kartridża
  • 2 gniazda do podłączenia dżojstików lub tabletu
  • gniazdo zasilania
  • port rozszerzeń
  • port magnetofonu
  • port do podłączenia TV lub monitora

Obraz na telewizorze możliwy do uzyskania po podłączeniu zewnętrznego modulatora (w zestawie)[12].

Urządzenia peryferyjne[edytuj | edytuj kod]

By podłączyć dodatkowe urządzenia, należało do szyny rozszerzeń podpiąć ekspander[2]. Producent oferował 3 warianty:

  • SV–602 mini ekspander dla 1 karty rozszerzeń
  • SV–605 super ekspander z wbudowaną jedną lub dwoma stacjami dysków 5¼″ (SV–605A)[13]
  • SV–601 ekspander z 7 slotami

Wraz z ekspanderem SV–605 rozprowadzany był system operacyjny CP/M 2.2 i dyskietka z Extended Basic[14].

Karty rozszerzeń wymagające expandera[edytuj | edytuj kod]

  • SV–701 modem
  • SV–806 karta graficzna oferująca tryb 80 znaków w linii
  • SV–802 interfejs Centronics do podłączenia drukarki
  • SV–803 rozszerzenie pamięci 16 KiB
  • SV–804 rozszerzenie pamięci 32 KiB
  • SV–807 rozszerzenie pamięci 64 KiB
  • SV–805 interfejs szeregowy RS232
  • SV–801 kontroller stacji dysków

Inne[edytuj | edytuj kod]

Adapter gier ColecoVision podłączony do SVI-328 MKII.
  • SV–603 adapter kartridży ColecoVision
  • SV–606 adapter gier MSX; umożliwia urchamianie gier dla komputerów MSX na kartridżu lub kasecie, posiada 2 gniazda dla dżojstików[3]
  • SV–901 drukarka; 80 znaków w linii
  • SV–902 zewnętrzna stacja dysków
  • SV–903 magnetofon
  • SV–105 tablet

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]