Spektroskopia oscylacyjna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Spektroskopia oscylacyjna – dziedzina spektroskopii cząsteczkowej. Przedmiotem badania są przejścia w cząsteczce między poziomami oscylacyjnymi, co w uproszczeniu oznacza badanie zmian energii drgań atomów w cząsteczce. Spektroskopia oscylacyjna wykorzystuje ruch cząstek oraz, głównie, elektronów.

Wykres widma oscylacyjnego jest zazwyczaj wykresem zależności liczby atomów w danym klasterze od intensywności pasma.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]