Nęczyn lepiarkowiec
| Sphecodes albilabris | |||
| (Fabricius, 1793) | |||
_-_(male_imago),_Texel,_the_Netherlands.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Nęczyn lepiarkowiec | ||
| Synonimy | |||
| |||
Nęczyn lepiarkowiec (Sphecodes albilabris) – gatunek błonkówki z rodziny smuklikowatych.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Europa, gatunek szeroko rozprzestrzeniony. Notowany w Austrii, Belgii, Czechach, Finlandii, we Francji, w Hiszpanii, na Litwie, w Luksemburgu, w Niemczech, Polsce, Rosji (okolice Sankt Petersburga), na Słowacji, w Słowenii, Szwajcarii, na Węgrzech oraz we Włoszech (łącznie z Sardynią i Sycylią)[1].
W Polsce pospolity na terenie całego kraju[2].
Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]
Samica osiąga 11-15 mm długości, zaś samiec 9-14 mm. Owłosienie ciała rzadkie - czarne lub miejscami białe[2].
Głowa, tułów, czułki i nogi czarne, odwłok czerwony, skrzydła silnie przyciemnione. U samicy ostatni tergit odwłoka czarny; u samca twarz pokryta gęstymi, białymi włoskami[2].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Występuje na otwartych, ciepłych terenach, najchętniej w żwirowniach, na wydmach sródleśnych, łąkach i przydrożach. Samice aktywne od kwietnia do września, zaś samce od lipca do września. Zimuje samica[2].
Melitofag. Larwy są kleptopasożytami larw innych pszczół. Do końca maja żywicielem jest prawie zawsze lepiarka wiosenna, zaś potem zwykle pszczolinki[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sphecodes albilabris. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-01-08].
- ↑ a b c d e Sphecodes albilabris – Nęczyn lepiarkowiec. [w:] insektarium.pl [on-line]. [dostęp 2021-01-08].