Spinario

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spinario
Ilustracja
Autor

nieznany

Data powstania

I wiek p.n.e.[1]

Medium

brąz[1]

Wymiary

73 cm[1]

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Muzea Kapitolińskie

Spinario – datowana na I wiek p.n.e. rzeźba z brązu, przedstawiająca chłopca wyciągającego sobie cierń z nogi.

Rzeźba przedstawia siedzącego na skale chłopca, który z opartej na prawym kolanie lewej stopy usiłuje wyciągnąć cierń[2][3]. Dzieło uważane jest za rzymski pastisz inspirowany rzeźbą grecką. Ciało chłopca jest typowe dla sztuki hellenistycznej, podczas gdy głowa nawiązuje do dzieł z V wieku p.n.e. i jest charakterystyczna dla posągów postaci stojących[3][4].

Najwcześniejsze wzmianki o Spinario pochodzą ze średniowiecznych relacji Bieniamina z Tudeli (XII w.) oraz Mistrza Grzegorza (XII/XIII w.), był on wówczas ustawiony na szczycie marmurowej kolumny przed Pałacem Laterańskim. Beniamin z Tudeli inspirując się fragmentem z 2 Księgi Samuela (2Sm 14,25) uznał chłopca za przedstawienie Absaloma, podczas gdy dla Mistrza Grzegorza był to Priap[3]. W 1471 roku na polecenie papieża Sykstusa IV rzeźbę przeniesiono do nowo wybudowanego Palazzo dei Conservatori (obecnie część Muzeów Kapitolińskich). W roku 1798 rzeźba została zagrabiona przez Francuzów i wywieziona do Paryża, gdzie umieszczono ją w zbiorach Luwru. Po klęsce Napoleona wróciła na początku 1816 roku do Rzymu[3].

Wokół przedstawionej w rzeźbie postaci narosło wiele legend, według najpopularniejszej z nich chłopiec nazywał się Gnejusz Mariusz. Gdy powierzono mu dostarczenie wiadomości dla senatu wykonał swoje zadanie z takim poświęceniem, że cierń, który wbił mu się w nogę podczas podróży, wyciągnął dopiero po dotarciu na miejsce[3][4].

Rzeźba stanowiła źródło inspiracji dla artystów renesansowych. Była wielokrotnie kopiowana w marmurze i brązie, m.in. przez Antonello Gaginiego do dekoracji fontanny w Palazzo Alcontres w Mesynie, zaś układ ciała chłopca został wykorzystany m.in. przez Brunelleschiego w scenie ofiarowania Izaaka w projekcie drzwi dla Baptysterium we Florencji[3] i Botticellego w obrazie Próby Mojżesza[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Spinario. museicapitolini.org. [dostęp 2016-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-28)]. (ang.).
  2. Spinario, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-01-22].
  3. a b c d e f Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 1044-1045. ISBN 1-884964-80-X.
  4. a b The Oxford Dictionary of Art. edited by Ian Chilvers. Oxford: Oxford University Press, 2004, s. 667. ISBN 0-19-860476-9.
  5. Botticelli. Warszawa: Rzeczpospolita/HPS, 2006, s. 48, seria: Klasycy sztuki. ISBN 83-60688-09-5.