Spirit of St. Louis
 Samolot Spirit of St. Louis w National Air and Space Museum | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
mieszana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
kwiecień 1927 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Wright Whirlwind J-5 |
| Moc |
220 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14 m |
| Długość |
8,22 m |
| Wysokość |
2,46 m |
| Powierzchnia nośna |
30,65 m² |
| Masa | |
| Własna |
967 kG |
| Startowa |
2329 kG |
| Zapas paliwa |
2000 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
207 km/h |
| Prędkość przelotowa |
190 km/h |
| Prędkość minimalna |
114 km/h (przy pełnym obciążeniu) |
| Pułap |
5000 m |
| Zasięg |
6615 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Charles Lindbergh | |
| Rzuty | |
| |
Spirit of St. Louis – amerykański samolot rajdowy, skonstruowany dla Charlesa Lindbergha, na którym dokonał on pierwszego w historii samotnego przelotu nad Atlantykiem z nowojorskiego Long Island do Paryża.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prototyp samoloty został oblatany w kwietniu 1927 r. Samolot był dostosowaną, dla potrzeb planowanego przelotu nad Atlantykiem, wersją seryjnie produkowanego modelu Ryan M-2[1]. Planowana przez Charlesa Lindbergha trasa wytyczona została między Long Island w stanie Nowy Jork, a Paryżem, zaś zakup samolotu sfinansowały organizacje finansowe z Saint Louis, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie. 20 maja rozpoczął się trwający 33 i pół godziny lot na liczącej 5800 km trasie Nowy Jork–Paryż[2]. Charles Lindbergh tym lotem jako pierwszy samotny pilot pokonał Atlantyk bez lądowania[3] (przed nim Atlantyk pokonali Brytyjczycy John Alcock i Arthur Whitten Brown na samolocie Vickers Vimy).
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Jednoosobowa, oszklona kabina pilota pozbawiona była przedniej szyby, której rolę przejął wmontowany peryskop[4]. Samolot miał konstrukcję mieszaną. Był górnopłatem zastrzałowym, którego kadłub stanowiła spawana z rur stalowych kratownica, w przedniej części kryta blachą w tylnej płótnem. Skrzydła, podparte parą zastrzałów z każdej strony kadłuba, były drewnianą konstrukcją dwudźwigarową pokrytą w części sklejką i płótnem. Zarówno w kadłubie jak i w skrzydłach znajdowały się zbiorniki paliwa mogące pomieścić ponad 2000 l paliwa. Powierzchnie sterowe stanowiły nieoprofilowane i podparte zastrzałami, zbudowane na szkielecie z rur stalowych, pokryte płótnem ruchome elementy zewnętrzne samolotu. Stałe podwozie składało się z amortyzowanych gumą, trójgoleniowych dwóch kół i płozy ogonowej. Urządzeniem napędowym było stałe, dwupłatowe, metalowe śmigło[2].
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Napędzany 9 cylindrowym silnikiem gwiazdowym Wright Whirlwind J-5, o mocy 220 KM samolot miał rozpiętość skrzydeł 14 m, długość 8,22 m i wysokość 2,46 m. Powierzchnia nośna wynosiła 30,65 m². Przy ciężarze własnym wynoszącym 967 kg i całkowitym 2329 kg osiągał prędkość przelotową 190 km/h. Prędkość[2] maksymalna wynosiła 207 km/h, zaś minimalna przy pełnym obciążeniu wynosiła 114 km/h. Pułap jaki samolot mógł osiągnąć wynosił 5000 m, zaś zasięg 6615 km[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Dąbrowski: Przegląd samolotów sportowych i ich osiągnięć. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1964, s. 42.
- ↑ a b c Kazimierz Dąbrowski: Przegląd samolotów sportowych i ich osiągnięć. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1964, s. 218–219.
- ↑ a b Bartłomiej Kozłowski: Pierwszy przelot samolotem przez Atlantyk. [dostęp 2011-07-01].
- ↑ Samoloty niezapomniane modele 2013 ↓, s. 135.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Technical Preparation of the Airplace "Spirit of St. Louis", written for the Natiobal Advisory Committee for Aeronautics, by Donald A. Hall, Washington July 1927.
- Ryan NYP „Spirit of St. Louis”. airandspace.si.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-15)]..